Our Story ~ After the Battle

Hoofdstuk 30 ~ Geschorst!

~POV Vince~
Zuchtend zit ik te wachten, totdat McGonagall terugkomt met pa, ma en waarschijnlijk ook Snape. 'Wat heb je gedaan?' Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk het portret van Albus Dumbledore aan. 'Iets waarmee ik mezelf behoorlijk in de problemen heb gewerkt, professor,' antwoord ik, geen zin om meer te zeggen. Hij zal het zo toch wel horen. Dumbledore lijkt te snappen dat ik geen zin heb om te praten en in stilte wachten we af. De deur wordt na even opengesmeten door professor McGonagall en achter haar lopen pap, mam en Snape. 'Gezellig, nu gaat het feest beginnen,' mompel ik zo zacht dat niemand het hoort. McGonagall is bozer dan dat ik haar ooit heb gezien en ook pap en mam zien er boos uit. Snape kijkt me gewoon aan, zoals hij me altijd aankijkt: vol met afschuw en woede. Niemand zegt iets, terwijl McGonagall achter haar bureau gaat zitten en pap, mam en Snape achter me blijven staan. De Headmistress begint een boze preek tegen me te houden, maar alles gaat langs me heen. Ik heb weinig zin om te moeten aanhoren hoe fout ik zit en hoe respectloos en brutaal ik wel niet ben geweest om een professor zo te beledigen en zelfs aan te vallen. Zelf weet ik ook wel dat het niet oké is wat ik heb gedaan, maar ik meende elk woord die ik tegen Snape heb gezegd. Ik had hem misschien niet moeten verlammen.

'En, heb je zelf nog wat te zeggen?' vraagt professor McGonagall als ze klaar is met haar preek. 'Nee hoor, professor, ik wil gewoon weten wat mijn straf is,' zeg ik. 'Je bent geschorst voor twee dagen en als je in het weekend weer terug komt op school ga je elke dag, tot de kerstvakantie, professor Snape een uurtje na school helpen om het goed te maken en te laten zien dat je spijt hebt van wat je daarstraks allemaal over hem hebt gezegd en dat je hem hebt aangevallen. Verder krijgt Gryffindor ook 75 punten aftrek,' zegt McGonagall. 'Great, ik kijk er nu al naar uit,' zeg ik sarcastisch. 'Vince, doe normaal!' Papa's stem klinkt boos en ik voel zijn ogen in mijn rug branden. 'Je mag gaan en je spullen pakken en dan zie ik je zaterdag weer,' zegt professor McGonagall. Ze klinkt veel rustiger dan daarnet, maar haar ogen staan nog steeds boos. 'Maak van zaterdag maar maandag,' zegt mama. 'Wat?! Dan mis ik de wedstrijd tegen Slytherin,' zeg ik en ik kijk mijn moeder met grote ogen aan. 'Daar had je maar eerder over moeten nadenken, voordat je dit deed,' zegt ma en haar blik zegt me dat ik haar niet nog bozer moet maken dan ze al is. 'Nou, tot maandag dan maar,' zeg ik. Ik sta op, draai me om, loop het kantoor uit en de stenen wenteltrap af. Hierbij kruist mijn blik met die van Snape en de glimlach op zijn gezicht en de fonkeling in zijn ogen is niet te missen. Ik word er gewoon misselijk van, zo walgelijk vind ik deze man.

Pa en ma zeggen niks tegen me, terwijl we met zijn drieën naar de Common room van Gryffindor lopen, maar ik weet gewoon dat ze teleurgesteld in me zijn. Zonder wat te zeggen, tegen pa en ma, zeg ik het wachtwoord tegen The Fat Lady en loop ik de Common room binnen. Daar zitten Bo, Luca, Nikki, Jesse en Dennis al op me te wachten en ik vertel ze snel wat er net in het kantoor van McGonagall is gebeurd. Daarna pak ik wat spullen uit mijn slaapzaal en zeg ik ze alle vijf gedag. 'Succes, Vi,' zegt Luca nog en hij slaat even medelevend op mijn schouder. 'Thanks, dat kan ik wel gebruiken,' zeg ik. 'Nik, jullie moeten van Slytherin winnen,' zeg ik daarna tegen mijn tweelingzus. 'Komt goed en als je terug bent krijg je de twee chocoladerepen van me,' zegt Nikki en ze kijkt me met een warme glimlach aan. 'Doei, jongens,' zeg ik en ik druk nog snel een kus op Dennis' lippen. 'Doei, Vi,' zegt Jesse en dan verlaat ik de Common room weer. Met pap en mam verschijnsel ik naar huis. Pa houdt zijn hand op en ik kijk hem raar aan. 'Je toverstok,' verduidelijkt hij en met een zucht pak ik mijn toverstok uit mijn kontzak en leg ik hem in zijn hand. 'Je hebt huisarrest de komende vier dagen en je mag je telefoon, iPad en AirPods ook inleveren,' zegt ma. 'Best, ik ga ze wel even pakken,' zeg ik en ik loop de trap op naar mijn kamer. In mijn kamer dump ik de spullen die ik van Hogwarts heb meegenomen, pak ik de drie dingen die ik moet inleveren en dan loop ik weer naar beneden. Ik leg de spullen op tafel en kijk mijn ouders dan afwachtend aan. Ik heb heel weinig zin om nu nog met ze te moeten praten en gelukkig lijken ze daar zelf ook niet veel zin in te hebben. 'Ga nu maar naar bed, dan praten we morgen wel,' zegt papa en meteen  nadat hij dat gezegd heeft, loop ik de woonkamer weer uit en de trap op naar mijn kamer.