Like Before?

~25~

Οι μέρες και τα χρόνια πέρασαν. 

Ο Άκης έμεινε εργένης για αρκετά χρόνια μέχρι που ήρθε στη ζωή του μία ξεχωριστή για εκείνον κοπέλα. Η Κωνσταντίνα, η παλιά συμμαθήτρια και φίλη της Μυρτούς, συναντήθηκε τυχαία στο δρόμο με εκείνη και έτσι άρχισαν ξανά να κάνουν παρέα. Ο έρωτας του Άκη και της Κωνσταντίνας ήταν κεραυνοβόλος. Εκείνος άρχισε από την πρώτη στιγμή να την φλερτάρει και εκείνη δεχόταν ευχάριστα τα κομπλιμέντα του. Μετά από περίπου τρία χρόνια από την ημέρα που έγιναν ζευγάρι, έγινε το μοιραίο "λάθος" που τους ένωσε για πάντα. Ήρθε στον κόσμο ένα πανέμορφο και υγιέστατο αγοράκι που συμπλήρωσε την ευτυχία τους. Επειδή και οι δύο πίστευαν ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα, αποφάσισαν να υπογράψουν απλά ένα σύμφωνο συμβίωσης και να ζήσουν μαζί και ευτυχισμένοι. 

Η Χριστίνα, μετά το ατύχημα στις σκάλες, δυστυχώς έχασε το μωρό αλλά εκείνη δεν έπαθε τίποτα. Κατηγορούσε συνέχεια τον εαυτό της για τον χαμό του παιδιού της και αυτό την οδήγησε στα πρόθυρα κατάθλιψη. Μετά από πολλές προσπάθειες της οικογένειας της αλλά και του Θωμά, ο οποίος έμεινε δίπλα της και την στήριξε σε μεγάλο βαθμό, αποφάσισε να επισκεφτεί έναν ψυχολόγο. Οι επισκέψεις της ήταν εβδομαδιαίες και τελικά κατάφερε να βγει αλώβητη από αυτή την περιπέτεια που πέρασε. Τον ψυχολόγο δεν τον σταμάτησε ποτέ απλά αραίωσε κατά πολύ τις επισκέψεις. Τα τελευταία 5 χρόνια είναι ζευγάρι με τον Θωμά και τώρα είναι έξι μηνών έγκυος στην κόρη τους. Ο γάμος, αν και προδιαγεγραμμένος, έγινε μόλις μάθανε για την εγκυμοσύνη. Όλοι ήταν χαρούμενοι που τελικά η Χριστίνα συνέχισε τη ζωή της. Βέβαια ποτέ δεν θα ξεχάσει τους τρεις μήνες που κουβαλούσε μέσα της το πρώτο της μωρό. Το είχε αγαπήσει τόσο πολύ, που πάντα θα νιώθει ότι κάτι λείπει στη ζωή της. 

Η καρδιά του Άρη παραλίγο να τον προδώσει και να σταματήσει να αγωνίζεται. Τελικά όμως ο ίδιος ήταν πολύ δυνατός και μπορεί και λίγο πεισματάρης για να φύγει από αυτό τον κόσμο αφήνοντας πίσω του την οικογένεια του και την Μυρτώ. Ξύπνησε όταν η Χριστίνα έπεσε από τις σκάλες. Δεν ήταν όμως όλα τόσο ρόδινα όσο πίστευαν μερικοί. 

Πρώτοι μπήκαν οι γονείς του στο δωμάτιο και αμέσως η μητέρα του τον έκλεισε προσεκτικά στην αγκαλιά του. Έκατσαν αρκετή ώρα αφού τους είχε λείψει απίστευτα πολύ και δεν ήθελαν να τον αποχωριστούν σύντομα. Όταν ο πατέρας του βρήκε έξω για να μπει η Μυρτώ, εκείνη ήταν έτοιμη να κλάψει από την σκέψη ότι θα δει και πάλι τα όμορφα μάτια του. Χτύπησε ελαφρά την πόρτα, την άνοιξε και τότε τον είδε. Φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος αλλά ήταν γενναίος και θα έβγαινε γρήγορα από το άψυχο και γεμάτο στεναχώριες νοσοκομείο.