"ယုဝါတို႔ သူေဌးက သူ႔အေမနဲ႔ ညီမကိုလဲ အရမ္းခ်စ္တာ။"
"ခုလဲမုန႔္ေတြသြားပို႔ေပးတာေလ။"
"သူေဌးက ဆင္းရဲတဲ့ဘဝကေနလာေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ပက္သက္လာရင္ အရမ္းေစ့စပ္တယ္။ဒီလိုဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ေတာင္ သူအမ်ားႀကီးႀကိဳးစားခဲ့ရတာ။အဲ့ခ်ိန္မွာ သူေဌးညီမေလးက ေျခေထာက္ထိခိုက္မိေတာ့ သူေဌးအတြက္ လူပင္ပန္း၊စိတ္ပင္ပန္းနဲ႔ေလ။ဟိုတစ္ခါ ရန္ျဖစ္တုန္းကလဲ အေတာ္ျပန္ဝယ္လိုက္ရတယ္။ဆိုင္ထဲမွာျဖစ္ေတာ့ တစ္ျခား customer ေတြလဲ ခါးက်ိဳးမတက္ေတာင္းပန္ခဲ့ရေသးတယ္။ သူေဌးက သူ႔ဆိုင္ေလးထိခိုက္မွာ အရမ္းေၾကာက္တာ။"
ဒီလိုၾကားရေတာ့လဲ သူစိတ္မေကာင္းပါ။အားလဲနာမိပါသည္။
"ဒါနဲ႔ ေမာင္ေလးက ဘယ္မွာေနတာလဲ"
"ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္လား"
"ဟို တိုက္ခန္းမွာငွားေနတာ"
"ဟင္ ကားႀကီးတစ္စီးလုံးက်စီးနိုင္ၿပီး တိုက္ခန္းမွာငွားေနရတယ္ဆိုေတာ့"
"အာ..အဲ့ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ကား မဟုတ္ဘူး"
"ဟိုတစ္ခါ ပါလာတဲ့ႏွစ္ေယာက္ မွတ္မိလား"
"အင္း"
"သူတို႔ကား ကၽြန္ေတာ္ငွားထားတာ"
"ေအာ္"
"မိဘေတြေရာရွိေသးလား"
"အမတို႔ကေတာ့ မိဘေတြကနယ္မွာ"
"ရွိတယ္ အေဖေတာ့ ရွိေသးတယ္"
"သူလဲ....ရြာမွာ"
"ဟုတ္လား ေမာင္ေလးပုံစံက ေတာသားပုံစံမေပါက္ပါဘူး...ဘယ္ရြာလဲ"
"မေကြး ဟိုးဘက္ နည္းနည္းေတာက်တဲ့ေနရာ"
"အစ္မတို႔သိမွာမဟုတ္ဘူး"
"ကၽြန္ေတာ္အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့မယ္!"
ဟူး...စစ္ေဆးေမးျမန္းေနတဲ့ မယုဝါအား စိတ္ထဲေပၚရာေလၽွာက္ေျဖၿပီး သူထြက္ေျပးလာရသည္။
သူ႔အျဖစ္ကမလြယ္ပါ။ခုေတာ့ တစ္ပတ္အတြင္းေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္လုပ္တတ္ခဲ့ၿပီ။သူမ်ား ဘဝနဲ႔သူ႔ဘဝက မတူတဲ့အခါ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိအားနာေနမိသည္။စိတ္အားမငယ္ေစခ်င္တာလဲပါမည္။
YOU ARE READING
လေပြေတွေအရိုင်းဆန်တဲ့ခဏ
Romanceတည်ငြိမ်နေတဲ့ နှလုံးသားလေးဆီ... လေပြေတစ်ချို့ဟာ ဖြတ်တိုက်သွားခဲ့တယ် အဲ့လေပြေဟာ အေးမြခြင်းနဲ့ ပူလောင်ခြင်းကို တစ်ချိန်ထဲ သယ်ဆောင်လာခဲ့တာမို့... လေပြေရိုင်း....လို့ အမည်တွင်စေခဲ့တယ် Both Unicode & Zawgyi
