MASAL

4. Bölüm : Gerçek Kurtuluş

Hayatımın en karanlık zamanlarını yaşıyorum sanırım. Karanlık ve bir o kadar da yanlız. Eskiden de dipteydim ama bu kadar değildim. Hiç değilse yanımda babam vardı, artık oda yok. Karısını bana tercih etti. Kim bilir benim kaçtığımı bile henüz farketmemiştir. Sonuçta ne aradı ne de mesaj attı yani. Mete ve Zeynep yanımda olsalar bile ben artık eskisi gibi olamam. Son yaşananlardan sonra hayata küstüm. Babamın bana vurması, ardından güvenerek yanında kaldığım Can'ın ilk önce sevgilisinin çıkması, sonrada Mete ve Zeynep'e benim burada olduğumu haber vermesi iyice sabrımı taşırdı. Can'ın bana ihanet edip Mete ve Zeynep'e söylemesi hiç beklemediğim bir şeydi. Telefonda sevgilisiyle konuşurken bile bu kadar şoka uğramamıştım. Sonuçta ona güvenerek yanında kalmıştım. Evden kaçıp Can'a sığındım, şimdide hiç bilmediğim, karanlık bir boşluğa kaçıyorum. Açıkçası şu an ne yapacağımı bende bilmiyorum.

Daha önce hiç bu kadar ölümü arzulamamıştım. Belkide sonum böyle olacak kim bilir? Arabanın hız ibresine baktım. Henüz 70'i gösteriyordu ve ben deli gibi hızlanmak istiyordum. Gaza iyice yüklenerek ibreyi yavaş yavaş kaldırmaya başladım. İki elimi de direksiyonun üstünde yan yana koydum. Yüzümü öne eğdim ve kollarımla göz yaşlarımı sildim. Şu an otobanda ilerliyordum ama açıkçası nerdeyim bende bilmiyorum. Yoldan geçen üç beş arabadan dolayı zorluk çekmiyordum ama şimdi hızlandığım için dengemi çok çabuk sağlayamıyorum. Aslında şu an tam da istediğim şeyi yapıyorum. Yani istediğim şey kurtulmak değil miydi? Evden kaçmak benim için bir kurtuluş değildi asıl kurtuluşum annemin yanına giderek olacaktı. Hem ben annemi hiç görmedim, tanımıyordum da zaten. Ne güzel olur işte. Mete ve Zeynep belki üzülecekler, tamam çok üzülecekler ama şu an yapmam gereken en mantıklı şey bu bence. Bunu yapmak zorundayım.

Karşıdan gelen arabaya gözümü kestirdim. Korkuyorum hem de deli gibi ama yapacağım.

Direksiyonu sola kırarak karşı şeride geçtim. Arabadaki sürücü ilk önce şaşırırdığı için hareket etmedi ama sonra arabanın direksiyonunu sola kırdı ve oda ters şeride geçti. Bende direksiyonu tekrar sağa kırdım ve arabanın karşısına geçtim. Artık yön değiştiremezdi çünkü aramızda fazla bir mesafe kalmamıştı. Gözümü kapadım. Direksiyona sımsıkı sarıldım ve arabanın çarpmasını bekledim.

Duyduğum son ses arabanın korna sesiydi ve sonrası karanlık...