𝐓𝐡𝐞 𝐭𝐫𝐮𝐭𝐡 𝐧𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐬𝐭𝐚𝐲𝐬 𝐡𝐢𝐝𝐝𝐞𝐧

Αντίο

"Συγνώμη που το μαθαίνεις με αυτό τον τρόπο. Φαντάζομαι η μητέρα μου έδωσε τα πράγματα μου και τυχαία πήρες αυτό το γράμμα. Όπως έχεις καταλάβει και εσύ ,τον τελευταίο καιρό δεν είμαι και στα καλύτερα μου. Έχουν συμβεί πολλά που δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω. Για αυτό το τελείωσα. Δεν υπήρχε λόγος να προσπαθώ για κάτι που δεν θα αλλάξει. Σε ξέρω πολύ λίγο καιρό όμως μπορώ να πω με σιγουριά πως είσαι πολύ καλός άνθρωπος. Με έχεις βοηθήσει σε πολλά πράγματα και είμαι ευγνώμων για αυτό. Ειλικρινά,δεν περίμενα ποτέ να γνωρίσω κάποιον άλλον άνθρωπο εκτός από την Έλενα που να νιώθω τόσο οικεία. Ήρθες εσύ και με διέψευσες. Θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ που ήσουν δίπλα μου όλο αυτό τον καιρό και πότε δεν με άφησες. Δεν νοιάστηκες για σένα. Ήθελες να είμαι εγώ καλά. Και τα κατάφερες. Αλήθεια. Παρόλο που η απόφαση μου δείχνει το αντίθετο μην σκεφτείς ποτέ πως φταις εσύ. Αντιθέτως εσύ μου έκανες καλό. Με κινητοποίησες να συνεχίσω. Ίσως αν δεν είχα γνωρίσει εσένα αυτό να είχε συμβεί νωρίτερα. Ίσως ήταν γραφτό να συναντηθούμε εκείνη την μέρα. Ίσως έπρεπε να πέσω πάνω σου γιατί όπως είπες τότε ήμουν αναίσθητη. Θυμάσε τι σου είπα; "Και τώρα τί;". Πόσο αστείο. Στην αρχή μου φάνηκες περίεργος και κακό αγόρι που σκέφτεται μόνο το σεξ. Όμως έκανα λάθος. Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος με ήθη και αξίες που νοιάζεσαι για όλους. Είναι συγκινητικό το πόση αγάπη μπορείς να δώσεις χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Σε ευχαριστώ πολύ. Ήσουν αυτό που χρειαζόμουν και θα σε θυμάμαι. Ελπίζω και εσύ να κρατήσεις τις καλές αναμνήσεις μαζί μου. Μην χάσεις τον χρόνο σου κλαίγοντας. Ζήσε τη ζωή που σου αξίζει. Κάνε κάθε επιθυμία σου πραγματικότητα. Όλα έφτασαν στο τέλος τους. Θυμάσαι το όνομα που φώναζα στο αυτοκίνητο σου ; Δεν έμαθες ποτέ ποιος είναι αληθινά. Ότι σου είπα ήταν ψέμα. Αλλά πλέον το κάνω με ανακούφιση. Δημήτρης, ήταν το όνομα του πατέρα μου. Αυτού του άντρα με τα πράσινα μάτια που αυτοαποκαλείται πατέρας. Γιατί δεν είναι. Επί δύο χρόνια γυρνούσε καθημερινά μεθυσμένος . Επί δύο χρόνια με βίαζε παρουσιάζοντας το στην αρχή σαν κάτι φυσιολογικό. Αυτός ήταν ο λόγος που αντέδρασα έτσι εκείνη τη νύχτα. Αυτός είναι ο άνθρωπος του εφιάλτη . Αυτός είναι ο λόγος που τα τελείωσα όλα. Εσύ είσαι αναντικατάστατος.
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα, η μπανανίτσα."

Τι ήταν αυτό; Γράμμα αποχαιρετισμού; Και μιλούσε για το τέλος,ποιο τέλος; Αφού είναι εδώ, πώς.. Σκόπευε να βάλει τέλος στη ζωή της. Και όλο αυτό με τον πατέρα της; Για αυτό φοβάται. Για αυτό συμπεριφέρεται έτσι. Ειλικρινά δεν πιστεύω πως πονούσε τόσο και δεν είχε μιλήσει. Πώς είχε αντέξει; Κοιτώ το ρολόι μου. Αρπάζω την τσάντα και το γράμμα και μπαίνω στο αμάξι. Κατευθύνομαι προς το νοσοκομείο. Τα παιδιά δεν μου έχουν τηλεφωνήσει. Σταματώ σε μια καφετέρια για να πάρω έναν καφέ. Όσο περιμένω στη σειρά το τηλέφωνό μου χτυπά.
Εγώ: Παρακαλώ;
Κωνσταντίνος: Είναι καλά, ξεπέρασε τον κίνδυνο. Ο γιατρός λέει πώς μπορεί να φύγει αύριο.
Εγώ: Εντάξει, έρχομαι από εκεί.
Παίρνω τον καφέ μου και φεύγω.
Ευτυχώς είναι καλά. Αυτά που της είπα την σόκαραν. Δεν ξέρω πως θα είναι η ψυχολογική της κατάσταση. Και σκέφτομαι πως θα κάνει αυτό που έλεγε στο γράμμα. Θα δώσει τέλος. Της έχουν πέσει τόσα και δεν μπορεί να τα διαχειριστεί. Πόσο δύσκολο θα της είναι. Μπαίνω στο κτίριο και κατευθύνομαι προς τα παιδιά.
Εγώ: Μπήκε κάποιος μέσα.
Έλενα:Ναι εγώ. Δεν μου μιλούσε. Κοιτούσε τον τοίχο με δακρυσμένα μάτια.
Εγώ: Λοιπόν αυτό που θα γίνει τώρα μην της το πείτε,λέω και βγάζω τα γράμματα από την τσάντα.
Τα δίνω στον καθένα.
Έλενα:Τι είναι αυτά;
Εγώ:Τα βρήκα σε αυτή την τσάντα. Διάβασα το δικό μου και κατάλαβα πως αυτά είναι γράμματα αποχαιρετισμού. Σκεφτόταν να βάλει τέλος στη ζωή της. Μην της το πούμε τώρα. Έχει πολλά πράγματα στο μυαλό της.
Έλενα: Μίλησα με την μητέρα της. Αλλά υπάρχει πρόβλημα. Πρέπει να φύγει σε ταξίδι με την εταιρεία που δουλεύει. Η Ξένια θα μείνει στο σπίτι σου, λέει και δείχνει τον Κωνσταντίνο. Το σπίτι μου είναι ήδη πολύ μικρό.
Εγώ:Θα την φιλοξενήσω εγώ. Μένω μόνος μου και έχω χώρο.
Έλενα: Ωραία, πάω να την ενημερώσω, λέει και πλησιάζει την πόρτα του δωματίου της. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και μπαίνει.
Πλευρά Άννας
Η Έλενα μπαίνει στο δωμάτιο για μια ακόμη φορά. Με κοιτά με λύπηση. Όλοι με κοιτούν με λύπηση. Από το πουθενά έχουν αλλάξει όλα. Από το πουθενά δεν θα ξαναχορέψω . Θα χάσω την ζωή μου. Ποτέ δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Αλλά η ζωή τα φέρνει έτσι που δεν μπορείς να αντιδράσεις. Πρέπει απλά να πορευτείς. Πρέπει να τα αφήσεις όλα. Να τα παρατήσεις. Και αυτό θα κάνω. Θα κάνω κάτι που είχα σκεφτεί εδώ και καιρό. Θα βάλω το τέλος που ήθελα. Έχω προετοιμαστεί. Έχω ήδη πει αντίο σε όλους όσους αγαπώ.
Έλενα: Αγάπη μου πως είσαι;
Δεν της απαντώ. Δεν μπορώ να βρω λέξεις που να περιγράφουν αυτό που νιώθω. Κοιτώ το κενό.
Έλενα: Άννα,σε παρακαλώ μιλά μου.
Δεν αντιδρώ.
Έλενα:Η μητέρα σου πρέπει να φύγει με την εταιρεία για επαγγελματικό ταξίδι. Η Ξένια θα μείνει στο σπίτι του Κωνσταντίνου με την αδερφή του. Ξέρεις πως θέλω πάρα πολύ να σε φιλοξενήσω αλλά το σπίτι είναι μικρό. Η τελευταία επιλογή είναι να μείνεις με τον Πάνο. Εκείνος είναι σύμφωνος. Εσύ;
Τότε είναι που την κοιτώ. Τα μάτια της είναι πρησμένα και κόκκινα. Είναι άυπνη και άτονη. Χλωμή.
Εγώ: Ναι. Πότε θα βγω από εδώ;
Έλενα: Αύριο.
Εγώ: Πρέπει να φέρω τα πράγματα μου.
Έλενα:Ο Πάνος έχει φέρει κάποια βασικά. Θα πάω τα πράγματα σου στο σπίτι του.
Εγώ: Εντάξει.
Η Ελένα φεύγει. Από το καλό στο καλύτερο πάμε. Θα πρέπει να μένω με τον Πάνο. Δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Όμως δεν έχω συνηθίσει να μένω με κάποιον άντρα μετά από όλο αυτό με τον πατέρα μου. Ξέρω πως δεν θα κάνει κάτι. Είναι καλός άνθρωπος.
Μπαίνει στο δωμάτιο και χωρίς να μου πει τίποτα ακουμπά μια τσάντα στο κρεβάτι. Την ανοίγω και βλέπω κάποια πράγματα μου. Αλλάζω και κλείνω τα μάτια μου. Θέλω να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω. Θέλω όλα αυτά να είναι ένας άσχημος εφιάλτης.
Πλευρά Έλενας
Δεν μπορώ να το πιστέψω. Μέσα σε λίγα λεπτά όλα άλλαξαν. Όλα άλλαξαν για την Άννα. Ξέρω πως το να σταματήσει τον χορό είναι το χειρότερο πράγμα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει. Αλλά θα τα καταφέρει. Είναι ο πιο δυνατός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Βρίσκομαι έξω από το σπίτι του Πάνου. Ξεκλειδώνω την πόρτα και μπαίνω μέσα.Είναι πολύ ωραίο και βολικό. Βρίσκω ένα κενό υπνοδωμάτιο και βάζω τα πράγματα της Άννας στη θέση τους. Ανοίγω το παράθυρο. Κρύος αέρας με χτυπά. Ο ουρανός είναι συνεφιασμένος. Στα χέρια μου κρατώ το γράμμα της Άννας.
"Συγνώμη αγάπη μου. Όλο αυτό θα είναι ξαφνικό. Ο θάνατος μου θα είναι ξαφνικός. Ελπίζω να τον ξεπεράσεις. Μην χάσεις το χρόνο σου με δάκρυα. Ζήσε τη ζωή σου. Μείνε μαζί με τον Κωνσταντίνο και τον Πάνο. Παρόλο που είχα τις αμφιβολίες μου κατάλαβα πως είναι πολύ καλά παιδιά. Αν βρεις και κάποια κοπέλα που να αξίζει γνώρισε την στο Πάνο. Σε εμπιστεύομαι στο να βρεις την ιδανική. Κάνε νέους φίλους. Δημιούργησε αναμνήσεις. Η ζωή είναι μικρή. Μην φοβηθείς ποτέ. Όλα αυτά τα χρόνια είσαι δίπλα μου χωρίς αντάλλαγμα. Με έχεις στηρίξει στις πιο δύσκολες στιγμές. Ποτέ σου δεν με εγκατέλειψες. Πάντα ήξερα πως ότι και να μου συνέβαινε εσύ θα ήσουν εκεί. Πάντα ήσουν εκεί. Θέλω να σε ευχαριστήσω πραγματικά. Είσαι ο μόνος άνθρωπος στη γη που ταίριαξα. Με συμπλήρωσες. Είσαι μοναδική. Είσαι η αδερφή ψυχή μου. Είσαι ένα τμήμα της ζωής μου που θα μου μείνει αξέχαστο. Δεν θα υπάρξει κάποιος στον κόσμο που θα σε αντικαταστήσει. Πάντα θα σε έχω στην καρδιά μου σαν τον πιο όμορφο άνθρωπο που έχω γνωρίσει. Σε αγαπώ πολύ και σε ευχαριστώ.
Με αγάπη, το αρκουδάκι σου"
Είχε όντως σκεφτεί να βάλει τέλος. Δεν το πιστεύω. Μπορεί να το κάνει τώρα. Τώρα που όλα είναι δύσκολα.Τώρα που όλα είναι σκοτεινά...
Πλευρά Άννας
Σήμερα είναι η μέρα που φεύγω από εδώ. Η μητέρα μου φεύγει. Μου ευχήθηκε την καλύτερη ανάρρωση. Καταλαβαίνω πως δεν μπορεί να είναι εδώ. Η Ξένια πέρασε και με επισκέφτηκε. Μου είχε λείψει πολύ. Θα την βλέπω όμως. Ο Πάνος μπαίνει στο δωμάτιο κρατώντας το εξιτήριο.
Πάνος: Έτοιμη;
Εγώ:Ναι.
Σηκώνομαι αργά από το κρεβάτι. Τα πόδια μου πατούν το πάτωμα. Νιώθω περίεργα. Όλο αυτό τον καιρό ήμουν σε ακινησία. Σηκώνομαι και στηρίζομαι στον ώμο του Πάνου. Πονάω αλλά όχι όσο περίμενα. Κυρίως νιώθω εξαντλημένη. Μπαίνουμε στο αμάξι και σε λίγα λεπτά φτάνουμε στο σπίτι του Πάνου. Μπαίνουμε μέσα. Αυτός προχωρά για να αφήσει την τσάντα. Νιώθω μια ξαφνική ζαλάδα και πέφτω στο πάτωμα. Εκείνος με πλησιάζει και με κρατά στην αγκαλιά του. Μπαίνουμε στο δωμάτιο μου και με ακουμπά στο κρεβάτι. Επιτέλους ένα μαλακό στρώμα.
Πάνος:Ο γιατρός είπε πως θα έχεις ζαλάδες και δεν θα νιώθεις πολύ καλά τον πρώτο καιρό. Σε αφήνω να ξεκουραστείς. Για ότι χρειαστείς πες μου. Το δωμάτιο μου είναι δίπλα.
Μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και φεύγει. Κλείνω τα μάτια μου και δεν αργώ να κοιμηθώ.

Ένα αποκαλυπτικό κεφάλαιο το σημερινό! Ελπίζω να σας άρεσε! Ψηφίστε και σχολιάστε. Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο! Love you all!💕