"Üstüne tutunan yağmur damlalarını bile taşıyamadığını fark ettim. Omuzların zorlukla dik duruyor." Diye fısıldadı. İrkilişimin hemen ardından yutkundum. Az önce bunu söylemediğinden emindim. Yavaşça şemsiyesini bana uzattı. Gözlerim şemsiyeyi kavra...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okuduğunuz tarihi alalım buraya.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!
Bölüm Şarkıları;
Ceylan Ertem, Esmer
Melike Şahin, Deli Kan
Melike Şahin, Nasır
Keyifli Okumalar!
2. BÖLÜM: "ZİFİRİ KALBİN ZİFİRİ HAYALETİ"
Mart 2021/ Antalya
İnsanın içini yiyip bitiren böcekler vardı. İnsanı mahveden insanlar vardı. İnsanı, insanlıktan çıkarak olaylarda vardı. İçimde nasır tutmuş bir geçmiş vardı. Çok şey vardı ama hiçbir şey yokmuşçasına yaşıyordum.
Her şey ne kadar varsa, ben o kadar yokmuş gibi davranıyordum.
Gecenin içine doğan her güneş bir kadının kozasından kurtuluşuysa, o güneşin batışı bir kadının mahvoluşu, bitişi, ölüşüydü. Her doğuşun içine serpilmiş ölüm vardı ve ben annemin rahmindeki yumurtalıklarının arasına karışmış ölümden biriydim.
Ayağımın altında ezilen her kaldırım taşı, küçüklüğüme benziyordu. Ezip durduğum küçüklüğüme. Görmezden gelip geçtiğim Lavinya'ya. Adımlarımın kaldırım taşlarına olan tutumu artık daha sertti. Elimde tuttuğum şemsiye ise ona aitti.
Adını biliyordum. Siyah şemsiyesinin iç kısmında dikkatli bakmayan bir insanın göremeyeceği küçüklükte altın rengi harflerle Zafir Güzaltan yazıyordu. Adı Zafir'di. Zafir ismi tıpkı Zifir'e benziyordu.
Zafir Güzaltan. Güzel bir ismi vardı.
Birkaç gün önce yaşananlar zihnimin topraklarına bir bomba gibi düştü. Şimdi her yer kan revan, her yer zifiriydi. Şemsiyesini aldıktan sonra koşar adımlarla kendimi eve atıp duşa girişimi hatırlıyordum. Gözlerinden gözlerimi çektikten sonra gözlerine baktığım ilk insanın aynadaki yansımamın gözleri olduğunu da hatırlıyordum. O gözleri, o bakışları bana kimse unutturamazdı.
