Sokak lambası || CemCel and texting

•|23

Kendi gırac - la bohame

Ölmedi..

Ölmedi ve evlendi..

O ölmedi..

Yaklaşık 3 saattir düşünebildiğim tek kelimeler bunlar.. Hâlâ şok içindeyim. Peki anonim o muydu? Kesinlikle oydu.. Beni bu kadar iyi tanıyan biri... Bilmiyorum.. Kahretsin ki kafam çok dağınık..

Elimdeki valizimi çekiştirmeye devam ederken arkamdan minik havlıyordu. Onun tasmasını tutarken arkamdan havlayarak gelmeye devam ediyordu.

"Cemre! Cemre bekle" arkamdan gelen ses ile özgür'e döndüm. Onun ne işi vardı burada?

"Ne işin var burada?"dedim sert bir ses ile.

"Benim o.. Deniz ben" demesi ile gözlerim tekrardan doldu. Boşu boşuna benzetmemiştim.. O oydu..

"Bak ağzımı bozmak istemiyorum git"

"Hayır sen beni dinleyene kadar şuradan şuraya gitmeyeceğim" demesi ile minik ona doğru havlamaya başladı.

"Büyümüş.." demesi ile miniği kendi tarafıma çekip ilerlemeye devam ettim. Olmayacaktı.. Ona gelmeyecektim..

"Cemre beni biraz olsun sevdiysen dinle.. Ne olur.." söyledikleri ile olduğum yerde durdum. Geçmişi karıştırmasa olmazdı sanki..

"Bak.." dedim arkama dönerek.

"Hiçbir işime geçmişi karıştırmadım, karıştırmam da.. Şimdi siktir git" dedim ve önüme dönerek yürümeye devam ettim.

"Bir seferlik kurallarından vazgeçsen.. Sana anlatmam gereken şeyler var cemre'm.. Gerçekten..."demesi ile ona döndüm. Gerçeği söylediğini nerden bilecektim?

"Gerçeği söyleyip söylemediğini bilemem. O yüzden.. Lütfen artık git.. Lütfen" dedim gözlerine bakarken. Bakışlarımı gözlerinden çekip yoluma devam ettim. Her şey buraya kadardı..

Bu şehir artık benim için yoktu..

|•|

Imsss, aga bu arada yorumlarınızı okurken haykırmam normal miwintewomgwomf neyse şimdi spoi veririm sustum oturdum ben.