Zawgyi
ဒီေန႔ သူအိမ္မက္မက္တယ္.....လြန္းေလးကိုေပါ့....
အိမ္မက္ထဲမွာက သူရယ္ လြန္းေလးရယ္က ပင္လယ္ျပာႀကီးေရွ႕မွာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ရပ္ၿပီး လြန္းေလးခါးကိုအေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ကာ စြန္တစ္ခုကိုတူတူလႊတ္ေနတာေပါ့..........
"ဦးငယ္...စြန္လႊတ္ရတာေပ်ာ္စရာႀကီးေနာ္........"
"အင္း...ခ်စ္ေလးသေဘာက်လား...??"
"ဟုတ္...စြန္ေလးကိုလႊတ္တင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလြန္းေလးရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြပါ အဲ့စြန္ေလးနဲ႔တူတူပ်ံတက္သြားသလိုခံစားရတယ္.....စိတ္ေတြေလးလံေနတဲ့အခ်ိန္ဆို အခုလိုဦးငယ္နဲ႔ စြန္တူတူလႊတ္လိုက္ေတာ့ ရင္ထဲကအလုံးႀကီးေတြ ေပါ့သြားသလိုဘဲ....ဟိ"
"ကိုယ့္ခ်စ္ေလးသာ သေဘာက်ရင္ေနာက္က်အျမဲစြန္တူတူလႊတ္ၾကမယ္ေနာ္...."
"ဟုတ္...ဦးငယ္..."
"ဒါနဲ႔...လြန္းေလးေစာေစာနက စိတ္ေတြေလးေနတယ္လို႔ေျပာတာဘာျဖစ္လို႔လဲ.....???"
"အင္း...တမ်ိဳးဘဲ..ခံစားခ်က္မေကာင္းဘူး...ဘာျဖစ္လို႔မွန္လည္းေတာ့ လြန္းေလးလည္းမသိဘူး....လြန္းေလးမြန္းၾကပ္ေနသလိုခံစားရလို႔...."
"အဲ့လိုခံစားရရင္ကိုယ္ရွိတာဘဲ..ကိုယ့္ကိုရင္ဖြင့္ေပါ့လြန္းေလးရယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်...."
"အတတ္ကေလး...ဒါနဲ႔ ဦးငယ္အခုမွ စဥ◌္းစားမိတယ္....လြန္းေလးက စြန္ေလးနဲ႔အရမ္းတူတာဘဲလို႔...ဟိုးအေဝးမွာလြတ္လပ္စြာေလဟုန္စီးၿပီးလွလွပပေလးလြင့္ေျမာေနတဲ့ စြန္ကေလး....."
"ဒါဆိုဦးငယ္ကေရာ...."
"အင္း...ကိုယ္က....စြန္ေလးရဲ့ပဲ့ကိုင္သူ......"
"ပဲ့ကိုင္သူ......???"
"အင္း...ဟုတ္တယ္...ပဲ့ကိုင္သူနဲ႔ စြန္ေလးကအျမဲတူတူရွိေနတယ္ေလ......ကိုယ္နဲ႔ လြန္းေလးလို႔ေပါ့....ပဲ့ကိုင္သူဆိုတာက စြန္ေလးရွိမွေပ်ာ္ေနနိုင္သလို စြန္ေလးကလည္း ပဲ့ကိုင္သူရွိမွ အေဝးမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပ်ံသန္းနိုင္မွာေလ....သူတို႔ကလည္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္တစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရတယ္....တစ္ေယာက္မရွိရင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ ဘဝႀကီးကအသက္မဲ့သြားသလိုေပါ့...ကိုယ့္ဘဝမွာမင္းေလးဆိုတဲ့ ခြန္းလြန္းေသာ္ေလးသာမရွိရင္ ကိုယ့္ဘဝက အေမွာင္ေတြဖုံးသြားမွာ..အခုဆိုမင္းမရွိဘဲကိုယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး...."
YOU ARE READING
ရူးမတတ်အောင်ချစ်ခဲ့ရပါတယ်ဦးငယ်...သို့သော်
Short Storyအချစ်ဆိုတာကဖြေရှင်းရခက်တဲ့ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ဘဲနော်ဦးငယ်..... ဦးငယ်ကလည်း ကျွန်တော်နားလည်ဖို့မဖြစ်နိုင်သေးတဲ့ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ပါဘဲ... ကျွန်တော်ဦးငယ်ကိုနားလည်ဖို့ကြိုးစားလေဦးငယ်က ကျွန်တော်နဲ့ဝေးရာကိုပြေးလေနဲ့ဒီလိုက်တမ်းပြေးတမ်းကစားနည်းကဘယ်တော့များမှပြီးမှာလဲမသိ...
