Uuuuuugh, net het hele hoofdstuk getypt, valt m'n laptop uit. Alles weg :( Hopelijk is deze ook leuk. Enjoy
-
Britt
Ik bijt op mijn lip om te voorkomen dat ik het uit gil. Dave staat op, loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Als hij me loslaat zegt hij: 'Ik ben Dave.' Met opeengeklemde kaken geef ik antwoord. 'Ik uh ben Britt,' komt er uit mijn mond. Dave glimlacht. 'Hey, het zusje is er!' roept een stem, die ik gelijk herken. Donny Roelvink. Ik verstijf en hoor hem naar Dave en mij toelopen. 'Ik ben Donny,' zegt hij als hij voor me staat. Hij steekt zijn hand uit en ik wil 'm aanpakken, maar Donny lacht en slaat zijn armen om me heen. 'Denk je nou echt dat ik je bij onze eerste ontmoeting een hand ga geven? Nah-ah,' zegt hij. Ik moet lachen. Misschien is dit toch niet zo erg als ik dacht.
Het is nu een paar uur later. Ik kreeg een kamer toegewezen en ben net klaar met alles op zijn plek zetten. 'Hey kleine,' zegt Donny, die binnenkomt. 'Hi,' zeg ik. Mijn "broer" springt op mijn bed. 'Duuude! Die heb ik net opgemaakt,' zeg ik verontwaardigd. 'Ha, jammer,' zegt hij. Hij pakt zijn telefoon erbij en gaat languit op mijn bed liggen. 'Jammer voor jou, ja. Ik spring op je als olifant,' zeg ik. 'Don't you dare to do that,' zegt Donny. Hij blijft liggen. 'Ik heb je gewaarschuwd,' zeg ik nog. Vervolgens doe ik mijn schoenen uit, ga op mijn bed staan en laat me vallen op Donny. 'Jij bent een rare,' zegt hij. 'Jij dan,' zeg ik. Ik rol van hem af en zie Dave in de deuropening staan. 'Jullie zijn broer en zus, geen bf en gf,' zegt hij. Ik voel mijn wangen rood worden. Donny moet lachen. 'Don't worry, niks gebeurd,' zegt hij. Dave haalt zijn schouders op. 'Oké. Anyway, er is iemand voor je aan de telefoon,' zegt hij. Nu pas zie ik dat hij een telefoon in zijn hand heeft. Huistelefoon zeker. 'Oh,' zeg ik. 'Ene Sam of zo,' zegt Dave. 'Samuel!' roep ik. Ik spring van mijn bed af en race naar Dave, die de telefoon gelijk in mijn handen drukt. Dan loop ik naar de gang en houd de telefoon tegen mijn oor. 'Hey,' hoor ik de stem van, inderdaad, Samuel zeggen. 'Hey,' zeg ik. 'How are ya?' krijg ik terug. 'Goed, denk ik. How are-' *piep piep piep* Ik kijk naar de huistelefoon. Heeft Samuel nou opgehangen?
Jai
Gelukkig heeft mijn moeder het gered. Toen ik een paar dagen geleden thuis kwam van een optreden, lag mijn moeder ineens op de grond. "Een hartinfarct," zeiden de dokters. "Gelukkig dat je haar gevonden hebt, Jai. Je hebt haar leven gered."
Jeela
'Ik snap het gewoon niet man! Ik denk aan Cassius alsof hij lasagne is. Het lekkerste in mijn leven. Like what the fuck, man,' roep ik. Sabine zit op mijn bed, terwijl ik door mijn kamer ijsbeer. Ze lacht me uit. 'You bish, lach me niet uit, ja. Anyway, ik kan Cass wel op eten. Ik zweer jou,' zeg ik. Sab stopt met lachen. 'Same hier met Jai,' zegt ze dan. 'Wat nu dan?' vraag ik. Op dat moment gaat er een telefoon af. Blank Space van Taylor Swift. Grappig dat Sab en ik dezelfde ringtone hebben. We kijken elkaar aan en gaan tegelijk met onze handen naar onze telefoons. 'it's me,' zegt Sab. Ik zucht. 'Hey, Lauren belt!' roept ze dan. 'Zet dan op luidspreker, you stupid,' zeg ik. 'Oh. Ja. Kan,' zegt Sab. Soms is ze zoooo dom, hè. Ik schuif met mijn vinger over het scherm om op te nemen. 'SAB? JEEL? KOM NAAR MIJN HUIS. NU. HET IS BELANGRIJK!' roept Lauren als we opgenomen hebben. Dan hangt ze op. Ik kijk Sab aan. 'Sab. Weet je wat dit betekent?' vraag ik. 'Dat we moeten gaan, duh. Lauren vindt nooit iets belangrijk, dus dit moet wel heel erg zijn,' zegt Sabine. 'Ja leggo dan!' roep ik. Ik trek haar van mijn bed en ren naar beneden. Zonder jas rennen we naar buiten, onze schoenen al aan. Ik spring op mijn fiets en Sab springt achterop. Onderweg naar Lauren.
Ellemyn
'Dioni?' Ik doe mijn ene oog open. De andere volgt. Naast het bed waar ik in lig staat een vrouw met blond haar. Ik moet even nadenken, maar herinner me dan dat het Dioni's moeder is. Ze kijkt me bezorgd aan en ik glimlach. Wacht, waarom dat bezorgde? Als ik zie waar ze naar kijkt draai ik me om. Er ligt niemand naast me. Gelijk ga ik recht op zitten. Waar is Dioni? 'Weet jij misschien waar Dioni is?' vraagt zijn moeder. Ik haal mijn schouders op en kijk haar aan. 'Ik heb geen idee, mevrouw, sorry,' zeg ik. 'Oh, nou, ik hoop dat hij zo terug is. Ik moet nu naar mijn werk. Wil je me bellen als je hem ziet of iets van hem hoort?' vraagt ze. Braaf knik ik. Dioni's moeder krabbelt iets op een papiertje, zegt me gedag en loopt weg. Ik kijk naar het briefje en zie een nummer staan. 'Het was trouwens leuk om je te ontmoeten, Ellemyn,' zegt de moeder van Dioni als ze in de deuropening staat, 'Je bent een leuke meid. En, uhm, Dioni en jij passen wel bij elkaar hoor.' Dan verdwijnt ze ook uit de deuropening. Even later hoor ik de deur dichtgaan. Zou dit normaal zijn? Ik bedoel, neemt Dioni vaker meisjes mee naar zijn huis? En als dat zo is, verdwijnt hij dan ook altijd de volgende ochtend? Ik schud mijn hoofd en doe mijn ogen dicht. 'Oké, Ell, stop it,' zeg ik tegen mezelf. 'Waddup?' vraagt een stem. Mijn ogen vliegen open. Dioni staat in de deuropening. Aangekleed en wel. Ik race ongeveer uit het bed, ren naar hem toe en spring in zijn armen. 'Oh my god. Waar was jij?' vraag ik. Dioni moet lachen. 'Don't worry, ik was gewoon even een paar dingetjes halen in de supermarkt,' zegt hij. 'Damn boy,' zucht ik. Ik laat hem los. 'Nu je er toch bent, je moeder was ongerust over waar je was. Ze is nu naar haar werk, maar ze gaf me haar nummer om te bellen als je terug was.' 'Dan bel je d'r,' zegt Dioni. 'Oké,' zeg ik. Dus ik loop naar het nachtkastje naast Dioni's bed, pak het briefje met zijn moeder haar nummer erop en loop weer naar Dioni. 'Vergeet je je telefoon niet?' vraagt hij. 'Waar ligt ie dan?' kaats ik terug. 'Weet ik veel. Gebruik mijne maar,' zegt Dioni, terwijl hij een zwartgrijze IPhone 5S uit zijn broekzak haalt. Ik kijk op het briefje. "Hier is mijn nummer, maar bel alsjeblieft via de huistelefoon, ik wil niet dat je je beltegoed verspilt :)" staat erop. Eronder staat een nummer. Ik kijk op en wil Dioni zijn telefoon terug geven, maar hij is weg. 'Dion?' roep ik. 'Catch me in the kitchen!' roept hij terug. Hmm. Ik loop naar de keuken. Mooie indeling hoor. 'Waar ligt de huistelefoon?' vraag ik. 'Hoezo?' Dioni kijkt me aan. 'Omdat je moeder, die heel erg aardig is, me niet laat bellen met mijn eigen telefoon want dan verspil ik beltegoed,' zeg ik. 'Oh, eerst ontbijten hoor,' zegt Dioni. Ondertussen doet hij dingen met keukengerei. 'Ergens is dit de droom van je gillende fans. Je weet wel, 24 uur met Dioni,' zeg ik. Hij moet lachen. 'Ga je zo mee naar de studio?' vraagt ie dan. 'Sounds pretty cool,' zeg ik. Er volgt een stilte.
*
Dioni en ik zijn aan het eten. Hij heeft wafels gebakken. Liefje dat ie is. Ik stop nog een stukje wafel in mijn mond. 'Lekker hoor,' zeg ik. Dioni glimlacht. 'Ey, wist je dat Kaj je leuk vindt?' vraagt hij dan. Ik verslik me in een stukje wafel. 'Excuse me?'
----------------------------------------------------------------------------
Hey hey hey,
Nieuw stukjeeeee
Yay
Helemaal leuk
Nou ik ga eens aan mijn huiswerk beginnen
Challas bitches
xo ell
