Seventh Agent (Tantei High)

Twenty-Five

Akemi.

"Hay, sa wakas it ended!" sabi ni Akane at sumalampak sa may sofa. Oo nga, we can finally continue our search for the seventh agent. Pero, ang mas concern ko ay si Darwin. Where is he? Nang makauwi kaming anim dito sa Tantei wala akong nakitang anumang bakas niya, also Lux.

Syempre, hindi talaga magpapakita sa amin si Lux. The last encounter with her is... bad. And, there's no one to blame. Nadala lang talaga ng emotions si Akane. Ang hindi ko lang talaga mafigure-out ay iyong pagtaas ng dugo niya when she sees Lux.

"Uh, nee-san. You might want to see this," tumayo kaming dalawa at nagmadali para makiusyoso sa sinasabi ni Riye. Nasa may window siya at halatang may pinapanood na shocking.

When I peeked through it, nanlaki din ang mata ko. "Kailangan natin silang awatin!" I said at lumabas kaming lahat papunta sa labas. Madami ng tao ang nandoon but no one dared to make them calm. Siguro, sa sobrang takot na din.

Yung nakikita kong fight ngayon? It was intense. Hindi ko akalain na may ganitong strength si Lurixia, and a fact- humdrum pa siya. This is so unbelievable. Lalaki pa ang kalaban niya! Nakita kong lumabas na din sila Hiro sa may dorm nila at sabay kaming tumakbo papunta roon.

"Akane anong pinag-uusapan nila?" tanong ko kasi nakikita ko na gumagalaw yung mga mouths nila, but I can't surely lip read.

"Something about Lux's mom," sabi ni Akane at napangiwi siya. "Let's just ask them when we get there, I can't keep up," she added at mas lalo naming binilisan habang si Reiji ay nauna na doon at inawat silang dalawa.

"Woah, woah. Easy!" Darwin said habang umaabante pa din si Lux at kumakawala sa human shield na si Reiji.

Tumingin ako kay Darwin na may smirk sa kanyang mga labi. Then, I saw that scar again. No, this is not the time to conclude things towards Darwin. He's been nothing but good to you. Bawal mo siyang paghinalaan.

"What's happening here?" tanong ni Sir Hayate na tuluyan ng nahawakan si Lurixia sa magkabilang kamay. Binitawan na rin siya ni Reiji kasi alam niya namang kaya na nila Sir Hayate at Sir Hiroshi si Lurixia.

"That bastard... that bastard and his minions killed my motherfucking mom!" nagpumiglas si Lurixia at nabalibag sila Sir Hayate at Hiroshi. Woah! When did she get that strong? What the hell?

Tumingin ako sa dalawang Sirs namin na unti-unting tumatayo sa pagkahulog nila. Bago pa nila ma-stop si Lux ay sumugod nanaman siya kay Darwin and hindi na ako nakapag-isip. Tumakbo ako sa tapat ni Darwin with everyone screaming my name.

"You fucking bastard, you deserve to die!" nang saktong nasa harap na ako ni Darwin ay tumama ang mga kuko ni Lurixia sa braso ko. Blood dripped from my arm papunta sa mga fingers ko. Ouch, this hurts a lot!

Nagulat silang lahat sa nakikita nilang dugo sa braso ko. I didn't regret the choice I made, atleast I saved Darwin from having another scar again. One scar below the eye is enough.

"Oh no, you didn't!" tumingin ako kay Akane na ngayon ay sumusugod na kay Lux, "You're the one who deserves to die, bitch!" hindi kami nakakilos agad sa nakita namin. Akane is pulling Lux's hair while I see her screaming in pain.

Nakikita ko din na nagpipigil na siyang saktan si Akane. Alam kong ayaw niya ng madagdagan ang kasalanan niya. Kaya before nga mangyari ang end of the world ay pumagitna nanaman ako sa kanilang dalawa at tinulungan ako ni Riye at Ken.

"Gusto mo ba na ikaw palagi ang Hero? Hah, Akemi?!" sabi ni Lux at nagulat naman ako doon, nakialam ba ako? I just saved her, alam kong she's so clouded with her emotions na kaya niya ngang makapatay. Alam ko din na she will blame herself once someone is hurt. Ayaw ko lang maranasan niya ang depression na nakapatay or naka-harm siya ng tao.

Also, benefit na rin nilang dalawa iyon. I saved her from guilt and I saved Darwin from being killed. When I think of it, parang ngang naghi-hero hero-an ako. Napayuko nalang ako dahil hindi ko nanaman mapangatwiran ang sarili ko sa paratang niya sa akin. I know it's true, masyado akong pabida.

"Instead of caring into someone's business, bakit hindi mo nalang pakialam ang sarili mo?!" sabi ni Lux at tumalikod na patungo sa room niya.

"Akemi, i'm sor-"

"Tss, let's go," sabi ni Hiro at hinigit ako. Hindi na ako nakaangal, I can only feel emptiness and guilt. Pero, tama naman yung ginawa ko diba? I- "Akemi, tama lang yung ginawa ko, don't feel guilty," Hiro assured at medyo nabawasan naman yung guilt ko.

Hindi ko alam where he took me pero nanahimik lang ako hanggang sa makarating kami sa isang pamilyar na hill. It was where he noticed that my eyes were green, and where the war just ended. Ito yung time na peaceful ang atmosphere at nakatingin lang kami sa mga buildings...

"Why are we here?" tanong ko at hindi niya ako sinagot, he climb up the hill at sasakyan ko nalang yung trip niya kaya umakyat na din ako. Pero napangiwi ako ng narmdaman ko ang sakit ng kalmot ko sa may braso.

"Oh, I forgot. Sorry," inalalayan niya ako pataas at nang makaupo kami doon, nilabas niya ang isang panyo mula sa bulsa niya and ni-wrap niya yung sugat ko. Tinignan ko lang siya habang ginagawa niya iyon. Ngayon ko lang na-examine si Hiro ng buong-buo.

Matangos yung ilong niya, at yung hair niya medyo sumasayad sa mga mata niya, I think he needs a haircut. Tapos yung mata niya? Nako, ang ganda lalo na't nababagayan nung green eyes niya yung mahahaba niyang pilikmata.

"Stop staring," napangiwi ako ng sinabi niya iyon, "Also, huwag mo nga akong purihin," he added at mas lalong nalukot yung mukha ko. Inirapan ko nalang siya at tumawa naman siya ng mahina.

"Nathan," tawag ko sa kanya. "This is where you told me your name," I added at napangiti naman siya dahil doon.

"You know what Akemi, since this place is memorable..." he said at napakunot naman yung noo ko,"Fika?"

"Fika? Ano yun?"

"To have coffee, do you want to?"

Sumingkit ang mga mata ko at tinignan siya ng maigi," Are you asking me out?"

"Asking you out on a fika,"