puppet🃏

برداشت هفتم

جونگ کوک- هی. داری مسیرو اشتباه میری.

با صدای جونگ کوک حواسم به راننده جمع شد. بدون این که جواب بده پاشو بیشتر رو گاز فشار داد. دور و برو نگاه کردم‌. تو یه جاده ی فرعی پرت بودیم و خیلی خلوت بود.

جونگ کوک از لای دندوناش غرید:
- با تو بودم.

وقتی دوباره با سکوت مواجه شد گوشیشو در اورد و شماره ی تهیونگو گرفت. یکم خودمو بهش نزدیک تر کردم.

تهیونگ جواب نداد و قطع شد. دوباره شمارشو گرفت. با دیدن نور بالای ماشینی که صاف داشت میومد تو ماشین ما چشمام گرد شد.

زمزمه کردم:
- جونگ کوک.

چشمش به ماشین خورد و گوشی از دستش افتاد. در سمت منو باز کرد و هلم داد بیرون. چند بار غلت خوردم رو زمین و پوستم به آسفالت کشیده شد.

صدای جیغ لاستیک ماشینا آخرین چیزی بود که شنیدم و بیهوش شدم.

چشمامو که باز کردم نور مهتابی چشمامو زد. با چند بار باز و بسته کردنشون به نور عادت کردم و تاری دیدم درست شد. خواستم بلند شم که درد تو بدنم پیچید.

دست راستم از شونه تا نوک انگشتام تو گچ بود.

از گوشه چشم اتاقو نگاه کردم. کسی نبود. دست چپمو خم کردم و زنگ‌ کنار تختمو فشار دادم. چند لحظه بعد یه پرستار همراه تهیونگ وارد اتاق شدند.

پرستار شروع کرد به معاینه کردنم و من منتظر شدم تا از اتاق بره بیرون.

پرستار- فردا میتونه مرخص شه. یه سری داروهاست که باید تهیه کنه. بعد از پذیرش لیستشونو بگیرید.

تهیونگ سر تکون داد و پرستار از اتاق خارج شد.

- میشه کمکم کنی بشینم؟

اومد جلو و یه دستشو گذاشت پشت کمرم و با اون یکی دستش بازمو گرفت. نفسم از درد حبس شد. بالشتو پشتم تنظیم کرد و فاصله گرفت.

- جونگ کوک... چی شد؟

لب پایینشو کرد تو دهنش و همزمان یه نفس عمیق کشید.

تهیونگ- بیخیال.

چند تا تق تق به در خورد و در باز شد. و من ضربان قلبم برای چند لحظه وایستاد وقتی اون هرزه ی عوضی مو خاکستری رو دیدم.

یه دسته گل بزرگ‌ تو دستش بود و یه نیشخند رو لبش. دسته گلو برد بالا و گفت:
- بهتر بود کمپوت میاوردم؟

چند قدم جلو تر اومد و ادامه داد:
- اوپا!

با چشمایی که داشت کم کم از حدقه در میومد به تهیونگ نگاه کردم. رزی؟

تهیونگ با فک سفت شده و نگاه خنثیش زل زده بود بهش.

اون دسته گلو گذاشت رو میز کنار تختم. بعد برگشت و شونه به شونه ی تهیونگ وایساد:
- تو فکرش نرو. این فقط یه تهدید کوچولو بود.