Marjinal Apartmanı

Düştün

Saat sekize gelirken "Masa dokuza." diyerek verilen iki tabağı elime aldım ve yürümeye başladım.

Birisinin omzuma sertçe çarpmasıyla masanın yakınında yüz üstü düştüm.

Elimdeki tabaklar kırılırken elimin sızısı ile yüzümü buruşturdum.

Masa dokuzda oturan adamlardan biri kolumdan tutup ayağa kalkmama yardım ederken elime baktım.

Feci kanıyordu ve en nefret ettiğim kokulardan biri kan kokusuydu.

Bana çarpan kişiye baktığımda Kardelen'i görmek şaşırtmadı.

Beni ayağa kaldıran adam "İyi misin?" diye sorunca "Evet, lütfen kusura bakmayın. Bugün işteki ilk günüm." dedim.

"Ne kusuru? Hiçbir suçun yok." diyen adam sinirlenmedi diye içimden sevinirken müdür yanımıza geldi.

"Ne oluyor burada?" diye sorduğunda Kardelen öne atlayarak "Niranur yere düşüp tabakaları kırdı." dedi.

Tam savunmaya geçecektim ki masada oturan diğer adam "Garsonunuzun bir suçu yok. Bu diğer kız düşmesini sağladı." dedi.

Müdür, Kardelen'e "Bunu konuşmaya odamda devam edelim." dedikten sonra adamlara döndü ve "Bu rezillik için sizden özür dilerim." dedi.

Beni ayağa kaldıran adam "Sorun değil." dediğinde müdür, Kardelen ile içeri geçti.

Kısa bir süre sonra burayı temizlemek için başka bir garson gelirken beni ayağa kaldıran adam "Kötü düştün, gel şöyle otur biraz." dedi.

Tereddütle masaya oturduğumda masadaki diğer adam ceketinin cebindeki kumaş peçeteyi bana verdi ve "Elin için." dedi.

Teşekkür ederek aldığım peçeteyi elime bastırırken can girmediği için şükrettim.

Masanın üzerindeki evraklar dikkatimi çekerken Yasemin Yayınevinin simgesi ile heyecanla "Yayınevinde mi çalışıyorsunuz?" diye sordum.

Beni ayağa kaldıran adam "Ben Seyit Aktaç. Bu da ortağım Yusuf Gümüş. Yasemin Yayınevinin sahibiyiz." dediklerinde "Anladım." diye mırıldandım.

"Simgeden yayınevini tanıman ilginç. Bu konuda bilgin var galiba." dedi.

"Yazarım diyebilirim. Daha basılmış kitabım falan yok, yani yanlış anlamayın. Sadece kitabımı yayınevlerine sunmadan önce para kazanmaya çalışıyorum." dedim.