ဝမ္ရိေပၚ ဝမ္ခ်င္းကို ပ်က္သားစြာစကားေျပာၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ဝီးခ်ဲကို meeting ခန္းထဲ တြန္းယူခဲ့သည္။ meeting ခန္းထဲဝင္ေတာ့ အခန္းအတြင္းမွာ အရင္ေရာက္႐ွိေနၾကတဲ့ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို အသိအမွတ္ျပဳ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔သည္ ဝမ္ရိေပၚ၏ ကူညီမႈျဖင့္ ေနသားတက်ျဖစ္သြားခ်ိန္ ပြင့္ဟလာတဲ့ ရံုးခန္းတံခါးမွ အခန္းတြင္းသို႔ ဝမ္ခ်င္းသည္ တည္ၿငိမ္စြာ ဝင္ေကာက္လာခဲ့သည္။
" ရိေပၚ ဒီမွာထိုင္ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔သည္ သူ႔ေဘးေနရာႏွစ္ဖက္လြတ္၏ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ ဝမ္ရိေပၚကို ဝင္ထိုင္ခိုင္းလိုက္လ်ွင္ က်န္႐ွိေနတဲ့ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ ဝမ္ခ်င္းက ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ဝမ္ရိေပၚႏွင့္ ဝမ္ခ်င္း ေနသားက်သြားၿပီဆိုမွ ေ႐ွာင္းက်န္႔သည္ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး.....
" သိခ်င္တာ႐ွိရင္ေမးဖို႔ အခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ေပးမယ္။ ၅ မိနစ္ျပည့္ရင္ meeting စမယ္ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားေၾကာင့္ သူတို႔ကို စူးစမ္းေနၾက လူမ်ားသည္ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ၾကသည္....။
" မစၥတာေ႐ွာင္းရဲ႕ မ်က္စိေတြက ျပန္ျမင္ေနရတာလား...."
" ဟုတ္ပါတယ္ "
" ဒါဆို မ်က္စိမျမင္ရဘူးဆိုတာ အဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ညာထားတာလား..."
" ညာထားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ဘက္က မွန္ကန္စြာေနထိုင္ေနရင္ ကြၽန္ေတာ္မ်က္စိျမင္ေနရတာ ကန္းေနတယ္ဆိုတာေတြက ထူးဆန္းေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး...."
" မစၥတာေ႐ွာင္းနဲ႔ ဝမ္ရိေပၚက..."
" တစ္အိမ္တည္းေနတဲ့ မိသားစုဝင္ေတြပါ..။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔စကားကို ကြၽန္ေတာ့စကားအျဖစ္ မွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ ကြၽန္ေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပါ့...."
" အတြင္းေရးမႉးဝမ္ခ်င္းကေရာ မစၥတာေ႐ွာင္းနဲ႔ ဘယ္လို ပတ္သတ္မႈ႐ွိပါသလဲ...."
" အဟင္း...လြယ္တဲ့ ေမးခြန္းကို ခက္ေအာင္လုပ္ေနျပန္ၿပီ...။ အတြင္းေရးမႉးဆိုမွေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့ ဝန္ထမ္းပဲေပါ့..."
