Marjinal Apartmanı

Heyecan

Alarmım ile gözlerimi yeni bir güne açtığımda gülümsedim.

Bugün ilk iş günümdü! Bu gerçekten heyecan verici bir olay.

Hızlıca yatağımdan kalktım ve toplama zahmetine girmeden dolabımı kapağını açtım.

Raftaki kıyafetlerimi kısaca süzdüm. İlk iş günüm olsa bile garson olarak çalışacaktım.

Hem şık hem de rahat bir şeyler bulmam lazımdı. Zaten orada tişörtümü değiştirecektim.

Siyah kot pantolonumu ve beyaz gömleğimi giydim.

Saçlarımı güzelce taradıktan sonra banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım.

Nagihan ve İdil çoktan uyanmış işlerine hazırlanıyorlardı.

İdil'e sırıtarak baktım ve "Saçımı düzleştirir misin?" diye sordum.

"Tabii. Sen düzleştiriciyi fişe tak, hemen geliyorum." diyen İdil'e "Teşekkürler." dedim ve düzleştiriciyi banyodaki fişe taktım.

Kaç yaşıma gelirsem geleyim saçımı at kuyruğu veya topuzdan başka bir model yapamayacağım.

İdil yanıma geldiğinde önce düzleştirici ısınmış mı diye baktı, sonra eline alıp "Başlayalım." dedi.

"Veteriner olmasaydın kesinlikle kuaför olmalıydın." dedim gülümseyerek.

İdil bu dediğime acı bi tebessüm ederek "İki kız kardeşimin saçını da ben yapardım." dedi.

"Olanları hatırlatmak istemezdim, üzgünüm." dedim.

"Ya üzülme, sadece o günler aklıma geldikçe canım sıkılıyor." dediğinde gözlerimi ondan kaçırarak "Babanın hapisten tahliyesi ne zaman gerçekleşecek? Yakınlaştı diye biliyorum." dedim.

İdil'in gözleri dolarken "Emin değilim. Annemin ölümünden sonra anneannemin evine taşındığımızda bizi babamdan olabildiğince uzak tuttu. Ne bahsi geçti ne de onu gördüm. Sanırım bu haftalarda çıkacak." dedi.

İdil'e döndüm ve "Ne olursa olsun biz yanındayız." dedim.

İdil bu dediğime gülümserken "Hadi ilk iş gününe geç kalacaksın. Arkanı dön de saçını düzleştirmeye devam edeyim." dedi.

Onu dinleyerek arkamı döndüğümde aynadan kendisine baktım.

Canı yanıyordu ama bunu bize göstermemek için gülümsüyordu.

İdil daha küçükken bize anlattığına göre iki kız kardeşi ile sokakta oyun oynuyormuş ve silah sesi ile evine girmiş.

Ve bam! Çocukluk travması... Annesini kanlar içinde bulmuş.

Polisler, annesinin intihar ettiği sonucuna varsa da İdil hep "Annem bizi bırakıp gitmezdi." der.

Annesinin ölümünden kısa bir süre sonra babasının başka bir olayda suça yardım ve yataklık yardım ettiği anlaşılarak on yedi yıl hapse mahkum edilmişti.

"O zaman on yaşındaydım, kız kardeşlerim ise dokuz ve yedi..."