İmpossible (Semi Eita)

11•

"Aşk hep bizi es geçer mi?
Derdim tasama çare olur mu?
O gece olanların her biri
Affedilir ve gelir geçer mi?"

Gönderen: SemiSemi🫶🏻

Kapının önündeyim.

Aşağı in, lütfen.

İstemiyorum.

Konuşmamız gereken şeyler var.

Lütfen.

Tami'nin okula vedasının üzerinden bir gün geçmişken Semi, Saori'nin gördüğü şeye açıklık getirmek istedi. Saori onu görmek istemiyordu. Yurttan birkaç parça eşyasını aldı ve evine geçti. Yine de bu Eita'nın onun kapısına gelmesine mani olamadı. Kapıyı açtı ve yorgun gözlerle karşısındaki -yine yorgun- gözlere baktı. Kollarını önünde birleştirdi ve bahçedeki sandalyelerden birine oturttu. Kendisi de kollarını açmadan yanına oturdu.

"Çok kısa zamanını alacağım. Kabul etmezsen burdan çıkacağım ve beni bir daha görmeyeceksin." Saori onu korkuyla dinliyordu.

"Bir şansımız var mı Saori?" Saori gözlerini yerden kaldırıp onun yakışıklı yüzüne baktı. Gözlerinin dolmasına mani olamıyordu.

"Birbirimizi çok kırdık. Bir şansımız daha olsa onu da hor kullanacağız." Saçlarını kulağının arkasına attı ve ellerini yüzünde gezdirdi.

"Yok yani." Dedi Eita. Saori akan gözyaşını sildi ve ona bakmadan cevap verdi.

"Çok üzgünüm." İkisi de yere kenetlediler gözlerini ve ağızlarından uzun süre tek kelime çıkmadı. Bu sessizliği bozan şey Eita'nın ayaklanmasıydı.

"Canın saolsun." Ardından Saori'nin yüzüne bakmadan orayı terk etti. Saori de içeri girdi ve kapıyı kapatıp hıçkırıklarını serbest bıraktı. Kapıya yaslanıp aşağı doğru kayarken gözünün önünden geçen simsiyah şeyle korkudan sıçradı. Gözlerini ovuşturup etrafa baktığında hiçbir şey yoktu. Merdivenlerden annesinin sesi geldi.

"Yavrum, ne oldu?" Saori tekrar hıçkırıklara boğulurken genç kadına sarıldı.

"Anne..." gerisini getiremeden gözyaşlarına boğuldu. Hiçbir şey anlatamadı. Sabah kendini annesinin odasında, ona sarılırken buldu. Gözlerini araladı ve sağa sola baktı.

"Anne?" Zaten uyumayan kadın kızının saçlarını okşuyordu.

"Günaydın anne." Kadın ona gülümsedi ve saçlarına bir öpücük bıraktı.

"Günaydın kızım."  Saori ayağa kalktı ve terliklerini giydi.

"Kahvaltı hazırlayayım anne. Babam nöbetten çıkacak birazdan. Yemeğini yesin de uyusun." Kadın hiçbir şey demeden kızına bakıyordu. Yüzünü yıkayıp gelen Saori hâla yatakta oturan annesine baktı.

"Bir şey mi oldu?" Kadın ona gülümsedi.

"İşini öğrenmişsin." Saori biraz şaşırsa da onun dediğini anlamıştı. Annesi çocuklarının üzgünken rol yaptıklarını bilirdi. Saori belli belirsiz bir tebessüm etti.