ရူးမတတ်အောင်ချစ်ခဲ့ရပါတယ်ဦးငယ်...သို့သော်

Chapter 3(Unicode+Zawgyi)

('ပါး.........သားတို့ဒါကဘယ်ကိုသွားနေတာလဲဟင်..???'

၅နှစ်သားကလေး ခွန်းလွန်းသော်ဟာသူ့လက်ကိုဆွဲပြီး မျက်နှာသေနဲ့ လမ်းလျှောက်နေသူသူ့ဖေဖေဘက်ကိုလှည့်ကာမေးလိုက်ခြင်းပင်...........

'ပါး........ပါး......သားမေးတာဖြေဦးလေ.....ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ....??လည်လည်လား....??မားတို့  မမတို့လည်းမခေါဘူး......'

'သားငယ်..........ပါး...ပါး....တောင်းပန်ပါတယ်..........'

'တောင်းပန်တယ်.....??ဘာလို့လဲပါးရဲ့....??ပါးဘဲပြောတယ်လေ..တောင်းပန်တယ်ဆိုတာကကိုယ်ကအပြစ်လုပ်ထားမှတောင်းပန်ရတာဆို...ပါးက သားအပေါကိုဘာလုပ်ထားလို့လဲဟမ်.....???'

'ခွင့်မလွှတ်နိုင်စရာအမှားပေါ့သားရယ်....သားငယ်.......လာ...ပါးတို့ဟိုးကိုသွားကြည့်ရအောင်.......'

လွန်းလေးဟာ သူ့ဖေဖေလက်ညိုးထိုးရာကိုကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ကြီးတစ်ခု...ထိုအိမ်ထဲကလည်းများပြားလှတဲ့ လူတွေဟာဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ပေါ့.....

'ပါး.......အလှူလားဟမ်....???'

'နာရေးလေသားငယ်.........'

'နာရေး.....????'

'အင်း.........အန်တီလှလှတစ်ယောက်ဆုံးသွားလို့လေ...'

'အော်..........'

'ပါးတို့သတင်းဝင်မေးကြရအောင်နော်.........သားငယ်......'

'ဟုတ်.........'

သို့သော် သူတို့အိမ်ခြံဝန်းထဲမရောက်မှီမှာဘဲခြံထဲက လူပျိုပေါက်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်က ပြေးထွက်လာကာ

'ခင်ဗျားဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ ဦးသီဟနိုင်.........ခင်ဗျားမို့ဒီကိုလာရဲသေးတယ်နော်........ဟက်...ဘာလဲ.....သေသွားတဲ့ ကျွန်တော့်အမေ တကယ်များသေသွားရဲ့လားလို့ လာစစ်ဆေးတာလား.....???'

'သား.......အဲ့လို..အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးကွာ.....ဖေဖေက...'

'ဘာသားလဲ.....??ဘယ်သူက ခင်ဗျားသားလဲ.......???ဟမ်....'

'ဖေဖေတောင်းပန်ပါတယ်.......ဖေဖေ'

'ဒီမှာ...ခင်ဗျား..ကျွန်တော့်ဘဝထဲက အပြီးအပိုင်ထွက်သွားပါတော့ ဦးသီဟနိုင်....ခင်ဗျားကြောင့် ကျွန်တော့်မေမေသေခဲ့ရတာ..ခင်ဗျားကြောင့်..ကျွန်တော့်မိသားစုဘဝလေးပျက်ခဲ့ရတာ....ခင်ဗျားကတော့...ခင်ဗျားကတော့..အဟက်...ကျွန်တော်တို့နောက်ကွယ်မှာသာယာနေမှာပေါ့....ခင်ဗျားမို့ဗျာ...ကျွန်တော့်အမေရက်လည်မှာ ဟိုမိန်းမယုတ်ရဲ့ သားကို လက်ဆွဲခေါပြီးကျွန်တော်တို့အိမ်ရိပ်ကိုလာနင်းရဲတယ်....တောက်........'