Our Story ~ After the Battle

Hoofdstuk 25 ~ Ik vind je leuk

~POV Bo~
De eerste week in Amerika, Los Angeles, zit erop. Het is erg gezellig en de dagen op het strand zijn super leuk. Met ons hotel zitten we op tien minuten loopafstand van Venice Beach, dus daar brengen we ook de meeste tijd van de dag door. Natuurlijk bekijken we ook dingen en doen we andere dingen, maar omdat het zo lekker weer is, is het strand toch wel de ideale plek om te zijn. Ik zit nu in de hotelkamer van Vince, Nikki, Luca en mezelf en daar heb ik me even teruggetrokken. Ik probeer Luca al de hele week te vertellen wat ik nou precies voor hem voel, maar elke keer als ik het wil doen, doe ik het toch niet. Dat ik samen met hem een bed moet delen, maakt het er ook niet gemakkelijker op. Ik ben gewoon bang dat onze vriendschap ongemakkelijk gaat worden en dat is wel het laatste wat ik wil.

Mijn moment voor mezelf wordt verstoord door de deur die open en dicht gaat en Luca komt binnenlopen. Precies de persoon waarmee ik niet alleen wil zijn. Hij ploft naast me op ons bed en sluit zijn ogen. 'Gaat het wel goed met je?' vraag ik en ik kan een lach niet verbergen, als hij me een boze blik aankijkt. 'Ik heb koppijn,' zeurt hij. 'Dan had je vannacht niet zoveel moeten drinken,' lach ik. We hadden vannacht met zijn vieren wat drankspelletjes gedaan en Vince en Luca hadden nogal behoorlijk wat op. 'Ik had gehoopt, net als Vince, wat op het strand te kunnen slapen, maar het lukte me maar niet,' zegt Luca en hij heeft zijn ogen weer gesloten. 'Vince kan overal slapen,' zeg ik grinnikend en ik loop van het bed af om in de badkamer een paracetamol voor Luca te pakken. 'Dat klopt inderdaad. Hij lag weer als een blok te slapen en niemand kon hem wakker krijgen,' zegt Luca vanuit de slaapkamer. Beiden lachen we even en ik loop weer terug naar ons bed. Luca opent zijn ogen en dankbaar neemt hij het glas water en de paracetamol van me aan. Ik ga weer naast hem liggen en als Luca de paracetamol heeft ingenomen, zet hij het glas op het nachtkastje aan zijn kant van het bed.

Het is even stil tussen ons en ik weet dat ik het hem nu moet vertellen. We zullen deze vakantie niet veel momenten meer krijgen dat we alleen zijn. 'Luc, kan ik je wat vertellen?' fluister ik, mijn stem niet vertrouwend om harder te praten. 'Ja, tuurlijk! Wat is er?' zegt Luca en hij gaat rechtop zitten tegen de achterkant van het bed. 'Ikbenverliefdopje,' mompel ik snel en heel onduidelijk. 'Dat verstond ik niet. Nog een keer,' zegt Luca en hij kijkt me vragend aan. 'Ik ben verliefd op je, Luca,' zeg ik nu rustig en verstaanbaar. In spanning wacht ik totdat Luca wat terugzegt, maar hij staat op en gaat bij het raam staan. 'Meen je dat echt, Bo?' vraagt hij en aan zijn stem is niet te horen of het een goed of slecht teken is dat hij dit vraagt. Ik knik, want ik vertrouw mijn stem nu helemaal niet meer.  'Hoe lang al?' Luca's blik, die even naar mij was gegaan, gaat weer naar het uitzicht en ik voel de moed in mijn schoenen zakken. 'Ik dacht het al even voor we de les met Amortentia hadden, maar toen ik aan die flacon van Nikki rook, rook ik jou en wist ik het zeker. Sorry,' zeg ik en ik heb het gevoel dat ik in huilen ga uitbarsten. Luca haalt een hand door zijn haar, kijkt me dan eindelijk weer aan en zegt: 'had dat even eerder gezegd, dan had ik het al na een week met Barker uit kunnen maken!' 'Wat bedoel je?' vraag ik verward. 'Dat ik ook al even verliefd op jou ben, Bo! Ik dacht echt dat ik Nina leuk vond, maar toen ik haar verkering vroeg, voelde het meteen al niet goed. Het koste me een week om uit te vogelen wat er aan de hand was en dat was jij. Jij bent het meisje die mijn hart op hol laat slaan en waarmee ik samen wil zijn,' zegt Luca en een prachtige glimlach is te zien op zijn gezicht.

'Oh God, ik dacht echt dat ik onze vriendschap ongemakkelijk zou maken of zou verpesten door je het te zeggen,' zeg ik en ik laat me opgelucht achterover vallen op het bed. 'Waar slaat dat nou op?! Ik ken je al bijna zeventien jaar en je bent mijn beste vriendin en dat gaat ook niet veranderen. Alleen wil ik ook wel meer dan beste vrienden met je zijn,' lacht Luca en hij komt naar het bed toegelopen. Met een grijns gaat hij over me heen hangen en drukt zijn lippen op de mijne. Ik heb met wat jongens gezoend, maar geen één is net zo goed als Luca. Na even trekken we terug door ademnood en Luca trekt me van het bed af en neemt me mee naar het balkon. 'Ik vind het hier wat romantischer dan binnen, dus ik ga het je hier vragen,' zegt Luca en ik rol lachend mijn ogen. 'Bo Black, wil je mijn vriendin zijn?' vraagt hij. 'Ja, sukkel, dat wil ik,' zeg ik en ik druk een kus op zijn lippen. Als we terugtrekken, slaat Luca zijn arm om me heen en samen kijken we even naar het prachtige uitzicht dat we hebben. 'Ik houd van je,' zeggen we alle twee tegelijk. Allebei beginnen we te lachen en dan zeggen we: 'niet alleen als beste vrienden!'