Alışılmamış

Gecenin Kızı

Alışılmışların bittiği yerde umut başlar. Peki ya o da yoksa... İşte o zaman razı olmak düşer kalbe...

*****
"Her şey senin için Azra. İyiki doğdun." "İyiki doğdun canım" Herkes doğum günümü kutluyordu fakat ben ne zaman öleceğimi beklerken doğum günümü kutlamak saçma değil miydi? Zaten organizasyonu yapan ben değil sevgilim olarak düşündüğüm Baran'dı. Sevgilim diyemiyorum çünkü sadece mutlu olduğum zamanlarda bir sevgiliye ihtiyacım yoktu benim. Sahi sevgili ne demekti? Daha bunu bile çözememiştim işte. Ben daha kendimi bile bilemezken birisini kendi hayatıma nasıl katabilirdim ki? Sen olsan bir başkasını kolayca hayatına sokar mısın? Şüpheli!
Dalgındım. Ve durgun. Herkesin kendi halinde olması iyiydi. Benimle uğraşmamaları çok daha iyi. Şu gecenin bir an önce bitmesini istiyordum. Doğum günlerini sevmeme sebeplerinden biride yaşlanmış olmamızdı. Evet ölmek istiyordum ama bu genç ölmek istediğimi değiştirmezdi.

****

Sonunda parti bitmişti ve nihayet evime gidebilirdim. Herkes toparlanırken bende toparlanmaya başlamıştım. Arabama binmek için kapısını açmıştım ki,
"Benim hediyemi merak etmiyor musun?" Sesin kimden geldiğini biliyordum ama hediyesi umrumda değildi. Onu sevmediğimi hissediyor muydu acaba? Hissetse giderdi oysa. Arkama dönmeden konuşmaya başlamıştım "Bu kadarına gerek yoktu bile. Üstüne birde hediye çok fazla değil mi?" Cümlem bittiğinde arkamı dönmüş ona bakıyordum. O siyaha yakın sanki içerisinde beni hapsetmeye çalışan gözlerine. Ona aşık olmadığımı biliyordum. Ama bakışı derindi. Anlamlı bir bakışı andırıran gözler...
"Benim için önemli olduğunu biliyorsun ve bu hediye senin." Elinde tuttuğu küçük bir kutuydu. Kırmızı kutuları severdim. Ve kutunun kapağını yavaşça açtı. Evet her kızın beyeneceği bir künyeydi. Kutudan çıkarıp koluma taktığında üzerinde Azra&Baran yazısının olduğunu farkettim. İsimler birbirlerine uyumluydu fakat biz değildik. Gülümsedim. Somut bir gülümsemeydi. İçim onun için farklı söylerken gerçektende mutlu olamazdım. Ona böyle davranma sebebim sadece baglanamamış olmam. Beni sadece bedenim için sevmeyen bir erkeğe ihtiyacım vardı.
"Gecenin kızı için her şey bu değil" dediğinde saat tam gece 03:00ı gösteriyordu. Havai fişekler patlamaya başladı. Tam tamına 20 tane atılmıştı. Yani şuan ki yaşım. İç geçirdim. Gerçekten de o kadar olmuştu. Ayın 13'lerini severdim. Ama bu Nisan olduğunda değişirdi. Evet bir Koç burcuydum.

Neden bu kadar sürprizler yaptığını anlayamıyordum Sonunda ayrılacağın birisiyle bu kadar anı yaşamak fazlaydı. Ona dönmeden konuştum.
"Teşekkürler benim şimdi gitmem lazım" benim bu hallerime alışıktı. Belki de artık kalbi kırılmıyordu böyle davranmama. Arabama atlayıp yola çıktım. Biraz kafa dinlemeye ihtiyacım vardı. Sadece bir gün.

Eve gelmiştim. Kendi evime. Ne zamandır gelmediğim bu yere şimdi yalnız girecektim. Annem,babam kimse olmadan. Belki daha zamanı vardı. Belki biraz daha zaman geçmesi gerekiyordu üzerinden.
Belki bu hayata alışmam lazımdı. Belki benim hayatım başkasının hayatını yaşamaktı.

Yeni bir hikaye yeni bir başlangıç. Diğer hikayelerimden değişik olacağına inanıyorum. İyi okumalar :)