İmpossible (Semi Eita)

6•

Saori yumruklarını hafifçe sıkıp bırakarak kendini yatıştırmaya çalıştı.

Lanet olsun, kendimi çok kötü hissediyorum.

Önceki gün, akşam üzeri.

Saori sahnelerinin çekilmesiyle küçük bir mola vermişti. Senaristle dizinin gidişatı hakkında konuşurken yapımcı yanlarına geldi.

"Hocam; müzik yarışması sahnesi için bir grupla anlaşmıştık ya, onların bass gitaristleri yokmuş. Çalacakları şarkıda bass gitar şart demiştik."

"Yaa. E nasıl yapacağız şimdi? Sahne 2 gün sonra çekilecek, nereden bulacağız yeni bir grup?" Yönetmenin paniğine çözüm olarak Saori'nin set arkadaşı Mei ona döndü.

"Saori, sizin okul bu sene müzik yarışmasında birinci olmadı mı? Çağırırsak gelmezler mi?"

"Maalesef. Şu anda şehir dışındalar ve geri döndüklerinde onları büyük bir sınav haftası bekliyor."

"Peki sadece bass gitarist bulma ihtimalimiz yok mu?" Dedi Haruto.

"Aslında bildiğim biri var. Üstelik müthiş yetenekli. Ama kabul eder mi bilmiyorum."

"İkna edersin sen Saori. Lütfen."

"Deneyeceğim. Umarım ikna olur çünkü biraz sıkışık bir programı var."

Flashback end

Saori güler yüzüyle kantin masasında toplanmış takım arkadaşlarının yanına gitti.

"Günaydın sevgili takımımın ultra yakışıklı takım üyeleri."

"Günaydın sevgili ultra güzel takım üyemiz." Dedi Reon ona karşılık. Saori ona gülümserken elini Semi'nin omzuna koydu ve hafifçe ona eğildi.

"Biraz konuşabilir miyiz. Çok az."

"Bir sorun mu var?"

"Gelmezsen çıkabilir." Elini tuttuğu sarı saçlı çocuğu sandalyeden kaldırdı ve koridorun ucuna götürdü. Onları koridorda el ele yürürken gören Tami'nin suratı hafiften asıldı.

"İkimiz de kaybettik Tami, kabul et." Dedi Ren arkasından gelirken.

"Hiç ağlamaklı bakma. İkimiz de aldattık ve acısını çekeceğiz. Bana bir baksana. Ayrıldık ve kız bir anda değerlendi."

"Saori'yi bir para birimiymiş gibi nitelendirmeyi kes. Ayrıca çok ümitliydin, ne oldu birden?" Dedi ve Ren'e döndü.

"Aptallığımı kabullendim sanırım."

Flashback-önceki gece

Yurt odasında kitap okuyan Saori elektrilerin birden kesilmesiyle ürperdi. Karanlıktan korkuyordu ve panikatak geçirmemek için derin nefesler alıp sakin olmaya çalışıyordu. Kapının tıklanmasıyla oraya doğru yürüdü ve açtı.

"İyi misin Saori?" Dedi Semi ona bakarak. Saori kafa salladı.

"Satori gönderdi beni. O aşağı kattaydı, gelene kadar bir şey olur diye korktuk." Aslında öyle bir şey olmadı. Evet Satori aşağıda ama ben kendim geldim. Çünkü gelmesem korkacaktın ve krize girecektin.

"İyiyim. Teşekkür ederim." Ardından telefon ışığı açtı.

"Yanımda durursun değil mi?"

"Tabii ki de duracağım. Sen hiç merak etme. Seni asla bırakmam." Saori ona gülümsedi. Bu tatlı anı bozan şey merdivenden yükselen bir bağırtı oldu.