Britt
Nog met wijdopen staande ogen staar ik naar me vader. Het is doodstil, niemand zegt wat. Ik kijk naar Dave en hij kan het ook niet geloven. " Maar maar, Ell heeft niks gedaan. " zeg ik maar niemand reageerd. " Ik ga er heen, " Ik doe me jas en schoenen aan en trek Dave mee.
" Britt dat gaat niet. " Zegt me vader en ik kijk hem aan.
" Oh nee moet jij eens op letten dat het wel gaat, Dave kom mee. " zeg ik dan komt Donny aanlopen.
" Wat is er aan de hand. " vraagt hij, maar zonder antwoord te geven lopen Dave en ik naar buiten en stappen de auto in. Dave start de auto en we rijden weg. Ik moet Giovanni bellen. Ik pak Ellemyn haar telefoon en zoek het nummer van Giovanni.
" Ellemyn wat is er aan de hand? " vraagt Giovanni.
" Uhm ik ben Britt, uhm ja Ell is meegenomen door politie, poging tot moord of iets. Ik ben onderweg naar het politie bureau, je moet ook komen. " Zeg ik in paniek.
" Ik heb me schoenen al aan ik kom er gelijk naar toe.
Ellemyn
De politie zit voor me, ze hebben de situatie uitgelegd, maar er komt geen word uit mijn mond. Ik heb niks gedaan, ik heb hem niet geduwd dat was Kaj. Waarom krijg ik dan de schuld. " Elena? Wat is er gebeurd? "
" Het is Ellemyn. " zeg ik, ik kijk alleen maar naar de grond, Dioni heeft die grond gevoeld. Niet zo beetje ook, waarom ben ik dan naar boven gegaan? Waarom moest ik zo nodig met Kaj praten? Waarom zoende Kaj me? Allemaal vragen, maar antwoorden zijn er niet.
" Ellemyn, weet je hoe Dioni er aan toe is, we moeten jou verklaring van het verhaal weten. " zegt de agent, maar ik blijf stil, ik wil niet weten hoe het met Dioni is, het enige wat ik wil weten is of hij dood gaat. Want als dat zo is, spring ik zelf van het dak af. De agenten staan op, ze lopen weg en ze laten mij hier zitten. Als de deur open gaat hoor ik de stem van Britt.
Even later komt er een vrouwlijk agent binnen. " Ellemyn Laisina? " vraagt ze en ik knik flauwtjes, " Je vader, zusje en broer staan buiten. " zegt ze.
" Broer? " raar kijk ik haar aan.
" Ja jongen, blond haar blauwe ogen? " ze bedoeld Dave, ik knik dat ik haar begrijp en zeg niks. " Je bent verliefd op Dioni he? Maar Kaj is op jou? " ik kijk haar aan, hoe weet zij dit allemaal. " Elelmyn wat is er allemaal gebeurd? " er komen tranen in me ogen en ik begin te snikken.
Giovanni
We staan achter zo raam van de verhoorkamer. Britt heeft de politie agent een beetje uitgelegt wat er nou allemaal aan de hand was. We kunnen zo meeluisteren naar het gesprek. " Het begon allemaal vanmorgen. Gister had ik ruzie met me vader, boos ben ik weggelopen en de enige die in de buurt woonde was Dioni. Hij had me goed opgevangen en bleef bij hem slapen. In de ochtend vertelde hij me dat Kaj me leuk vond. Ik schrok, want ik vond Dioni leuk. We gingen die middag naar de studio, ik heb het Kaj verteld en dat ik gewoon vrienden wou blijven. Toen ging Kaj opeens weg en ik hoorde hem tegen Dioni zeggen ' Veel geluk met Ellemyn ' hij liep boos weg. Ik voelde me schuldig en liep toen achter hem aan. Daar had ik het nogmaals uitgelegt maar Kaj begon me te zoenen. Dat zag Dioni en hij werd boos. Hij schreeuwde en werd helemaal kwaad op Kaj. Kaj begon ook te schreeuwen en toen. " Ellemyn stopte en er komt een brok in me keel. Ze slikt " Kaj duwde Dioni en Dioni verloor zijn evenwicht en viel. " het was doodstil.
Kaj
Giovanni heeft me gebeld, maar ik durf niet op te nemen. Mijn schuld gevoel is zo groot, dan geef ik Ellemyn ook nog eens de schuld. Dat is ook wel het domste dat ik had kunnen doen. Maar ik was zo boos, op alles en iedereen. " Kaj kom je eten? " hoor ik me moeder roepen. Ik loop naar beneden en bedenk me hoe ik zo dom heb kunnen zijn. Snel trek ik me schoenen aan. " Uhm Kaj waar ga je heen? " vraagt me moeder,
" Mijn verhaal doen. " zeg ik en loop de deur uit, start me scooter en rijd naar het politie bureau. Daar zie ik Giovanni staan, voor ik het weet loopt hij op me af en hij grijpt me shirt.
" Hoe heb jij mijn dochter de schuld van zoiets kunnen geven? Hoe Kaj hoe? " boos kijk ik hem aan.
" Ik weet het niet, het was dom en daarom ben ik hier. Ik kom mijn deel van het verhaal doen. " zeg ik, ondertussen hebben Britt en Dave Giovanni weten los te krijgen en ik loop naar de balie
" Je moet naar die verhoorkamer. " Zegt Britt, Ellemyn komt er lijkbleek vanuit. Ze kijkt me boos aan.
" Kaj goed dat je er bent. Met jou willen we ook nog een woordje spreken. " zegt de agent.
Samuel
Ik ben onderweg naar het ziekenhuis. Ben net gebeld door de vader van Dioni en er mag visite bij. Nog niet teveel, niet dat hij er veel van mee krijgt aan gezien die in coma ligt. Nog steeds is het moeilijk, het zou gewoon een normale studio dag worden en kijk waar we eindige, in het ziekenhuis. Als ik bij het ziekenhuis aankom, loop ik naar de lift ga ik naar de juiste verdieping. Daar zie ik zijn vader staan, ze moeder zit huilend op een stoel. Ik loop er heen en geef zijn vader een hand als begroeting. Dan ga ik naast zijn moeder zitten. " Het komt wel goed, Dioni is een sterke jongen. " zeg ik,
" Wil je naar hem toe? " vraagt zijn vader en ik knik. " Kamer 65 " ik sta op en loop naar de juiste kamer. Daar zie ik Dioni liggen. Aan allemaal apparaten. Ik pak een stoel en zet hem naast zijn bed.
" Hey, je hebt me laten schrikken. " zeg ik, verder kom ik niet.
Na een tijdje bij Dioni te hebben gezeten besluit ik om weg te gaan. Als ik de deur open wil maken hoor ik iets. Ik draai me om, ik loop naar Dioni zijn bed en kijk naar hem. Ik luister goed " Kaj, Kaj, Kaj " hoor ik Dioni zachtjes zeggen.
Hey mensen, weer een hoofdstuk, lekker snel na die andere. Ik had opeens zoooooveeel inspiratie dus ik dacht. Schrijf het gelijk haha. Hoop dat jullie het leuk vinden. Bedankt voor de 1.3 k reads en alle votes, jullie zij geweldig hih Kusjes Britt
