SONSUZ

Mesafe

Seher korumadan aldığı poşetlerle mutfağa girdi. Önce gereğinden fazla olduğunu düşündüğü yiyecekleri dolaplara yerleştirdi. Alınanlara bakılırsa bu akşam karnıyarık yapabilirdi. Onun için malzemeleri tezgahın üstünde bıraktı ve diğer poşetlerle salona geçti. 

Ev giyimine uygun bol bir takım, çorap, iç çamaşırı, diş fırçası ve hatta tarak bile düşünülmüştü. Uyuduğu odaya gidip önce ebeveyn banyosunda hızlı bir duş aldı ve etiketleri üstünde duran yeni kıyafetleri giyindi. Saçının nemini alarak taradı ve omzuna salık bıraktı. Diğer kıyafetlerini poşete koyacakken dipte kalan demir tokayı fark etti. Sade, gümüş ama şıktı. Seher'in zevkine uygundu. 

Saçlarını üstten topladı, yemek yaparken rahat edecekti. Mutfağa geçti ve yemeği hazırlamaya koyuldu. El alışkanlığı ve yemek yapma sevgisi sayesinde zaman hızlı geçmişti. Cacığı da kenara koymuşken alışık olmadığı melodi mutfağı doldurdu. 

Görüntülü arayan yeğeni ile tatlı atışmalı bir sohbete başlamış, küçük çocuk amcasını sorması ile teyzesini unutmuştu. Aramayı kapatmadan odaya ilerledi ve yatakta oturur vaziyetteki adama telefonu uzattı. Yusuf'un sitemleri amcasını hedef almıştı. İkna olmayıp bir süre sonra da teyzesini karıştırdı Yusuf. 

'Tatile mi gittiniz, beni neden götürmediniz, işiniz bitti mi, dönüyor musunuz' gibi cümleleri peşpeşe sıralıyordu. Yaman ne diyeceğini soran bakışlarla yatağın yanında ayakta durmuş kadına baktı. 

"Teyzen söylemedi mi sana ateş parçası?" 

Seher bir bahane uydurmadığını kafasını sağa sola sallayarak belirtti. 

"Hayır. Teyze, niye demedin? “

Seher, yatağın kenarına oturdu ve telefonun ona çevrilmesi ile konuşmaya başladı. 

" Amcan anlatmak ister diye söylemedim canımın içi. "

" Amca, neden gittiniz? "

Telefonu kendine çevirdi Yaman. Mümkün olduğunca battaniye ile kapatmıştı sargıyı ve gövdesini göstermemeye çalışıyordu. Seher'e gözleri ile telefonu işaret etti. Başta anlamamışken sonra düşüncesizliğine kızıp aldı telefonu elinden. Adamın hem kolu yoruluyor olmalıydı hem de sargılar görünebilirdi. 

Telefonu alarak yatakta biraz daha yaklaştı Yaman'a ve ikisini de kadraja sığdırdı. Vücutları temas ediyor ama baskı kurmuyordu. Ona yaklaşan kadının çekimserliği azalmıştı. Yaralı olmayı sevdi Yaman. 

"Amca!" 

Her türlü karşısına çıkan bu ufaklık yoluna engel olmaktan da geri durmuyordu, uzakta olsa bile. 

"Önemli bir iş vardı ateş parçası, teyzen de bana yardım ediyor. Ama yarın geleceğiz konağa, tamam mı?" 

Burun kıvırarak onayladı Yusuf, gelecek adına bir daha onu bırakmamalarını söylemiş teyzesinden de yemeğini aksatmaması üzerine tembihlenmişti. Telefon kapatıldı ve ikili birbirine döndü. 

" Bir an tehdit de edecek sandım. " dedi Yaman ciddiyetle. Kırımlı genini yansıtıyordu yeğeni. 

Gülümsemesi yayıldı yüzüne iyice Seher'in. 

"Bizden hiç ayrılmak istemiyor ki. Çekirdek ailesi olarak düşünüyor." ağzından dökülenlerle mahzunlaştı. O çekirdek aileye o da kavuşamamıştı ve yeğeninin aynı şeyleri yaşaması üzüyordu onu. Yaman'a döndü, onun hayatı da aynıydı. Birbirlerine olan bağlılıklarının bir diğer nedeni olarak görüyordu bunu.