[ON HOLD] Unveiling Dawn

Unveiling Six

"Bakit ba kasi sumama pa ako sayo? I can handle myself."

"Ako rin naman, Rain. Kaya ko rin naman ang sarili ko. Bakit ba kasi sumama ka pa sakin?"

"Sira ulo ka ba? Sino kayang tangang mangungulit sa gitna ng gabi para hanapin si Sven. You told me the other day that he's old enough to get lost." Sagot ni Rainer kay Kaiden. Nasa may gubat sila ngayon dahil na trace nila ang telepono ni Sven. They were trying to look for him for the past 5 days. Humingi na sila ng tulong sa mga pulis ngunit wala pa rin silang nahahanap na kahit ano tungkol sa kanya kaya minabuti nilang sila na lang ang mag hanap.

"Kaiden, over there." Turo ni Rainer sa hindi kalayuan. "That's Sven's car."

They walked towards Sven's car at tinignan nila ang kondisyon nito. The window on the driver's side was broken and the door on the passenger's side is open. Sinubukan nilang halughugin ang sasakyan nito pero wala ng kahit anong bakas ni Sven.

"This is his car but his phone is not here. Baka nasa may malayong parte pa siya ng gubat." Kaiden said. "Hindi kaya nag hiking si tanga?"

"Bobo ka ba? Sinong mag h'hiking dito e hindi naman 'to bundok. Utak mo siguro kinain ng zombie nung past life mo gago." Sagot ni Rainer habang hinahalunhgkat ang gamit ni Sven sa sasakyan. Nang wala na silang mahanap na kahit ano pa para matunton nila si Sven ay minabuti nilang lakarin pa rin ang gubat.

"It's getting dark again. Bakit parang ang bilis naman yata ng oras simula nung pumasok tayo dito sa gubat." Kaiden said. "Rain, the signal is not that good anymore. Kanina pa tayo naglalakad but no signs of Sven."

"Let's just continue walking. Diba gusto mo naman 'to? E bakit parang gusto mo ng umuwi?"

"Wala akong sinasabi. Ang sabi ko lang dumidilim na naman." Pagmamaang-maangan ni Kaiden. Hindi na lang siya pinansin ni Rainer at patuloy lang sila sa paglalakad. They were just walking in the woods without any idea how far did they traveled. Mas bumilis ang pag dilim ng palagid sapagat mag gagabi na at medyo hindi maganda ang panahon. Rainer was about to say something when he stepped on something. "It's Sven's phone." Sambit nito nang pulutin niya. "I think he's close. Subukan pa natin mag lakad."

Ilang oras din ang ginugol nila sa paghahanap kay Sven. But his phone was the last thing they saw that belongs to him. Tila walang hangganan ang tinatahak nilang gubat dahil parang wala silang patutunguhan.

"Rain, we're walking in this crazy ass huge forest for about 2 hours now. Mag pahinga muna kaya tayo tol?" Napapagod na sabi ni Kaiden habang kumakain ng kung ano.

"Ginusto mo naman 'to e. Atsaka anong pahinga? We're on the middle of the woods and a lot of wild animals are in here. Kapag tumigil tayo baka mas maging delikado. Wala tayong mapupuntahan. Subukan pa natin lakarin baka may kung sino ang nakatira dito." Rainer answered. "Hoy." Siko nito kay Kaiden na nakatoon ang pansin sa kinakain. "Hoy! Tignan mo. Sabi sayo e."

"I-Is that a gate? Is that even real? Para namang walang magtatagal sa lugar na 'to tapos may nag patayo pa ng bahay dito." Manghang tanong ni Kaiden. Nilapitan nila ito at pinagmasdan sa malapitan. Tumitingkayad pa silang dalawa at nagbabaka sakaling makita nila ang bahay na naka tayo sa likod ng mga bakal.