My Treasure[Completed]

❤4️❤️

Zawgi

"သဲငယ္ ဒီေန့ဘယ္မွမသြားနဲ႔ေနာ္။ ညေနက်ဒယ္ဒီလာႀကိဳမယ္။ တစ္ခုခုဆိုဖုန္းဆက္ ၾကားလား"

"ဟုတ္ကဲ့ ဒယ္ဒီ~~~"

"အဲ့တာဆိုသြားေတာ့ မူေယာင္းဂီ ဟိုေန့ကလိုမျဖစ္ေစနဲ႔"

"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး။ သဲငယ္ သြားရေအာင္"

ဒယ္ဒီကိုတာ့တာျပၿပီး ေက်ာင္းသို႔ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ အမွန္က အကိုမူကို စိတ္ဆိုးမလို႔ဘဲ ဒယ္ဒီဆီက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆူခံထိထားတာမို႔ သူမဆိုးေတာ့ပါဘူး။ သူကအရာရာကို နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

"သဲငယ္ ကန္တင္းသြားမယ္ဆိုဘအကို႔ကိုဖုန္းဆက္"

"ဟုတ္ဟုတ္ဟုတ္"

စိတ္မရွည္သလိုေျပာၿပီး အတန္းကိုေရာက္ဖို႔ သုတ္ေျခတင္ေတာ့သည္။ ေက်ာင္းဝန္းထဲရိွတဲ့ ကန္တင္းေလးသြားတာကို အစီရင္ခံတင္ျပေနရရင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႔ ေလ်ွာက္သြားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ သူငယ္ခ်င္းေလး ဘာလုပ္ေနမလဲ။

"ေဟာဟဲ ဂြၽန္ေျမာင္"

"ေျဖးေျဖး "

အသက္ကိုမနည္းရူေနပံုရရင္ အေမာတေကာေျပးလာပံုရသည္။ ေက်ာေလးပုတ္ေပးၿပီးလာရင္းကိစၥေမးရသည္။

"ဘာျဖစ္လာတာလဲ?"

"မင္ယြန္းကိုေလ ဟိုဂ်ယ္ ဂ်ယ္ မသိေတာ့ဘူး အဲ့ေကာင္ေတြ ေခါင္မိုးထပ္ေခၚသြားတာ ငါေတြ့ခဲ့တယ္။ ပိုက္ဆံေပးရင္ေတာင္ အရိုက္မခံရဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူး။"

"အင္း ေက်းဇူးဘဲ။"

ေျခေထာက္ကလည္း ေျပးရင္လက္ကလည္း အကိုမူကို ဖုန္းဆက္ရသည္။

"အကိုမူ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေဆာင္ ေခါင္မိုးထပ္ ျမန္ျမန္လာခဲ့!"

ျပန္စာမလာေတာ့ဘဲ က်သြားတဲ့ဖုန္းကို အိတ္ကပ္ထဲထိုးထၫ့္ၿပီး ေက်ာင္းေခါင္မိုးထပ္ေျပးရျပန္သည္။ လူထိန္းေနရတာလား ေမ်ာက္ထိန္းေနရတာလား။

**********
"မင္းထဲမွာပါတာ ဒါအကုန္ဘဲလား။ အရင္ကထက္စာရင္ နည္းတယ္"

"ငါမွာမရိွဘူးလို႔ေျပာၿပီးသား"

"အေၾကာမာတာၾကၫ့္ပါဦး နာနာေလးမရိုက္ေပးလို႔ ထင္တယ္"