Like Before?

~12~

<Θυμάσαι την πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε;> ξεκίνησε να λέει ο Άρης. <Ήταν στον αγιασμό και εσύ κατά λάθος έπεσες πάνω μου. Όταν είδα τα μάτια σου δεν μπορούσα να τα ξεχάσω. Είχαν χαραχτεί στο μυαλό μου και τα σκεφτόμουν πάντα και παντού. Ή μάλλον, για να γίνω πιο συγκεκριμένος, σε σκεφτόμουν πάντα και παντού. Μπορεί να μην μιλάγαμε συχνά αλλά σε κάθε διάλειμμα σε παρακολουθούσα για να βεβαιωθώ ότι ήσουν καλά. Όταν μας ανακοίνωσε εκείνος ο καθηγητής, που έχω σπάσει το κεφάλι μου να μάθω πως τον λένε αλλά δεν μπορώ να το θυμηθώ, μας έβαλε να κάνουμε την εργασία μαζί ένοιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου τυχερός. Την μέρα που περάσαμε μαζί για την εργασία δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Όταν όμως είδαμε την ξαδέλφη σου στο δρόμο κάτι έγινε. Με κάποιο τρόπο βρήκε το τηλέφωνο μου και στις διακοπές των Χριστουγέννων βγήκαμε δυο-τρεις φορές. Λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία μου ανακοίνωσε ότι θα άλλαζε σχολείο και θα ερχόταν στο δικό μας για να είναι κοντά στο αγόρι της. Είχε βγάλει μόνη της το συμπέρασμα ότι τα είχαμε φτιάξει. Τότε στο σχολείο που την είδες ήταν η πρώτη φορά που με φίλησε αλλά δεν μπορούσα να της φωνάξω μπροστά σε όλο το σχολείο. Της είχα εξηγήσει ότι δεν ήμασταν μαζί αλλά δεν έλεγε να καταλάβει. Όταν άκουσα να σε προσβάλει και εσύ να φεύγεις, μαλώσαμε και μου υποσχέθηκε ότι θα είναι ευγενική μαζί σου αν γινόμασταν ζευγάρι και εγώ δέχτηκα. Στο σχόλασμα σε είδα να τρέχεις στην αγκαλιά κάποιου και ένοιωσα να ανατρέπεται όλος μου ο κόσμος. Ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και πόνεσα όταν σε είδα με άλλον. Ρώτησα στη Χριστίνα αν ήξερε κάτι και μου είπε ότι αυτός που ήταν μαζί σου ήταν το αγόρι σου, ο Άκης. Εκνευρίστηκα με εσένα γιατί δεν ένοιωθες τίποτα για εμένα και είχες κάποιον άλλον δίπλα σου. Τώρα μπορώ να καταλάβω πόσο παιδιάστικη ήταν η αντίδραση μου. Αλλά είχα τη Χριστίνα να μου κάνει πλύση εγκεφάλου και τελικά όλο το θυμό που είχα τον ξέσπασα πάνω σου χωρίς να το αξίζεις. Όταν έμαθα ότι έφυγες από την Αθήνα μετάνιωσα για ότι είχα κάνει αλλά ήταν πλέον αργά για να σου ζητήσω συγγνώμη. Και τώρα, μετά από πέντε χρόνια, μπήκες και πάλι στη ζωή μου. Στην αρχή δεν σε αναγνώρισα αν και έλεγα ότι από κάπου σε ήξερα αλλά δεν μπορούσε να πάει το μυαλό μου στην μικρή Μυρτώ που ήξερα τότε. Σε είδα λοιπόν έξω από αυτό το σπίτι και σε γνώρισα αμέσως. Επιτέλους μετά από τόσα χρόνια η τύχη μου χαμογέλασε ξανά σκέφτηκα, μέχρι που εμφανίστηκε ο Άκης και για ακόμα μία φορά όλα ανατράπηκαν. Όταν μου είπες ότι είναι ξάδελφος σου και αδελφός της Χριστίνας ένοιωσα ο πιο ηλίθιος άνθρωπος στον πλανήτη. Άφησα τη ζήλια μου και ένα κορίτσι να με οδηγήσει σε μονοπάτια που εγώ δεν θα διάλεγα ποτέ. Τώρα το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να ελπίζω να με συγχωρέσεις και να ξεκινήσουμε τη σχέση μας από την αρχή. Δεν θέλω να φύγεις ξανά από τη ζωή μου.> είπε και όλη τη διάρκεια που μιλούσε την κοιτούσε στα μάτια.