Our Story ~ After the Battle

Hoofdstuk 41 ~ Professor McGonagall, wie anders?

~POV Vince~
Ik speel de laatste akkoorden van het nummer op mijn gitaar en kijk dan zuchtend naar de blaadjes op mijn bed. Ik ben bezig met een eigen nummer, maar er klopt ergens iets niet en de vraag is: klopt de tekst niet, de muziek of is er aan allebei iets mis? Dat er iets mis is, weet ik in ieder geval wel. Het is geluk dat de examens erop zitten en ik dus alle tijd kan besteden aan mijn nummer. Oké, niet alle tijd, want Bo, Luca, Nikki, Dennis, Jesse en ik proberen nog een paar goede pranks uit te halen om nog wat punten voor de prankoorlog te bemachtigen. Sinds het begin van de examens vertelt professor McGonagall niet meer of je een punt krijgt voor een prank of niet. Zo probeert ze het spannend te houden wie er nou uiteindelijk gaat winnen. De laatste stand die we dus te horen hebben gekregen, was 25-26 voor 'The Marauders'. Een dag voordat de Hogwarts Express vertrekt, gaat McGonagall bekend maken wie er gewonnen heeft en ik kan niet wachten, evenals op de uitslag van de examens. Over een week is de diploma-uitreiking  en binnen een paar dagen krijgen alle zevendejaars te horen voor welke vakken ze geslaagd zijn en met welke scoren.

Na nog even naar mijn blaadjes gestaard te hebben, besluit ik om de hulp van mijn lieftallige moedertje in te schakelen. Ik sta op, hang mijn gitaar op mijn rug en pak mijn blaadjes op, waarna ik de jongensslaapzaal uitloop. In de Common room kijk ik rond of ik de hoofden van mijn zus, mijn vriendje en mijn drie beste vrienden kan spotten. Dat is alleen niet het geval en ik vraag me dan ook af waar die vijf uithangen, want ik heb ze namelijk al meer dan een uur niet meer gezien of gesproken. Geen zin om er verder over na te denken waar ze kunnen zijn, loop ik de Common room uit. Op weg naar het kantoor van mijn moeder kom ik professor Brown tegen en ik maak even een praatje met hem om vervolgens door te lopen. De deur van het lokaal is dicht, maar de muziek is goed te horen. Ik besluit gewoon naar binnen te lopen, omdat mam mijn geklop anders toch niet hoort. Ik open de deur en wat ik in het lokaal aantref, laat me hard lachen. Ma staat op twee tafeltjes keihard mee te zingen en te dansen met Rasputin van Boney M. Op haar bureau liggen allemaal blaadjes, waaruit ik concludeer dat ze bezig was met het nakijken van examens.

Leunend tegen de deur blijf ik het tafereel lachend bekijken en ik begin te klappen als het nummer afgelopen is. De geschrokken blik op mijn moeders gezicht maakt mijn hele dag en terwijl ik dubbel lig van het lachen, springt ma behendig van de tafeltjes af. Met haar toverstok zet ze de platenspeler wat zachter, zodat het volgende liedje op de plaat zachtjes op de achtergrond klinkt. 'Ik had je niet verwacht, Vi,' zegt mama en ze drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Nee, dat was te merken,' zeg ik grijnzend, doelend op haar geschrokken blik. Een boze blik is wat ik terugkrijg en ma gaat weer achter haar bureau zitten. 'Kan ik wat voor je doen?' 'Jazeker. Ik ben bezig met een nummer en ik heb de tekst en de muziek al af, maar er klopt iets niet en ik kom er gewoon niet achter wat het is,' zeg ik en ik leg de blaadjes in de uitgestoken hand van mijn moeder. Ze kijkt er even naar en zegt dan: 'nou, speel eens!' Ik breng mijn gitaar van mijn rug terug naar de plek waar hij hoort te hangen en zet mijn vingers op de goede snaren om het eerste akkoord aan te slaan. Ik sluit mijn ogen en begin te spelen en leef me helemaal in in mijn eigen nummer.

Wanneer ik klaar ben, kijk ik mijn moeder vragend aan. 'En?' zeg ik. 'Mooi! Heel persoonlijk vooral, Vi,' zegt ze en ze glimlacht naar me. 'I know,' mompel ik. 'Kom hier, dan zal ik je helpen, want ik heb wel een ideetje,' zegt ma en ze knipoogt naar me. Samen zitten we een tijdje aan het nummer te werken, totdat ik het helemaal perfect vind. 'Thanks, ma,' zeg ik en ik geef haar een stevige knuffel. 'Geen probleem. Ik help je met alle liefde, jongen!' Ik glimlach nog even naar mijn moeder en verlaat dan het lokaal weer, zodat ze weer verder kan gaan met het nakijken van examens. Met mijn blaadjes en mijn gitaar loop ik weer terug naar de Common room en als ik het wachtwoord tegen The Fat Lady heb gezegd, loop ik de gezellige ruimte in. Meteen word ik overvallen door vijf veel te enthousiaste mensen en ik kijk mijn tweelingzus, mijn vriendje en mijn drie beste vrienden raar aan. 'Wat hebben jullie uitgespookt?' vraag ik, nadat ik een kus op Dennis' lippen heb gedrukt. 'Wij hebben toestemming gekregen om vanavond een groot feest te geven in de Great Hall voor vijfdejaars en hoger,' zegt Bo en ze springt nog net niet op en neer van enthousiasme. 'Wie geeft jullie nou toestemming om een groot feest te geven voor vijfdejaars en hoger en ook nog in de Great Hall?' vraag ik verbaast, niet begrijpend welke professor ONS nou toestemming zou geven om een groot feest te geven.