Meyus

5.Bölüm

                                                   (Hesaplaşma)

ReyMir Konağı/Akşam:

Miran Reyyan'ın kucağına uzanmıştı Reyyan da onun saçlarıyla oynuyordu. Asiye ve Hicran olanları duyduktan sonra gelmemişlerdi akşam yemeğine daha sonraya ertelemişlerdi bu planlarını."Konuşmak ister misin" dedi Reyyan. "Ne anlatayım ?Yıllardır babaannem sandığım kadının babaannem olmadığını öğrendim çok geçmedi şimdi yeniden babaannem olduğu öğrendim. Şaşırmadım ki veya üzülmedim de o zaten benim için oydu hiçbir şey değişmedi. Şu an sadece kafam karışık" dedi doğrulurken.

"Yoruldum Reyyan artık her gün hayatımızdaki bir yalanı öğreniyoruz herkes sussun istiyorum" diye devam etti. Reyyan alnına düşen saçları yukarı kaldırdı "Yorulduğun için böylesin yoksa Azize'nin neyin olup olmadığı önemli değil. Biliyorum bu yorgunluk seni kötü ediyor ama bitti Miran artık öğreneceğimiz bir gerçek de kalmadı" dedi.

Miran Reyyan'ın karnına koydu başını "Hiçbir şey duymak istemiyorum artık" dedi. O sırada bebekleri tekme attı. Miran ilk defa şahit oluyordu bu ana. Bütün gece elini çekmese de Reyyan'ın karnından bir türlü hissedememişti ama şimdi atıyordu tekme. "Oğlum" dedi heyecanla doğrularak. "Bak babasının kötü olduğunu hissetti hemen keyfini yerine getirdi onun" dedi Reyyan gülerek. "Babası kurban olur ona sen beni mutlu etmeye mi çalışıyorsun" deyip elini karnına koydu bir tekme daha hissetti. "Bak bak nasıl onaylıyor görüyor musun " dedi çocuk gibi sevinciyle Miran. Reyyan da onun sevinciyle gülüyordu.

"Babacım gel artık da daha çok mutlu et beni. Bu karanlığımın içine ışık ol hepimize iyi gel" deyip tekrar başını aynı yere koydu. "Ninni söyleyeyim mi sana" dedi Reyyan. Miran başını salladı. Reyyan da ninni söyleyip uyutmaya başladı kocasını.

Sabah:

Miran alarmla gözünü açtı Reyyan göğsüne uzanmış uyuyordu. Onu uyandırmamak için hemen alarmı kapattı. Tekrar Reyyan'a döndü hayran olduğu yüzü okşamaya başladı "Senin merhametinin altında ezilmekten yoruldum. Azize en çok seni yaktı ama 'boşu boşuna yaşadım' bile demedin yine beni düşündün. Bu sondu Reyyan bu yaşamamız gereken son kötü şeydi. Affet beni meleğim" dedi kısık sesle sonra Reyyan'ın alnından öptü . Reyyan bu öpücükle uyandı.

"Günaydın" dedi Miran gülümseyerek. "Günaydın" dedi Reyyan. "Çok özlemişim yanımda uyanmanı biraz daha o masada görseydim seni yakacaktım" dedi Miran yalancı bir sinirle. "Test kitaplarını mı kıskanmaya başladın Miran" dedi Reyyan gülerek. "Ben seni her şeyden kıskanıyorum" diye cevap verdi Miran sonra burnunu Reyyan'ın burnuna sürttü. "Hadi doktora verdiğin sözünü tut bakalım seni bol bol yedirelim" dedi.

Şadoğlu Konağı:

Hazar odasında hem dün duyduklarını hem de Zehra'nın gidişini düşünüyordu. Dün terastan eve döndükten sonra fark etmişti Zehra'nın yokluğunu. Şimdi o tek başınaydı bu odada ama hak etmişti bunu kaç gün yalnız bırakmıştı onu çocuklarını Zehra ne yapsa haklıydı bu saatten sonra. "Abi" diye içeri girdi Cihan. Hazar başını kaldırıp baktı ona "Ben bittim Cihan Azize bitirdi beni ama kendi kendimi mahvettim kendi ellerimle karımı çocuklarımı kaçırttım" dedi ve ağlamaya başladı.

Cihan abisinin yanına oturdu "Sen kimi anan olarak kabul edersen odur anan kimin doğurduğunun önemi yok ama ailene yaptıkların için üzülmenin de bir faydası yok git ara bul affettir kendini başka bir şansın yok abi" dedi.

ReyMir Mutfak:

Miran "Hadi bunu da ye" deyip ballı ekmeği yedirmişti Reyyan'a . "Tamam doydum yeter" diye durdurmaya çalışıyordu ama Miran'ın hiç durmaya niyeti yoktu. "Kuş kadar yedin ne doyması". "Ya ne kuş kadarı dünyayı yedirttin." dedi sitemle Reyyan. Miran "Olmaz efendim hadi bunu da ye " diye reçeli sürdüğü ekmeği Reyyan'a uzatıyordu ki Reyyan ayağa kalktı ve banyoya koştu. "Reyyan" diye Miran da peşinden gitti.