Love of an idoit အရူးတစ်ယောက်ရဲ့အချစ် [Ongoing]

အပိုင်း၂၀

Unicode

ရှောင်ဟန်က သူကျောင်းပထမဉီးဆုံးတက်တဲ့နေ့မှာပဲ ကျောင်းဆင်း ဘဲ(လ်)တီးမည့်အချိန်ကိုမျှော်နေမိတော့သည်။ စာသင်သည်က သူ့အတွက်ပြဿနာ မဟုတ်ခဲ့ပေမဲ့ ယခုက စဖွင့်ရက်ဖြစ်ပြီး ဆရာ မဝင်၍ ဘေးနားက လော့မင်ရဲ့ ပေါက်ပေါက်ဖောက်ခြင်းကို ခံနေရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အစကတော့ သေသေချာချာလေးနားထောင်ပေးခဲ့ပေမဲ့ လော့မင်ပြောနေသည့် စကားများက တဖြည်းဖြည်း တောင်စဉ်ရေမရတွေပါ ရောပါလာသည့် အတွက် ကျင့်သားမရသေးတဲ့ ရှောင်ဟန် အတွက်ကတော့ နားမလည်ပေမဲ့ ခေါင်းကလေးတငြိမ့်ငြိမ့် ဖြင့်သာ နားထောင်ဟန်ဆောင်နေရတော့သည်။

လော့မင်သည် သူ့ကိုယ်သူ ချီးကျူးသည့်ပုံစံဖြင့် မျက်လုံးများက ရွှန်းလာခဲ့ရင် ရှောင်ဟန်က အသိအမှတ်ပြုသည့်အနေဖြင့်"ဝိုး" ဆိုပြီး သံယောင်ကလေးလိုက်ပေးလိုက်ပြီး နောက်ထပ် လော့မင်က
သူ့ကို နားလည်ရဲ့လားဟု မေးသည့်ပုံစံဖြင့်သာ ကြည့်လာပါက ရှောင်ဟန်က "သြော်"ဆိုပြီးခဏ စဉ်းစားဟန်ပြလိုက်ပြီး ပြီးမှ နားလည်သွားသည့်ပုံစံဖြင့်"အော်"ဆိုပြီး ပြန်ဖြေနေရတော့သည်။

တကယ်တော့ ရှောင်ဟန် ရဲ့ မျက်လုံးများက မသိမသာ ကျောင်းဝိုက်ဘုတ်အပေါ်မှာ ကပ်ထားတဲ့နာရီ အဝိုင်းကြီးဆီကိုသာ အကြည့်ရောက်နေမိသည်က ၃ကြိမ်ပင် မကတော့ပေ။ ဒါတောင် သူက အစက ကျိုးယွင်ကို လာမခေါ်ရန် ငြင်းလိုက်မိသေးသည်... တော်သေးတယ်လို့ ဆိုရမည် ကျိုးယွင်က သူ့ရဲ့စကားကို ထူးထူးဆန်ဆန်း ဒီနေ့မှ နားမထောင်ချင်ခဲ့ဘူးလေ။
မဟုတ်ရင် တစ်နေ့လယ်လုံး လော့မင်ရဲ့ ပေါက်ပေါက်ဖောက်တာကို ခံရပြီး ထမင်းတောင် ဆင်းစားရပါ့မလားဆိုတာ သူ့အတွက်က မရေရာချေ။

ရှောင်ဟန်ဟာ ကျောင်းဆင်းရန်သာ စိတ်ရောက်နေသောကြောင့် သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို သတိမထားမိပေ။ သူသာ သတိထားမိမယ်ဆိုရင် ကျောင်းသား တော်တော်များများနဲ့ မိန်းကလေး အချို့က မသိမသာရော...သိသိသာသာဖြင့်ပါ သူ့ကို အမျိုးမျိုး မှတ်ချက်ပေးပြီး အချင်းချင်း ခေါင်းချင်းဆိုင်ပြီး ဝေဖန်နေကြတာကို ပင်။
အခန်းထဲမှာ အားလုံးက ပိုက်ဆံရှိ ရေလျံတွေ ဖြစ်ကြပြီး ရုပ်ရည်များကလည်း ပြောစရာကို လိုမနေကြသည့် အဆင့်အလွှာများမှဖြစ်ကြပြီး လော့မင် အပါအဝင် အကုန်လုံးက ကြည့်ကောင်းပြီး သူ့နေရာနှင့်သူပြည့်စုံကြသည်။