"Sola! Bumangon ka na riyan! Let us shop!!" natawa siya anng daganan siya ng pinsan na palipit ang dila sa pagtatagalog.
"Still jet lagged Rafa." Bulong niya habang nakapikit, hinila nito ang dalawang kamay niya at ibinangon siya nito paupo.
"How about the enrolment?" napamulat siya nang margining iyon.
"What time is it?" tanong niya habang ipinupusod ang buhok. Tumayo naman ito kaya sinundan niya na pababa nang hagdan.
"It's 8 am and the enrolment starts at 9:00 am. Let's just eat near the school. Maligo kana roon at magmadali." Itinulak siya nito pabakil sa kwarto niya, kaya naman naligo na siya at nag ayos. Isang simpleng white long sleeve na iti-nuck in niya sa isang faded maong low waist pants.
"Just drive for me. Ayaw kong makita ng iba na may backer ako, isipin pa na makakapasok lang ako dahil sa iyo." Natatawa naman itong tumango.
"As you wish, seatbelts please. Message me anytime if you have questions, I'll wait for you in the café on the groundfloor."
"Dito na? ang lapit lang pala." Sampung minuto lang ang layo ng bahay nila sa Paris College of Arts.
"Omy I forgot, I can't speak French." Bumaba na si Rafa kaya naman bumaba na rin siya.
"There are two receptionist there, one speak fluently in English, Chinese and Korean languages. The other one speaks French." Ibinukas nito ang kahoy na pinto na halatang luma na, pero ang loob ay tila ba kahapon lang ginawa. Glass walls at doors, maging ang elevator ay glass made. Ituro ng pinsan niya ang hagdan na kahoy na kumikinang sa linis at nakita niya ang nakaukit sa babasaging hamba ng hagdan na WELCOME TO PCA. Hindi ito mukhang eskwelahan, mas mukha itong high end hotel. Umakyat siya at iniwan na ang pinsang nakita niyang umoorder nan g makakain. Hindi naman nagtagal ang kaniyang pag eenroll dahil follow up na lamang ang kaniyang ginawa dahil nakapag send na siya ng papeles online.
"Are you done?" tanong ni Rafa nang makita siyang pababa na ng wooden stairs. Tumango siya at ngumiti.
"The exam is not what I expected, ang dali!" natatawa siyang umupo at kumuha sa tinapay na animo ay pamalo sa laki. Nagulat pa siya na ang lasa ay kakaiba sa tinapay ng Pilipinas.
"That's my fave, the name is La baguette." Tumango siya at kumagat pa. Inabutan siya nito ng tsaa na nagpakunot sa noo nya.
"Believe me." pangngumbinsi nito sa kanya na inumin niya.
Humigop siya at itunulak ang tinapay na nasa loob ng kaniyang bibig. Nahiya pa siya nang magdighay siya.
"Let's go and shop some clothes for you."
Ang buong araw ay igunugol nila sa pagkakabisa ng mga lugar na maaari niyang madalas na mapuntahan.
Tahimik ang buong isang taon niya sa Paris. Nakahanap rin siya ng dalawang kaibigan, isang half Filipino-German at isang Pilipino. Masaya siya na hindi siya pinilit umuwi ng mga magulang at malungkot siya na hindi siya naalala man lamang sa mga panahong espesyal, tulad ng Pasko, Bagong taon at ang kaarawan niya na patapos na ngayong mag aalas-dose na ng hating gabi.
"An gaga naman nating umuwi! The team is having fun. We should left them at 2 am!" lasing na ang pinsan niya nang iuwi niya ito.
"11:15 na and I'm waiting for Yana's call, we haven't talk the whole day because I'm busy the whole day." hinilamusan niya ito at binihisan, pagkatapos ay pinatay na ang ilaw ng silid nito. Wala kasi ang mommy nito dahil may fashion show na dinaluhan.
Pagpasok niya sa silid niya ay siya namang pag ring ng kaniyang telepono.
"Happy birthday Sola!!" bungad ni Yana na nagpangiti sa kanya. Kumaway siya sa screen.
"Salamat."
"Birthday mo pero ako ang pinadalhan mo ng regalo. At ang gaganda!" ipinakita pa nito na inihilera nito sa bag rack ang mga ipinadala niya.
"Pumasa iyan sa unang collection ko. Ikaw ang una kong binigyan. Susunod si tita at Rafa." Ngumiti siya.
"Ang bilis ng panahon. I am happy that your wings are now spreading and soaring in the sky." Nakangiti ito pero naluluha.
"At first I thought I would regret cutting off my family, I am so selfish doing that decision but I am happy now." Naiyak siya nang maalala na isa lamang ang bumati sa kanya mula Pinas. Si Yana.
"You don't have to regret something that makes you happy. Pamilya mo nga sila pero hindi ka naman itinuturing na isa sa kanila. E ano pang silbi no'n? wala rin." Dinampot nito ang tatlong hand bag at ipinakita sa kaniya.
"T.S. I love the nametag and the design. Talagang ipinanganak ka para puminta at magdisenyo." Ang tatlong handbag kasi ay pinintahan niya ng buwan, araw at butuin. Sa paraang ipinapakita na set o magkakadugtong ito. Ang tema ay, "You have your own time to shine." Ang pinaka nilaanan niya ay ang buwan. Ang mensahe kasi nito ay, "Buo ka man o hindi, mahalaga ka, at ang lahat ay dumadaan sa proseso ng pagkukulang patungo sa pagkabuo"
"I will launch my own brand on February 13. I will send you an invitation."
"Sa Pilipinas?!"
"I have no choice. My professor and mentors are Filipino. They want me to start there."
"Oh I am excited. I will invite my co-teachers."
"Thank you. And let's keep in touch."
