Our First Sunset (A Novelette)

Chapter 7-Fulfilled

Fulfilled

"Ano sa tingin mo, mahal? Maganda ba?"

Hindi maitago ang excitement sa tono ng boses ni Jaire habang nakatayo kami sa harapan ng isang lote na kasalukuyang sinisimulan ang construction. Sa halos isang taon naming relasyon, nagsimula na kaming bumuo ng magiging future namin. Kaming dalawa. Hindi ko hinayaan na siya lang ang magpaplano tungkol sa bagay na 'yon. Last month nang bilhin namin ang di-kalakihang lupa na sapat na para sa isang modern style two-storey house sa isang exclusive subdivision.

"It's beautiful, love. I can see na mabilis ang construction kumpara sa inaasahan ko." I said while looking at the workers of our future home.

Hindi naman karamihan ang tauhan na kinuha ng aming engineer, ngunit sapat na para mapadali ang trabaho sa tamang oras. Jaire is very hands-on compared to me. Siyempre nagdoble-kayod ako sa trabaho para mag-contribute sa expenses ng bahay although may ipon na rin naman kami sa bangko. It is better to save more than sorry. Naiintindihan naman niya kung gaano ako ka-busy at kung minsan ay once na lang kami magkita sa loob ng isang linggo. He is very understanding and patient. I even feel sorry because I'm not always available to come over to see the progress of the construction.

"Asha," I felt that he held my hand. "Kaunting hintay na lang, magkaka-bahay na tayo." He said while looking at my eyes intently.

I felt that my heart skipped a beat. Ngumiti ako nang tipid at pinunasan ang pawis na namumuo sa kanyang noo. Ang mga titig niya sa akin ay puno ng pagmamahal na madalas niya namang naipapakita. Sa aming dalawa, ako ang hindi expressive sa feelings ko but he knows how to read my actions.

"I'm very much happy with this beginning, love. In a year or two, we can have our home to live with. I can't wait for that moment." I mumbled and felt that he positioned my head on his chest, hugging me from behind.

"I love you, Asha. Ikaw ang magiging ina ng mga anak ko."

I was left speechless with his words. Slowly, I felt his soft kiss on my forehead. At this moment, I couldn't find any doubt to see him as my future husband. He is the only one I am choosing to spend the rest of my life with. No one could ever beat the assurance and sincerity he'd given to me since then.

That was rare and I am lucky to find that kind of partner.

"Congratulations for the opening!"

Klea went near me with a huge smile on her face. Mabilis niya akong niyakap nang mahigpit. Kakarating lang nila ng kanyang asawang si Austen. They're having a first child. Five months pregnant na ang bestfriend ko.

"Thank you, Klea. Salamat at nakapunta ka sa first day." I replied while we're both seated on the available chairs.

Ngayon ang opening ng restaurant business na ipinundar namin ni Jaire. Oo, nagdecide na rin kami na magput-up ng business for future purposes. The process was never easy. Kasabay din kasi ang kasalukuyang construction ng bahay namin kaya't hindi biro ang expenses namin. Halos hindi na rin kami nagkikita madalas dahil sa mga bagay na inasikaso namin. Siya ang naka-focus sa bahay at ako naman sa business na itinayo naming dalawa.

"Ano ka ba! Hindi ako pwedeng mawala sa importanteng araw na 'to." Klea held my hand and stared at me with a spark on her eyes. "I am so proud of you, Asha."

"Thank you, Klea. This is because... Jaire never get tired of me." I uttered while having a genuine smile.

Tumango si Klea habang hawak ang lumalaki ng tiyan. Nakikita ko kung gaano siya kasaya sa buhay na pinili niya ngayon. Ni kaunting regrets ay wala siyang nararamdaman. Ganoon din naman ako. Jaire never made me feel that I should regret my decision back then. Marami kaming pagkakaiba sa personality at pananaw sa buhay ngunit iyon pa nga ang nagpatibay sa aming dalawa. Our differences bind us together. He never made me feel less nor too much.