Like Before?

~5~

5 χρόνια πριν

Δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι η αντιπαθητική ξαδέλφη της, ήταν στο ίδιο σχολείο με την ίδια. Η Χριστίνα δεν άφηνε το ιδιωτικό για τίποτα και κανέναν. Τι άλλαξε και τώρα βρίσκονταν στο ίδιο προαύλιο;

<Είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω ότι από εδώ και πέρα θα είμαι στο ίδιο σχολείο με εσένα γλυκιά μου.> της είπε με ύφος.

<Αυτό το κατάλαβα. Αυτό που δεν μπορώ όμως να καταλάβω είναι πως εσύ άφησες το ιδιωτικό και ήρθες στο δημόσιο.> είπε με προσποιητή ηρεμία. Μέσα της γινόταν χαμός. Ήθελε να την πετάξει έξω από το σχολείο και αν γινόταν και από τη ζωή της. Πολλοί μαθητές είχαν μαζευτεί γύρω τους αφού τα νέα της καινούριας μαθήτριας είχαν ήδη διαδοθεί.

<Μα δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις τον λόγο. Ήθελα να είμαι κοντά στην υπέροχη ξαδέλφη μου...> είπε με την ειρωνεία να είναι εμφανή στον τόνο της, <και φυσικά στο αγόρι μου.> συνέχισε αφήνοντας άφωνη τη Μυρτώ. Δεν είχε ιδέα ότι η ξαδέλφη της είχε αγόρι και ήθελε πολύ να γνωρίσει τον άτυχο που έπεσε στα χέρια της.

<Και ποιος είναι το αγόρι σου;> την ρώτησε αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν έτοιμη ψυχολογικά για την απάντηση της.

<Μα φυσικά ο Άρης.> είπε και γύρισε στα δεξιά της που καθόταν το αγόρι και τον φίλησε στο στόμα. Η Μυρτώ δεν είχε δει ότι ο Άρης καθόταν δίπλα της και βλέποντας αυτό το θέαμα ήθελε να φύγει όσο πιο γρήγορα μπορούσε από εκεί. Ένοιωσε ότι μόλις δέχτηκε μία μαχαιριά στην καρδιά από την ίδια της την οικογένεια. Ήθελε να κλάψει αλλά με τα χίλια ζόρια συγκρατήθηκε. <Και τώρα φυτό, μπορείς να φύγεις από μπροστά μας. Μας χαλάς την αισθητική.> της είπε η Χριστίνα μόλις απομακρύνθηκε από τον Άρη, ο οποίος την κοιτούσε σαν να της ζητάει συγγνώμη και αυτό ήταν κάτι που την έκανε να νιώσει καλύτερα. Τα λόγια της ξαδέλφης της, την ξάφνιασαν. Ποτέ δεν της είχε μιλήσει τόσο σκληρά. Πάντα την έλεγε κατώτερη αλλά είχε την ελπίδα ότι δεν τα εννοούσε στην πραγματικότητα. Άλλη μία ελπίδα που τσαλαπατήθηκε εκείνη την ημέρα.

Έφυγε χωρίς να πει τίποτα άλλο και πήγε μόνη της σε μία άκρη. Δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν και αυτό η μοναδική της φίλη το σεβάστηκε. Απλά κάθισε δίπλα της και την αγκάλιασε. Ήθελε να της δώσει κουράγιο γιατί κατάλαβε ότι από εδώ και πέρα δεν θα είναι εύκολη η σχολική χρονιά για τη Μυρτώ. 

Οι επτά ώρες σχολείου πέρασαν βασανιστικά αργά για την κοπέλα. Σε κάθε διάλειμμα, τα μάτια της ήταν κολλημένα πάνω στην ξαδέλφη και στο αγόρι των ονείρων της. Ήθελε να τελειώσει η μέρα όσο πιο γρήγορα μπορούσε αλλά τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα δεν ήταν με το μέρος της. Στο σχόλασμα την περίμενε μία ακόμα έκπληξη αλλά αυτή τη φορά ευχάριστη. Μόλις βγήκε από το σχολείο, είδε να την περιμένει στο απέναντι πεζοδρόμιο ο Άκης. Χάρηκε πάρα πολύ όταν τον είδε και έπεσε με φόρα στην αγκαλιά του. Είχε ανάγκη την αγκαλιά του και εκείνος της την έδωσε απλόχερα. Ήξερε ότι η αδελφή του άλλαξε σχολείο για κάποιο λόγο και θα μάθαινε σύντομα ποιος ήταν αυτός.