Sadyang Mapaglaro Ang Tadhana (Feeble Love #2)

Kabanata 13

Ripped

Upon glancing at his face, I can certainly tell that he is not good for me. It's been a months since I started to feel this strange feelings towards him.

Flirt. Playful. Famous.

Iyan lang dapat ang iisipin ko. He's a type of guy that could effortlessly fooled girls. His face looks snob but he's friendly around all.

"Grabe, ang hot nilang lahat tapos matatalino pa!"

"And they probably good in bed too."

I saw River and his friends on my peripheral vision at kasama na naman nila si Sophia. Ngayon ko lang napansin na sikat pala talaga sila.

Law students but they not afraid to fool around, huh?

Rinig ko pa rin ang bulungan sa paligid at ayokong bumaling sa tinitingnan nila. Kung bakit ba naman dito sila nakatambay. This is far away from their building. Mag-isa ako ngayon dahil ipinatawag ako sa office ni Professor Reyes. Hindi siya papasok at kukunin niya na lang daw ang attendance sa akin. Ngayon na second year na kami, mas madami na ang major subject. I need to remind myself to focus. Wala akong balak sa ibang bagay, ayoko at kung kakailanganin, iiwasan ko.

Mabilis ang mga hakbang ko lalo na't nasa harap na nila ako. Pero bago pa man, sa gilid ng mga mata ko nakita ko na napansin na ako ni Sophia.

"Therese!" Nakakarinding sigaw niya. Ramdam ko na napatingin din ang iba sa kanya.

Ipinikit ko na lang ang mga mata ko, naramdaman na tumakbo siya palapit sa akin. I have really no time for this... but Sophia being an annoying friend. Well.

"Didn't you read my text?"

Napakunot-noo ako. I left my phone on my bag so I didn't know she texted me.

"Nasa classroom phone ko." Sambit ko.

Itinaas niya ang kilay niya, hindi kumbinsido sa sinasabi ko. It's true, I am not a liar!

"O baka naman... may iniiwasan ka lang?" She poked my waist.

I shook my head. Close na talaga si Sophia sa kanila at gusto pa nila akong isali. After that dinner, everything happened. Honestly, they are good naman. But I hate that they kept on teasing us. They kept on insisting that River has a huge crush on me, which is not true.

"Therese!" It was Xandro, the most chatty one.

Sumunod siya kay Sophia at ngayon nasa harap ko na rin. At ngayon napansin na rin ako ng apat lalo na si River.

"Hi." Ani ko kay Xandro. He was friendly and easy to be with. Parang boy version siya ni Jessa.

"Lunch? C'mon you should join us! We're friends right?"

Tipid akong ngumiti. Maybe in time, I would get to used by it. Ang kulit kasi nila. They wanted to include me in every foodtrips but I often declined. Hindi naman sa ayaw ko sa kanila. It's just that, it confuses me more.

Tuwing malapit ako sa kanya, mas lalo lang akong nalilito at natatakot. It  frightened me because the more I deny it, the more it becomes evident. 

"Sorry but I need to do something." I said the half truth. Hindi ko na sinabi na kukunin ko lang ang list ng attendance.

But Xandro didn't buy my excuse. He was looking at me with suspicion. He ceases his brows before he glanced at his friends.

"Bro. Ikaw nga ang pumilit."

Napaawang ang bibig ko dahil nakatingin siya kay River. But River merely shook his head. Hindi interesado.

Mabilis akong nagpaalam sa kanila. Pagkabalik ay sumakit ang ulo ko dahil sa naabutan. Magulo at sobrang maingay lalo na't sinabi ko na walang pasok at kailangan lang ng attendance.

"Thanks for the ride." Sambit ko kay Mark nang makababa sa kotse niya. Hindi ko kasi dinala ang sasakyan.

"You're always welcome. What is your plan this weekend?" Tanong niya.

"Probably get some sleep? I don't  know." I shrugged.

Tumawa siya sa sagot ko. Bumalik na sa normal ang tungo niya sa akin and I think he finally realized the thing called limit. 

I was exhausted kahit wala naman akong masyadong ginawa. I tried to sleep early but I couldn't find peace. I received message from Sophia that they're in the club. Ganoon din ang text nina Lorraine, kahit hindi ako sumasama sinasabi pa rin nila sa akin kung nasaan sila. At dahil doon mas lalo pa akong hindi napakali.

And out of nowhere, I found myself standing outside the place. I'm wearing a high waisted pants and a white cowl neck top. Nagsuot ako ng cardigan dahil malamig na. Hindi naman ito ang una kong pagpunta sa club kaya alam ko na rin ang kilos ng mga tao. Hindi nga lang ako sanay na makakita na couple na naghahalikan. May naalala tuloy ako...

The music roared all over the place. Nakakahilo ang makukulay na ilaw lalo na ang amoy ng paligid. Bakit ba ako nandito? Sinabi ko lang naman na hindi ako makatulog pero bakit dito ako nagpunta? Liking him made me different person and I don't like it. I hate it. This is not me.

Hindi pa ako nakakalayo sa entrance. I turned my way when I suddenly realized what I'm doing. Pero nang makaharap ay wala akong makita. Someone is blocking my way. Matangkad siya kaya hindi ko agad makita ang mukha niya. Nakasubsob ang mukha ko sa dibdib niya at naramdaman ko naman ang kamay niya sa likod ko.

My face heated when I picture out our position. This  is why I hated clubs.

"You okay?" Namamaos na tanong niya, naramdaman ko ang mainit niyang hininga sa buhok ko.

I couldn't move. Naramdaman kong mas dumami ang taong sumasayaw sa dance floor at mas nagiging wild sila. I was about to push him away but someone accidentally hit my back.

I swear this would probably my last time. Ayoko na ulit pumunta ng bar! Seeing a stranger holding my body like a god damn thing was something I couldn't explain. Ngayon lang ako nahawakan ng ganito.

Tiningnan ko ang isang kamay niya na nakahawak sa railings at ang isa naman ay mahigpit na nakahawak sa bewang ko. While I was pulling his button polo shirt, natatakot na mahulog. Ang lapit namin sa isa't isa! I could almost hear his heartbeat.

"Could you--" Nahihirapan na sambit niya kaya mabilis ako natauhan.

Afraid to look on his face, yumuko na lang ako. Napatingin ako sa kamay ko, bakit may butones akong hawak?

Did I ripped his clothes? Oh my--

"You."

Kahit ayokong tingnan ang mukha niya sa kahihiyan, wala na ata akong makakagawa. I should apologize! Unti unti kong inangat ang ulo ko at ganoon na lang ang gulat ng makita kung sino ang nasa harap. Kung kanina ay hindi ako makagalaw, ngayon ay hindi na rin ako makapagsalita.

Is this a dream?
~~