Villain deku x reader

1

➰

Bir villain ailemi gözlerimin önünde öldürürken 9 yaşımdaydım.İntikam diye yanıp tutuşurken 9 yaşındaydım.Duygularımı kaybederken 9 yaşındaydım.Yaşayan bir kuklaya dönüştüğümde ise ben sadece 9 yaşındaydım.

———

Gene hergün olduğu gibi kalkmıştım ve ajansı ma gitmiştim.Rutin işlerimi yapmıştım ve Odama geçip her zaman ki gibi araştırma mı yapmaya başlamıştım.

All For One...

Hayatımı elimden alan adamı bulmama çok az kalmıştı.
12 yıl...
12 yıl boyunca bu intikam ateşiyle yanıp tutuşuyordum.Hissedebildiğim tek duygu buydu.Sahi artık diğer duyguların varlığından bile emin değildim.

Kapımın tıklatılmasıyla bakışlarımı dosyalardan kaldırdım ve kapıya diktim.

Y/N:Gel

Kapı yavaş bir şekilde açıldı ve içeriye Ajansta ortağım olan ve genelde tek tük de olsa konuştuğum ve kendimi yanında biraz da olsa yaşıyormuş gibi hissettiğim kişi girdi.

Todoroki karşıma oturdu ve elimde ki dosyaları alarak masaya koydu.Gözlerine bakmaya başladım.

Todoroki:Hadi ama Y/N lütfen biraz dinlen büyük güne 2 gün kaldı ve sen neredeyse bu hafta doğru düzgün uyumadın bile.

Dedi bana hüzünlü bir şekilde bakarak.Her zaman böyleydi beni düşünür ve küçük kardeşiymişim gibi beni korumaya çalışırdı.Ona değer veriyordum ama bunu ona yansıtamıyordum.Ama o beni anlıyordu her zaman ki gibi.

Yanına gittim ve saçlarını karıştırdım sonrada kendimi yanındaki koltuğa bıraktım ve başımı geriye yaslayarak gözlerimi kapattım.

Y/N:Haklısın.Hiç bir sorun yok ama ben hala tetikteyim bunun sebebini biliyorsun.

Dedim ve kafamı kaldırarak belkide tek arkadaşıma bakmaya başladım.Derin bir nefes aldı.

Todoroki:"Çünkü bu All For One.Onun ne yapacağını hiç bir zaman bilemeyiz "değil mi?

Dedi bana bakarak bunu ona her zaman söylüyordum.Artık bana demesinede alışmıştım.

Todoroki:Bugünlük bu kadar yeter.Seni eve bırakayım gel.

Başımı salladım ve masamın üzerindeki çantamı toplamaya başladım.Dosyalarıda yanıma aldıktan sonra Todoroki ile beraber ajanstan çıktık ve otoparka gittik.Arabaya bindim ve kafamı cama yaslayarak gözlerimi kapattım.Todoroki arabayı sürmeye başlamıştı.Her zamanki gibi düşünüyordum.

3 numaralı kahramandım.Bu kolay olmamıştı.Aksine çok çalışmıştım.21 yaşında bu numaraya yükselmek zordu ama imkansız değildi.
Todoroki ise 25 yaşındaydı ve 2 numaralı kahramandı.Onu takdir ediyordum.Gerçekten benim için yapmadığı şey kalmamıştı.Neden bunu yapmıştı bilmiyordum.Neden ben düştüğümde benim yanımda olup beni korumaya çalıştığını bilmiyordum.Ama bir gün öğrenmiştim ve bu gerçekten yıllar sonra ilk defa üzüntü duygumun biraz da olsa kendini belli etmesine olanak sağlamıştı.

Beni ilk gördüğü andan beri ölen kız kardeşine benzetiyormuş.İster istemez kendini bana yakın bulmuş bu yüzden bana hep destek çıkmış ve beni korumak istemiş.Onunla tanıştığımda daha 16 yaşındaydım.İlk başta onu hep terslemiş sonradan ise benim tek arkadaşım ve ailem olmuştu.Ona kendimi hep borçlu hissederdim.Bunun farkına vardığında ise bana şu sözleri söylemişti "Sen benim küçük kardeşim olduğun sürece hiç bir şey umrumda değil"Bu sözleri hatırlayınca yüzümde küçükte olsa bür tebessüm oluşmuştu.