Like Before?

~2~

5 Χρόνια πριν

Είχε την κόκκινη τσάντα στον ώμο και πέρασε τη μεγάλη κίτρινη καγκελόπορτα του Γυμνασίου. Δεν ήταν πολύ διαφορετικό από το Δημοτικό αλλά τώρα ήταν πλέον μεγάλη. Πάντα ήταν καλή μαθήτρια και το Γυμνάσιο το έβλεπε σαν ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο της, την Ιατρική. 

Χάζευε το κτήριο και τα παιδιά και χωρίς να το καταλάβει έπεσε πάνω σε ένα γυμνασμένο σώμα. Πήγε να πέσει στο πάτωμα από τη σύγκρουση και να γίνει ρεζίλι από την πρώτη μέρα, αλλά δύο χέρια την αγκάλιασαν και την έσωσαν από την πτώση της. Σήκωσε τα μάτια της για να δει τον σωτήρα της και μόλις τον αντίκρισε κράτησε την ανάσα της. Ήταν το πιο όμορφο αγόρι που είχε δει ποτέ. Αυτό που την τράβηξε πιο πολύ από όλα ήταν τα μάτια του. Δύο μεγάλες γαλάζιες θάλασσες που άνετα μπορούσε να πνιγεί μέσα τους. 

<Είσαι καλά;> την ρώτησε και ακόμα και η φωνή του ήταν υπέροχη. Είχε διαβάσει σε βιβλία για τον έρωτα με την πρώτη ματιά αλλά δεν πίστευε ότι υπάρχει και πόσο μάλλον να συμβαίνει στην ίδια. 

<Εεε... ναι καλά είμαι. Συγγνώμη που έπεσα πάνω σου.> δικαιολογήθηκε και προσπάθησε να κρύψει τα συναισθήματα που της προκαλούσε αυτός ο άνθρωπος. 

<Μάλλον εγώ έπεσα πάνω σε εσένα. Είμαι ο Άρης.> της συστήθηκε. Φαινόταν πολύ καλό και ευγενικό παιδί.

<Χαίρω πολύ Άρη. Εμένα να λένε Μυρτώ.> του είπε εκείνη και έκαναν την τυπική χειραψία. Μόλις το χέρι του άγγιξε το δικό της, ένοιωσε μια ζεστασιά να την κατακλύζει. Είχε μαγευτεί από αυτό το αγόρι. Μπορεί να ήταν έφηβος ακόμα, αλλά φαινόταν ότι θα γίνει ένας πολύ όμορφος και ψηλός νεαρός.

Χτύπησε το κουδούνι και η Μυρτώ πήγε να σταθεί στην σειρά με όλα τα παιδιά της πρώτης Γυμνασίου. Με χαρά διαπίστωσε ότι και ο Άρης ήταν στην ίδια σειρά με εκείνη. Οπότε υπάρχει μια πιθανότητα να είναι στο ίδιο τμήμα. Καθώς περίμενε άκουσε μια κοπέλα να την ρωτάει κάτι.

<Συγγνώμη. Εδώ είναι τα παιδιά για την πρώτη Γυμνάσιου;> την ρώτησε. Ήταν πολύ όμορφη. Πιο ψηλή από την Μυρτώ, αδύνατη και με πράσινα μάτια. Σίγουρα δεν περνούσε απαρατήρητη αυτή η κοπέλα πάρα το μικρό της ηλικίας της.

<Ναι, εδώ περιμένουμε.> της απάντησε ευγενικά.

<Αχ είσαι και εσύ στην πρώτη. Τέλεια. Με λένε Κωνσταντίνα.> της είπε με χαρά η κοπέλα.

<Μυρτώ.> απάντησε και εκείνη την ώρα ακούστηκε η φωνή του διευθυντή από τα μεγάφωνα. Ανακοίνωσε τα τμήματα και μετά τον αγιασμό όλοι οι μαθητές πήγαν στις τάξεις τους.