Bab 1 TIBA-TIBA

15 2 0
                                    

Petang-petang macam ni bestnya pekena tea panas dengan pisang goreng panas.

Aku mengirup tea panas sambil melihat gelagat adik bongsuku yang sedang asyik bermain dengan adik aku sorang lagi.

Tiba-tiba kakak aku yang baru balik dari kerja datang duduk join sekali kat meja makan melantak goreng pisang dengan tea.

"Lang, tadi ada kawan mu mesej." Kata kakak aku mula kan perbualannya.

Aku pandang dia pelik. Kawan? Sejak bila pulak aku ada kawan? Maksud aku kawan yang mana mesej aku? Kawan sekolah kah? Aku jarang mesej-mesej dengan kawan sekolah aku ni. Lagi-lagi diorang Zimah dengan Shaerah. Kalau ada benda penting pun cakapnya kat sekolah ja. Aikk tak pernah-pernah orang cari aku melalui mesej ni. Dah la kina kredit, tak ke rugi 10 sen dia.

"Kawan? Siapa? Ada kau balas?" Tanyaku sambil menyeluk telephone kakak aku di beg tangannya.

"Teda. Nda ku balas. Kau balaslah." Ujar kakakku meneruskan makan goreng pisangnya.

Aku buka lock screen phones cari ikon mesej lalu ku tekan mencari mesej yang di maksudkan oleh kakak aku tu.

"Mana?" Soal ku. Mata ku masih melekat pada screen telephone dan membaca satu persatu mesej yang masuk.

"Yang 014 tu. Nda kau save numbernya."

Ha? Siapa dia ni? Lalu aku bukak mesej yang kakak aku sebutan nombornya tadi. Haa jumpa pon!

'Assalammualaikum... Si ila ka ni? Aku si azisul ni kawan si mimi yang semalam.'

Aku membaca bait ayat itu. Otak aku cuba mengingati kejadian semalam. Yang mana ha?

Tapi tangan aku laju ja save nombor tu. Letak nama contact 'azisul'.

Haa! Semalam mimi oncall guna telephone ni. Ouhh.. Patut lah. Kepalaku perlahan mengangguk.

"Kenapa? Kau kenal ka? Kawanmu kan?" Tanya kakakku yang kehairanan melihat gelagat ku yang seakan mengingati sesuatu.

"Ohh dia ni, kawan si mimi bha ni. Bukan kawanku." Jawaku.

Aku tekan ikon balas lepastu type perkataan untuk membalas mesej tersebut.

'iya aku si ila. Knp ya?' aku membalasnya. Uis tetiba jadik sopan pulak perkataan kau yaa Ila. Hahahhaha

Aku letak phone kakak aku atas meja lalu aku meneruskan minum petang aku. Petang-petang macam ni aku selalu pergi lepak rumah kawan aku maya tapi harini aku tak pergi sebab macam rasa malas pulak lately ni, mungkin sebab tak lagi exam kan. Jadi, mak aku awal dah warning jangan selalu lepak. Rumah aku dengan dia dekat je, jalan kaki 3 minit sampailah.

Thing! New message from Azisul.

'tiada lah. Saja ja aku mau tau yang ni si ila ka nda.'

Aik, memang lah. Kan semalam mimi ada bagitau kau yang ni aku. Sah-sah lah ni number aku. Takkan orang lain. Aku menaik kan kening aku bak Ziana Zain. Aku type message nak balas.

'Ouhh. Ya si ila ni sepupu si mimi.' aku letak phone dan segera bangun. Minum petang dah selesai aku nak pergi rumah sebelah. Mesej dari dia tu nanti nanti la aku balas. Kang kalau aku main balas je habis pulak kredit kakak aku tu. Aku malas nak dengar mak aku bising.

Kali ni aku pergi rumah mimi kat sebelah, aku dengan mimi jiran. Kadang kalau aku nak panggil dia boleh je dari pangkin rumah aku. Dekat sangat.

"Mi, kawanmu tu ada mesej aku. Namanya si azisul." Ujar ku sebaik tiba di biliknya. Mimi tengah baring atas katil macam biasa pegang phone. Dia dengan phone memang tak boleh pisah. Maklum la aku kan tak de phone. Kalau ada pun aku macam dia jugak.

"Azisul? Aik kenapa dia mesej kau?" Mimi memandang aku dengan penuh persoalan.

"Ndatau. Dia tanya ku si ila ka ni. Aku jawab ja iya ila sepupu mu." Aku join sekali ikut berbaring atas tilam.

Mimi tak membalas.

"Tapi aku nda balas la sudah." aku menjawab bagi menyedapkan hatinya. Salah ka aku nak bagitau? Sebab tu kan kawan dia. Nanti kalau aku senyap je tak bagitau apa pulak dia pikir nanti. Ke diorang ni ada apa-apa. Tapi Mimi kata semalam diorang kawan je. Haa lantak pi lah.

Aku diam je la sambil menikmati lagu imneeta yang terpasang dari telephone mimi. Jiwang jugak minah ni.
Nampak lah muka tak senang Mimi tu. Bukan aku tak perasan.

Lagu di matikan kedengaran bunyi dialling.
Mimi call seseorang tapi yang ni orang lain, bukan dia tu. Siapa pulak kali ni? Aku memandangnya sambil berkata "Kawanmu yang mana satu lagi ni?"

"Kawan baru. Semalam kami kenal di fb." Mimi senyum riang.

Aihh lah dia ni, banyak betul kenalan. Peramah sangat dengan semua orang. Aku kalau boleh di katakan kat fb tu laku jugak lah. Ada jugak orang say say hai atau assalammualaikum. Tapinya aku ja yang malas nak jawab. Mungkin aku jenis yang tak layan orang yang baru aku kenal. Kenal pun tak. Kenal gitu-gitu ja. Lagipun aku tak de topik apa yang nak dibualkan. Sebab tu aku malas. Aku menggeleng melihat Mimi yang tengah oncall tu. Kadang ketawa, senyum, mengusik semua ada.

Alahai...

DearWhere stories live. Discover now