Villain deku x reader

2

Başımın ağrısının geçmesinin verdiği rahatlıkla yatağa uzandım ve yorgunluğumla yarın olacakları bilmeden uykuya dalmıştım bile.

➰

Sabah alarmımın çalması ile uyandım.Kalbimin normalden hızlı attığını farkettim.12 yıl sonra intikamımı alabilecek miydim?Gözümün önünde öldürülen ailemin intikamını alabilecek miydim?Kanlar içinde yardım için sürünen ablamın intikamını alabilecek miydim?Dolabın içine saklanmış olan,her şeyi duyan ama bir şey yapamayan 9 yaşımdaki halimin intikamını alabilecek miydim?

Almak zorundaydım.12 yıl boyunca acı çeken ruhum için,Her gülümsediğimde aklıma gelen katledilen ailem için,Aldığı tonlarca hayat için,Duygularını bile hissedemeyen kendim için bunu bunu yapmak zorundaydım.

Bunları düşünürken hazırlanmıştım bile.Aşağıya indiğimde kahraman kostümlerini giymiş Todoroki ve Bakugou koltukta oturmuş beni bekliyorlardı.Benim kalkmamla beraber onlarda kalktı.Yanlarına gittiğimde onlarda bile bir tedirginlik sezmiştim.Her şey kusursuz işlemişti ama içimdeki bu kötü hisde neydi?

Todoroki:Hazır mısın küçüğüm?

Kafamı aşağı yukarı salladım ve gülmesi için küçük bir tebessüm yerleştirdim dudaklarıma.Bakugo'ya döndüm ve ona bakmaya başladım.Elimi kaldırdım ve diken gibi olan ama yumuşak saçlarını karıştırdım.

Y/N:Hazır mısın koca kirpi?

O yaptığım şey ile şoka girerken ben biraz da olsun sitresimi attığım için rahatlamıştım.

Bakugou:Bu kirpinin seni yakalamasına izin verme bence!

Yapay bir sinirle bana bakmaya başlayınca güldüm ve onları arkada bırakarak arabama doğru ilerledim.Araba bindim ve ajansa sürmeye başladım.

"Ah bebeğim o kirpiyi öldürmemi mi istiyorsun"

Kafamın içinden gelen sesle direksiyonu daha sıkı kavramıştım.Ama bür değişiklik vardı bu sefer başım ağırmıyordu.Ama genede tanımadığım birinin sesi rahatsız ediciydi.Ses hiç gelmemiş gibi davranmaya başladım arabamı sürerken.

"Beni duyduğunu biliyorum güzelim"

Gene cevap vermedim ve sürmeye devam ettim.

"Seni şimdilik rahat bırakmakta sorun yok.Yakında zaten beraber olacağız"

Dedi.Diğer dediği cümleleri hep bir dalga geçerek kurar ve genelde arkasından gülerdi.Sesi ilk defa duygusuz ve soğuk geldiğinde biraz irkildim.Ajansın önüne geldiğimde arabamı park ettim ve ajansa girerek toplantı salonuna gitmeye başladım.

Herkesin orada olması ile rahatladım ve kürsüye çıktım.Mikrofonu düzelttim ve salona göz geçirdim.
Toplam 30 kişi civarındaydılar.Todoroki ve Bakugou en ön sırada pür dikkat beni izliyorlardı.
Mikrofonu elime aldım ve konuşmaya başladım.

"Uzun konuşmalar yapmayı sevmem.Kısa ve öz bir şekilde zaten bildiklerinizi sadece hatırlatacağım.Yanlışınız olmayacak.Senelerdir bunun için çalıştığımı sizde bende çok iyi biliyoruz.Herkes zaten yapması gerekeni biliyor.Mekanı zaten biliyorsunuz.Normal bir şekilde gireceğim yerde ne yaptığımı bilmenize gerek yok.Siz sadece size anlatılan kısımla ilgilenin ve sorunsuz bir şekilde size anlatılanı yerine getirin.Gerisini bana bırakın.12 yıl boyunca bunun için beklemiş bir insan olarak bunu sorunsuz bir şekilde yapacağımı biliyorum.Bana güvenin ve yapmanız gereken şeyi yapın"