Love isn't Lost (Love Series #1)

Prologue

Prologue

"L-love please listen to m-me." saad ko habang nanginginig ang boses

His bloodshot eyes bore on me like I'm a disgusting thing.

"Leave."

"P-pakinggan m-mo naman ako p-please!" pagmamakaawa ko habang umiiyak.

"Bullshit I said leave!" sigaw niya sabay hagis ng mga picture.

Nanginginig kung kinuha ang mga picture na nagkalat sa sahig. Umiiyak ako habang iniisang tinignan ang mga picture.

Hindi gusto kung pakinggan muna niya ako.

"Damn!Tinawagan kita pero iba ang sumagot tas nakita ko pa yang mga larawan na yan." he hissed.

"Pinilit n-nila a-ako nira--"

"Leave baka makalimutan kung babae ka!" kalmadong sabi niya at inalis ang luhang naglandas sa kanyang pisngi.

I sighed gusto ko lang naman na pakinggan niya ko eh kung ayaw niya sige tatanggapin ko nalang alam ko naman na may kasalanan din ako.

"Okay...aalis ako wag mong kakalimutan na mahal na mahal kita ah! Alagaan mo sarili mo!" sabi ko at unti-unting tumayo "Aalis nako alagaan mo rin siya." medyo nagulat siya sa huling salita na sinambit ko  tumalikod na ako at tumakbo sa elevator.

Hindi ko na napigilan umiyak. Ayaw niya kung pakinggan wala na tapos na ang lahat samin.

Bigla namang tumunog ang elevator hudyat na may sasakay. Napaangat naman ang tingin ko sa pumasok nakita kung pumasok dun ang isang matandang lalaki.

Tumabi sakin ang matandang lalaki at narinig kung may binulong.

"Ang kinis mo naman hija!" bulong niya sabay haplos ng braso ko. Nandidiri ko siyang tinignan at umatras ako palayo sa kanya. Tumawa siya at lumapit sakin.

"Wag kanang mahiya hija ang mga katulad mo hindi dapat pinapaiiyak dapat pinapaligaya!" sabi niya at  mala- demonyong tumawa.

"W-wag kang l-lalapit s-sakin!" sigaw ko.

Hindi siya natinag at lumapit sakin. Hinawakan niya ang dalawa kung kamay at pilit akong hinahalikan. Umilag naman ako at tinulak siya.

Ting

Buti nalang tumunog ang elevator diretso akong tumakbo hindi inalintana ang mga taong nabubunggo ko. Hindi ko namalayan na nasa gitna na pala ako ng kalsada nalingunan ko nalang ang sasakyan na papalit na sakin.

Pumikit ako at pinagdasal na sana matapos na ang lahat ng paghihirap ko. Sana pinakinggan niya muna ako bago ako pinaalis. Namalayan ko nalang na nakahandusay na ako sa kalsada at pinapalibutan ng mga taong halatang natataranta.

"M-miss!" tawag sakin ng lalaki

Last word I heard before my vision went to black.

Continue.

😊🦋

Please vote thank you!!💙