Love isn't Lost (Love Series #1)

Chapter 7

Chapter 7

"You still not gonna accept her case?" suddenly Klaus asked Yvonne.

Nandito kami ngayon sa bahay ni Owen, pagkatapos kasi nilang maglaro kanina napagdesisyunan nilang mag-order ng pizza. Nakaupo lang ako habang nakikinig sa mga usapan nila. Ayaw kung makisali kasi gutom ako amp.

Si Shynrone ayon nakaharap sa claw machine ni Owen. Sana all may ganyan sa bahay.

Umiling nalang si Yvonne na parang wala lang sa kanya ang tanong.  Medyo nacucurios ako sa mga pinag-usapan nila kaya inubos ko muna ang isang slice ng pizza bago magtanong.

"Sino ba kasi yang pinag-uusapan niyo?"

Bakit parang curios sila kung tatanggapin ba ni Yvonne or Hindi. Kaya ayan tuloy pati ako nacucurios narin. Hays.

"It's nothing." Yvonne replied instantly.

Napanguso ako dahil sa sagot ni Yvonne sakin.

Bakit parang ayaw niya ishare. Siguro personal pero bahala na nga yan. Ang importance ngayon ay busog ako.

Food is life mga people. #foodislife

I was busy roaming around the place when suddenly Kuya Kairus laugh. Yung halos mamatay kana sa kakatawa.

"Dude? Why are you laughing alone?" Peter asked.

Instead of continuing what I'm doing, I face Kuya Kai. What is he thinking again? Maybe he forget to drink his meds? Pero as far as I remember pagtumatawa kang mag-isa may problema nayan sa pag-iisip. Or di kaya kinilig yan, pero naalala mo wala na pala kayo.

Sorry pasmado bibig ko.

"Did you know? Acy want's to apply in our company? I mean damn naging famous model siya sa Italy tapos pagdating niya dito sa Pinas naging isang employee nalang ng company! Damn it I can't stop laughing!" he said while holding his laughter.

So that's the reason why he's laughing like an idiot. Like wala naman siguro masama kung temporarily akong magtrabaho sa kompanya nila.

"Pffft—" rinig ko ang pigil nilang tawa.

They're really happy pissing me off.

"Are you done? Cause it's not funny!" I said coldy that make them stop from laughing and they seat properly like an obedient pet.

"I'm sorry.." mababang sabi ni Kuya.

"What's wrong on working on a fucking company?" I asked.

"Nothing, I'm just shock." Kuya replied immediately.

Ayan naman pala ih, hindi naman siguro nakakatuwa yung magtratrabaho ka temporarily sa isang kompanya.

Bigla nalang sumabat si Drew na ngayon ay nakangiting nakatingin sakin.

Problema nito?

"I can help you find a agency, for you to continue your modelling here kahit temporarily lang."

Napaisip naman ako sa sinabi niya. Okay lang naman sakin temporarily lang naman. Medyo mahirap din kasi akong maghanap ng agency dahil bago palang ako dito.

"Ikaw bahala." May pag-aalinlangan kung sagot.

"Di ka sure?" Tanong ni Peter.

Well nagdadalawang isip pa ako kasi gusto ko umuwi ng Cebu para bumisita din kay Manang Cora. Si Manang ay isa sa mga pinagkatiwalaan sa bahay namin sa Cebu. Simula ng namatay sila Mommy dun ko na sila pinatira para may kasama si Lola.