Dont Leave Me \ Jilix

3

Koridordan gelen gürültüyle bakışlarını kapıya çeviriyor Jisung. Duyduğu kalın sesin sahibinin kim olduğunu tahmin ederken hafif meraklı bir şekilde sınıftan çıkıyor.

Biraz uzakta birbirine dik dik bakan kişileri görünce onlara doğru ilerliyor, kaşları istemsizce çatılırken aralarında geçen konuşmayı dinlemeye başlıyor diğer herkes gibi.

"Ne oldu, dediklerim hoşuna gitmedi mi?"

Saçları kazılı çocuk bir eliyle karşısındaki oğlanı itiyor hafif alaylı bir gülümsemeyle birlikte.

"Kimsin ki dediklerin umrumda olsun?"

Felix en az karşısındaki kadar alaycı bir tavırla kuruyor cümlesini. Olanları umursamadığı apaçık ortada.

Bu durum diğerinin sinirlenmesine yetiyor da artıyor bile, böylelikle içindeki öfkeyi kelimelerle birlikte atıyor dışarı.

"Gözlerine bakmam yetiyor bir ölü kadar duygusuz olduğunu anlamam için. Bunun övünülecek bir şey olduğunu mu sanıyorsun? Yazık."

Ve o sıra yeniden göz göze geliyorlar Felix ile Jisung fakat bu bakışmayı Felix'in kahkahası bölüyor. Gözlerinden yaş gelene kadar gülüyor ve aniden kesiyor gülümsemesini Felix.

Daha sonra ise ifadesiz bir şekilde son kez bakıyor karşısındakine ve bir şey söylemeden arkasına dönerek uzaklaşıyor oradan.

Bu yaşananlardan bir süre sonraya kadar da dedikodusu devam ediyor daha sonra ise son buluyor bu tek taraflı tartışma.

Jisung'un karşılaştığı ilk olay bu oluyor yeni okulunda ama fazla üstünde durmadan geri dönüyor sınıfına, ne de olsa onu ilgilendiren bir durum yok.

Derslerde ne kadar not almaya çalışsada bir süre sonra sıkılıp dışarı izlemeye başlıyor Jisung, bu elinde olan bir şey değil.

Çantasından pembe kapaklı defterini çıkarıp bir şeyler karalamaya başlıyor, zaman geçmesi için kullandığı taktiklerden en sevdiği bu.

Resmine son dokunuşunu da yaptığında inceliyor dikkatlice. Bir süre anlamını düşünüyor ve fark ettiği şeyle çatıyor kaşlarını defterinin kapağını kapatırken.

Nedense sinirini bozuyor çizdiği yıldızlar, uzun kirpiklerin altına yerleştirdiği minik yıldızlar.

Biraz hava almak için bahçeye doğru ilerlemeye başlıyor belki de dönüşte Kantine uğramalıyım diye geçiriyor aklından acıktığını hissederken.

Geçen oturduğu bankın boş olduğunu görmesiyle oraya doğru ilerliyor, orayı benimsemiş olmalı ya da orada yaşadıklarını.

Arkasına yaslanarak gözlerini kapıyor, huzurlu hissediyor sabah yağan yağmurun etkisiyle. Derin bir nefes alıyor rahatlamak için. Nedense eksik bir şey varmış gibi hissediyor.

Bugün okul gereğinden fazla sıkıcı diye düşünüyor gözlerini açarken. Ve tam o an anlıyor ona göre eksik şeyin ne olduğunu. Bugün ikinci kez göz göze geliyor Felix ile ve bu daha uzun sürüyor ilkinden.

Jisung bankta oturmuş başını hafif kaldırarak bakıyor karşısındakinin gözlerine, Felix ise hemen önünde başını biraz öne eğmiş bir şekilde bakıyor Jisung'a.

İkiside eksik şeyin ne olduğunu anladığında geri çekiyor istemsizce kendilerini.

Jisung başını yan tarafa çevirirken Felix arkasını dönerek uzaklaşıyor oradan. Ve bu sefer Jisung izliyor Felix'in gidişini. Zihnime dolan düşünceler ile kaşlarını çatıyor bir şeylerin farkına varırken.

Okulun bitişine kadar da bu düşünceler bırakmıyor peşini Jisung'un. Ve çalan zil ile bir süre dışarı çıkan öğrencileri izliyor.

Elinde kaykayı ile okuldan çıkarken birkaç gün önce yaşadıkları aklına geliyor. Bu sefer yürümeyi tercih ediyor aynı yolda ilerlerken, görmek istediği manzara ile karşılaştığında yanına gidene kadar kaldırımda oturan Felix'i izliyor Jisung.

Ama bu sefer göz göze gelmiyorlar ve Jisung yanından geçip gidiyor. Ama bugün daha farklı bir şey oluyor ve Jisung biraz uzaklaştıktan sonra arkasına doğru bakıyor. Ve yeniden gözleri buluşuyor çilli çocukla.

İkiside bir süre bakakalıyorlar birbirlerine. Bunu planlayan Jisung olsa da o da en az diğeri kadar tuhaf hissediyor.

Yeniden ilerlemeye başlıyor dudağının yukarıya doğru kıvrıldığından habersiz bir şekilde.

İkiside gece boyunca bu anı düşüneceklerinden ve bu yüzden uykusuz kalacaklarından habersiz, bir an önce yarının olmasını diliyorlar.