Çıkış saatini tam 30 dakika geçmişti. babam yeni geliyordu. arabaya atladım ve eve döndük. yorgun olduğunu söyledi ve yukarı çıktı. bende onun arkasından odama çıkıyordum. babamın evine çok sık gelmem. bu yüzden hâlâ girmediğim odalar var. aşağıya indim. koltuğa oturdum. etrafıma bakarken bir şey farkettim. arkamdaki kapı. daha önce ilgimi hiç çekmemişti. kapıyı açtım içeriye girdim ve arkamdan kapıyı kapattım. ışığı açtım. çünkü içerisi karanlıktı. merdivenlerden indim. aşağıda bir kapı daha vardı. kapıyı açtım. tekrar ışığı yaktım çünkü burası zifiri karanlıktı. ışıklar tamamen açılınca resmen şok oldum. burası resmen ev kadardı. her yerde koliler vardı. Hızlıca yukarı çıktım. etrafa baktım. kimse yoktu. tekrar aşağıya indim. kolilerden birkaçına bakmaya başladım. bu koca yığının içinde bir koli vardı ki dikkatimi sadece o çekti. kırmızı desenli bir koli. üstünde kat kat bant vardı. ışıkları kapatıp yukarıya çıktım kapıları sessizce kapattım. çekmeceyi açtım, falçatayı aldım. tam arkama dönerken babam su için mi geldin dedi. hıı diyerek geçiştirdim falçatayı gizlice kotumun Arka cebine geçirdim üstünü tişörtümle kapattım. salona oturdum. babam yukarı çıktıktan sonra 5 dakika bekledim ve kapıdan tekrar girdim. birinci ışığı açmadım çünkü dikkat çekmek istemiyordum. aşağıya indim. koliyi tekrar buldum ve bantları tamamen çıkarttım. kutuyu kaldırdım. aşırı hafifti içinin boş olduğunu düşündüm ve hayal kırıklığına uğradım. koliyi açtım ve içine anlamsızca baktım. içinde maskeli bir kolye vardı. elime aldım ve incelemeye başladım. önünü ve arkasını çevirdim. arkasına tekrar baktım ve bir numara gördüm. 17 yazıyordu . neden burada olduğunu ve neden 17 oluğunu anlamadım. merdivenden tıkırtılar geldi ve hızlıca yukarıya kaçtım. kolyeyi de cebime soktum. hiçbirşey yapmamış gibi oturmaya devam ederken mesajlarımı siliyordum. o sırada kıvanç'la olan mesajlarıma geldim. kapı numarası 17 Deniz. yazmıştı. falcıya gittiğimiz gün. o anı hatırladım ve resmen bembeyaz oldum. çünkü gittiğimiz falcının kapı numarası 17'ydi
