"Üstüne tutunan yağmur damlalarını bile taşıyamadığını fark ettim. Omuzların zorlukla dik duruyor." Diye fısıldadı. İrkilişimin hemen ardından yutkundum. Az önce bunu söylemediğinden emindim. Yavaşça şemsiyesini bana uzattı. Gözlerim şemsiyeyi kavra...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun bir aradan sonra tekrardan merhaba... Nasılsınız? Ben çok iyiyim. İçime sinen bir bölüm oldu doğrusu. Söylemek istediğim birkaç şey var ama sizi tutmakta istemiyorum. Bölümün sonuna yazacağım birkaç şey. Umarım okursunuz.
Okuduğunuz tarihi alalım buraya. 🤎
Bölüm şarkıları; Hüsnü Arkan&Cem Adrian, Gönül Yarası Mahmut Çınar, Eski Bahar Şarkısı
Keyifli okumalar! 🤎
4. "AVUÇ İÇLERİNE DOLMUŞ YAŞANMIŞLIKLAR"
Soldurduğum her parçam üstüme ceset gibi yağarken önüme duvar gibi örülmüş anılarımdan kaçabileceğim bir sığınak arıyordum. Onun kollarında gördüğü şefkatten dolayı ağlayabilecek bir kız çocuğuydum. Onun kollarında sığınağına doğru adımlayan o genç kızdım. Ipıslak olmuş bedenimle ona sarılırken vücudumdaki tüm enerjinin çekilişini, düşmemek için kara zora omuzlarına tutunduğumu, belimdeki kollarının daha da sıkılaşıp vücuduna yaslı halde asılı kalışımı ve kendime gelene dek bana sarıldığını hatırlıyordum. Onun zifirisine adım atana dek bana sarıldığını hatırlıyordum. Beni zifiriye çekmesine izin verecek kadar ona sarıldığımı hatırlıyordum. Her şey içimde dipdiriydi. Hisler dipdiriydi ve Zafir Güzaltan'ın bana hissettirdikleri beni öldürecek gibiydi. Belime mıhlanmış parmak uçlarından bedenime akan şefkat sürekli duraksamama sebep oluyordu.
Gökyüzündeki tonlarca su kütlesi bir anda üstümüze dökülse bile onun eli belimdeyken dimdik durabilirmişim gibi geliyordu. Bu adamdan akan gücü ben başkasında bu kadar net hissettiğimi hatırlamıyordum. "Neden bana öyle bakıyorsun, ufaklık?" diye sorarken sesi dümdüzdü. Bakışları sokağın sonundaki arabasına saplıydı. "Size bakmıyorum ki." Diyerek itiraz ettim.
