All I Want (Capture Series 1)

Nine

"Please fasten your seatbelts."

Huminga nang malalim si Kuya Noah bago sundin ang announcement. Mommy just smiled at him then continued checking her laptop. Lumingon sa akin si Kuya kaya binigyan ko rin siya ng ngiti at thumbs up. He gave me a small smile then put on his black sleep eye mask that has letter F and a turn off switch drawn on it.

"Oh my goodness, Noah. Please change your mask. That's so inappropriate." saway ni Mommy kay Kuya.

"It's just a sleeping mask." sagot ni Kuya.

"But—"

"Mommy have you seen the latest LV bag?" singit ko sa pagtatalo nila.

"Yes! You want that? I think we can buy it there in Canada. I'll make sure we get one!" excited na sabi ni Mommy.

"Thank you, My! Also, I saw this heels online." sabi ko habang hinahanap ang picture sa cellphone ko.

I stretched my hand para ipakita iyon kay Mommy. We're using our private plane kaya magkakahiwalay yung seats namin. Nasa kanan ko si Mommy tapos si Kuya naman ay nakaharap ang pwesto sa akin.

"That looks amazing! Get it. Use my card." sabi ni Mommy habang zinu-zoom yung picture.

Pasimple akong tumingin kay Kuya at nakitang inangat niya nang kaunti ang mask niya para silipin ang ginagawa namin. Nagtakha siguro siya bakit natigil ang sermon ni Mommy. I gave him a wink kaya napangiti siya sabay ayos ng mask.

"Thank you." he mouthed.

Paniguradong hindi matatapos ang bangayan nila kapag walang sisingit kaya iyon ang ginawa ko. Napilitan lang si Kuya na sumama rito dahil hindi siya tinantanan ni Mommy kaya as much as possible ay dapat iwasan ang gulo kung hindi ay baka lalayasan kami ni Kuya. Gusto ni Mommy na maging kumpleto kami ngayong Christmas kaya hindi siya pumayag na hindi ito kasama. I don't know kung ano ang naging last magic word niya para papayagin si Kuya but it sure is effective.

Pagkatapos makipagkwentuhan kay Mommy tungkol sa mga shoes, bags, and clothes ay pinansak ko na ang earphones ko sa tenga ko at natulog. When we arrived at the airport, sinalubong kami ng cool breeze and snows ng Canada. Snows are everywhere. Mabuti na lang ay nagsuot na ako ng makapal na coat kaya kahit papaano ay napoprotektahan ang balat ko sa lamig. May sumundo sa aming kotse. Dalawang lalaking nakapangguard na uniform ang kasama namin sa sasakyan. I noticed a different logo on the left side of their polo kaya hindi ko na napigilan ang pagtatanong.

"Are they our guards?" bulong ko kay Mommy pagpasok namin sa loob.

"No, they're not." sagot ni Mommy habang may tinatype sa cellphone.

Tama nga ako. Sa dami ng napuntahan naming bansa, laging nauuna ang mga guards and maids namin doon para siguraduhin ang location. Nakabisado ko na ang itsura ng uniforms nila.

"Kanino po?" tanong ko.

"They are your Tito Tristan's."

Agad napalingon si Kuya kay Mommy. Pareho kaming nagulat sa sinabi niya. Hindi manlang pumasok sa isip ko na sila ang pinunta namin rito!

"Stop the car." biglang sabi ni Kuya.

"No, Manong. Don't listen. Keep driving." Mommy said in her authoritative voice.

"I said, stop the car!" Kuya's voice thundered inside the car.

Nasa gitna nila akong dalawa kaya hindi ko alam ang gagawin ko. Kuya is obviously angry. Mommy is trying to be calm but it is visible on her face that she's guilty.

"Will you please calm down? We will just spend Christmas and New Year with them, nothing more!" Mommy tried to calm him down but she's also panicking.

"I don't trust you." Kuya said to her directly.