Benim Dünyam

zayıflık ?

Zayıf noktalarımız ve biz ...? Herzaman şu sözü duyarım "bizi biz yapan huylarımız ya da özelliklerimiz " buna inanarak yaşamak çok sıkıcı artık,  insanlar çok garibler bütün hayatımızı tek bir söze  ya da bir simgeye benzetiriz ve ya bağlarız benim herzaman 'güçlü kal ' ya da    'herzaman gülümse ' aslında iç güdülsel olarak ihtiyaclarimiz var yani hepimizin bizi avutucak, güç verebilecek bi kaç cümleye.

Zayıf nokatalarımız demiştim; zayıf nokatalırımız her zaman sevmediklerimiz tarafından bozguna uğratılır ve bizi çökertir bazen ise zayıf noktalırımızla kabul görülmek isteriz pek kafaya takılcak bi konu değil, bazılarımıza göre

İnsanlara sorsak? Bize kendini anlatsan nasıl anlatır sizce?  Her insan psikokojikmen kusurlarini o an için unutur ve saymaya başlar taki o can alıcı soruya kadar  " hiç kusurun yokmu?  " yada zamanla insan anliya biliyor, bize verilen aklı ve zihniyeti o kadar saçma olmadık şeylere kullanırız ki sanırım normal insan tanımı bu olsa gerek
Şimdi! Daha önce bi insan öldürdünmü?  Yada hiç kanıtsız ve kusursuz bi cinayet işledinmi?  Gözlerini kapat içinden 7 ye kafar say 1.2.3.4.5.6.7 şimdi aç! Şuandan itibaren 1342 kisinin katilisin
Yapılan araştirmalar dünyada 7 saniyede toplama 1342 ve ya daha fazla insan öldüğünü söylüyorlar.

Başklarını mutlu etmeye adamak içindeki serin sularını taşıyan temiz ve saf denizi kaybetmek ve kirletmek gibidir.

İnsanların ne kadar sana ihtiyacını olduğunu bilsen ve hissetsende bir süre sonra şunu farkına varıyorum ya ben? biliyorum çok bencilce ama bu soru bir çok kez karşıma çıkıyor ve sıkıldım diye bilirim.İnsanların zayıf anlarını...tam tersi yapıp onların güçlü anları olarak  yapmak istiyorum,her bana ihtiyaç duyduklarında yanında olmak bazen yetersiz kalıyor kendi başlarına güçlü kalmalarını istiyorum.

bir keresinde rehberlik hocamla çok farklı ve garib bir konuşma geçti aramızda konuşmamız bir anda zayıf noktalarımız ile ilgili geldi,hocam ' sence gerçekten ağlamak güçsüzlükmüdür?' diye sormuştu bende direk ' evet ,bence güçsüzlük' dedim.Bana sadece o an baktı ve ' neden böyle bi düşüncen var? gerçekten ağlamak sana göre güçsüzlükmü?' dedi. O an şunu fark ettim ben birisinin yanında hiç ağlamadım ki? yada en son ne zaman ağladım?...' çünkü...benim en zayıf anım sanırım ve ben zayıflıklarımı göstermeyi sevmem...daha doğrusu en son nezaman ağladığımı bile bilmiyorum,aslında dünyada her insanın bir zayıflıkları var ve bence ağlamak bana göre güçsüzlük onca insan neden her konuda yani normal konularda direk gözyaşları döktüğünü anlamıyorum?' burdan anlaşıldığı gibi sanırım gerçekten kalbsizim yada soğukkanlı? 

'bu düşünceni değiştirmeyi hiç düşünmedinmi? sanırım psikoloji okumak istiyorsun...hiç düşünmedinmi karşında ki bi insan senin tabirinle karşında güçsüz ve ağlayarak zayıf noktasını gösterdi o zaman da soğukkanlı kalıp tesselimi ediceksin yoksa onun hisslerini anlayıp öylemi tesseli ediceksin?' sadece öylece kalmıştım.Cevap bile veremedim zaten konuşma yarıda kalmıştı.

                            'zayıf anlarımızı kendimizce güçlü kılamakmı iyi? yoksa güçsüzleştirmekmi?'

 hedef: korktuğumuz ve kendimize söyleyip dile getiremediğimiz şeyleri bugün yapmaya ne dersin?