Like Before?

~3~

5 χρόνια πριν

Οι μήνες πέρναγαν και έφτασαν τα Χριστούγεννα. Τρεις μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για τις γιορτές, ο καθηγητής της ιστορίας τους ανακοίνωσε ότι θα πρέπει να κάνουν μία εργασία σε ζευγάρια που θα μετρήσει στον τελικό βαθμό. Τα ζευγάρια θα έβγαιναν με κλήρωση για να μην υπάρξει καμία αναστάτωση. 

Κάποια παιδία είχαν διαλέξει το όνομα του συνεργάτη τους και ήρθε η ώρα να επιλέξει η Μυρτώ. Η Κωνσταντίνα θα έκανε την εργασία με μία κοπέλα που την λένε Μαρία, οπότε δεν θα συνεργαστεί με την μόνη της φίλη. Πλησιάζει στενοχωρημένη το μπολ με τα ονόματα που έχουν μείνει και διαλέγει ένα στην τύχη. Όταν το ανοίγει και διαβάζει το όνομα που λέει, δεν μπορεί να κουνηθεί. Από την έκπληξη έχει μείνει ακίνητη να κοιτάζει το χαρτάκι. 

<Μυρτώ, με ποιον θα κάνεις την εργασία;> την ρωτάει ο καθηγητής και μόνο τώρα παίρνει τα μάτια της από το όνομα. Της παίρνει λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβει τι ακριβώς την ρωτάει και όταν το κάνει κοιτάζει το ζευγάρι της για την εργασία στα μάτια.

<Με τον Άρη.> απαντάει και αφού δώσει το χαρτάκι με το όνομα του αγοριού που είναι ερωτευμένη, στον καθηγητή της, πηγαίνει με σκυμμένο κεφάλι πίσω στο θρανίο της.

<Πρέπει να είσαι πάρα πολύ τυχερή.> της είπε χαμηλόφωνα η Κωνσταντίνα την ώρα που σηκωνόταν ένα άλλο παιδί. Η Μυρτώ κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. Σίγουρα δεν ήταν τυχερή. Με τον Άρη δεν είχε καμία ελπίδα να είναι μαζί και το ήξερα. Το να τον βλέπει και μέσα στις γιορτές δεν θα την βοηθούσε να τον ξεπεράσει και να συνεχίσει τη ζωή της. 

<Όχι, είμαι πολύ άτυχη τόσο που από όλα τα ονόματα που υπήρχαν στο βαζάκι πήγα και διάλεξα το δικό του.> είπε εκείνη και ακούμπησε το πρόσωπο της στις παλάμες της. 

<Θα έχεις δικαιολογία να περάσεις χρόνο με το αγόρι που σου αρέσει. Πως γίνεται να μην είσαι τυχερή;> την ρώτησε και την κοιτούσε λες και ήταν εξωγήινος.

<Κωνσταντίνα, με τον Άρη δεν υπάρχει περίπτωση να είμαστε μαζί ποτέ. Κοίτα τον πόσο όμορφος είναι και μετά κοίτα εμένα. Δεν θα με βοηθήσει σε κάτι η εργασία. Το μόνο που θα κάνει θα είναι να μου θυμίζει κάθε φορά που θα βρισκόμαστε πόσο τέλειος είναι.> της είπε και τότε χτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκε αμέσως όρθια και έφυγε σχεδόν τρέχοντας από την αίθουσα.

Βγήκε στο προαύλιο από τους πρώτους και κάθισε στο πιο απομονωμένο παγκάκι. Έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να βγάλει όλες τις σκέψεις που αφορούσαν τον Άρη από το μυαλό της. Ένοιωσε κάποιον να κάθεται δίπλα της και υπέθεσε ότι είναι η Κωνσταντίνα οπότε δεν κινήθηκε ούτε στο ελάχιστον.