Bir kız düşünün ; gülüşünde çiçekler hayat bulur, etrafına ışık saçar. Yardımları ile bilinip Şehit çocuklarını korur, iyilikler yapar, Türk Mitolojisindeki Umay Ana misali... O kız Aybüke Güz'dü.
Fakat geçmişten gelen bir sır, Aybüke Güz'ün haya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14 Temmuz 2021 | 10.34
Bu bölüm, Şehit Gülşah Güler'e ithaf edilmiştir.🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Her şey bir kadere (ölçü ve plana ) göredir." Hz. Muhammed ( S. A. V.) ___________________
Polis Özel Harekât'a olan aşkım sadece dışarıdan gözüken bir cazibesinden kaynaklı veyahut üniformasının, beresinin güzelliğinden dolayı değil. Cennet Vatanımıza olan hizmetleri, Şehitlerimizden emanet üniformayı ve Yeşil Bereyi gururla, onurla taşımalarına sevdalıyım ben. Allah'ın sevgilisi Peygamber Efendimiz Sallallahu Ve Aleyhisselam buyurmuş ki ; -"Hubbül Vatan minel iman." "Vatan sevgisi imandandır."
Ben yedi yaşlarında iken rahmetli dedem bu Hadis-İ Şerif'i anlatınca gönlüm; pusulasını belirleyip yönü Özel Harekât'ı bulmuştu. Tabi insanoğlu ölümsüz gibi yarınlarını, yıllarını düşünür. Plan yapar. Lakin bugün nefes alıyorsan, yarın alacağın ne makul ? Şahsen çocuk olan Aybüke Güz, ölümü duymuştu duymasına ama bilmiyordu, ölümün Şehâdet ile güzelleştiğini, müslümanların ölümünün düğün olduğunu. Yaşı ilerledikçe Şehitliğin muazzam bir mertebe olduğunu öğrenince dualarına yer verir olmuştu. Şehâdet'e erişebilmek için minicik avuçlarını semaya doğrultup kalbinin saflığı ile dua ederdi. Kabul olması içinde Allah'tan başka kimseye söylemezdi. Lakin hayat herkesin istediği doğrultuda ilerlemiyordu. Bir kaza yürüyememe sebep olmuştu. Anladım ki, insanın kaderinde ne yazılıysa, yazgısını yaşardı.
Zihnim bu düşünceler ile doluyken gözlerimi karşımda duran Özel Harekât Polisi'nin üniformasında gezdiriyordum ki varlığını unuttuğum Baran Abi'nin sesini işittim.
-"Aybüke Güz. Abim iyi misin ? Kapıyı açmak için odadan ayrıldın, bir süre geçti hâla gelmediğinden dolayı bende sana bakmaya geldim."
Şehitlerimizin kanıyla ıslanmış üniformanın üzerinde takılı kalan gözlerimi süratli bir şekilde Baran Abi'nin önünde durduğu kapıya çevirdim. Utanınca kızaran yanaklarım eşliğinde,
