ပိန်းပိတ်မှောင်နေတဲ့အခန်းတစ်ခန်း။
အဲ့အခန်းထဲမှာ ကျွန်တော်ရပ်နေတယ်။
ရုတ်တရက်အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး စူးရှတဲ့အလင်းရောင်က ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုလာထိုးတယ်။ထိုအလင်းရောင်ကြောင့်မျက်လုံးတွေကျိန်းစပ်သွားလို့လက်နဲ့ကာလိုက်တယ်။အလင်းရောင်အောက်မှာ လူတစ်ယောက်ရပ်နေတယ်။ထိုလူ့မျက်နှာကိုကျွန်တော်မမြင်ရ။ကြည့်ဖို့လုပ်ပေမဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့်မျက်လုံးတွေစူးပြီး အနည်းငယ်သာဖွင့်နိုင်တယ်။ထိုလူ့မျက်နှာကဝိုးတစ်ဝါးပဲ....။
"လူသတ်သမား"
ထိုလူက လက်ညှိုးထိုးပြီးပြောလာတယ်။
"မင်းက လူသတ်ကောင်"
"ငါ့ချစ်သူကိုသတ်တဲ့လူသတ်ကောင်"
"မင်းကိုငါ သတ်မယ်..မင်းကို ငါသတ်မယ်"
သူကကျွန်တော့်ဆီပြေးလာပြီး လည်ပင်းတွေကိုဆွဲညှစ်တယ်။
သူ့လက်တွေကို ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပြီးဖယ်ဖို့လုပ်တယ်။
"မဟုတ်ဘူး။"
အသက်ရှူကျပ်လာတဲ့အထိ သူညှစ်ထားတုန်း!!
မရမကအင်အားနဲ့ ကျွန်တော်အော်တယ်၊အသံကသိပ်မထွက်။
"မဟုတ်ဘူး!!"
ရုန်းကန်နေတုန်း ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီးကုတင်ပေါ်က ဝုန်းခနဲထထိုင်လိုက်တယ်။
ချွေးစေးတွေပြန်ပြီး အဝတ်တွေလဲစိုရွှဲနေတဲ့အထိကျွန်တော်အိပ်မက်မက်နေခဲ့တာပဲ....။
ဒီအိပ်မက်ကို ထပ်ခါထပ်ခါမက်တယ်။လန့်နိုးလာပြီဆိုရင်လဲကျွန်တော်ကောင်းကောင်းပြန်အိပ်လို့မရတော့။
အောက်ထပ်မှာ လှေကားတက်သံတွေကြားရသည်။
ကျွန်တော့်အော်သံကြောင့် တစ်အိမ်လုံးနိုးသွားကြပြီ။
စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း အိမ်တော်ထိန်းတွေရော အစေခံတွေပါ အခန်းထဲဝင်လာတယ်။
အစေခံရဲ့လက်ထဲမှာတော့ရေတစ်ခွက်နဲ့။
"သခင်လေး အိမ်မက်ဆိုးတွေမက်နေတာလား။"
YOU ARE READING
လေပြေတွေအရိုင်းဆန်တဲ့ခဏ
Romanceတည်ငြိမ်နေတဲ့ နှလုံးသားလေးဆီ... လေပြေတစ်ချို့ဟာ ဖြတ်တိုက်သွားခဲ့တယ် အဲ့လေပြေဟာ အေးမြခြင်းနဲ့ ပူလောင်ခြင်းကို တစ်ချိန်ထဲ သယ်ဆောင်လာခဲ့တာမို့... လေပြေရိုင်း....လို့ အမည်တွင်စေခဲ့တယ် Both Unicode & Zawgyi
