Seventh Agent (Tantei High)

Thirty-Five

Sorry HiroMi shippers. T_T. Aangat ko muna yung RaDar. Filler chapter nanaman. -.-

Daily updates, diba? :)

—

Akemi.

Family love.

I have already thought about that the other day. Yung i-treat siya like family? But I'm afraid to suggest kasi baka sabihin nilang ridiculous ang pinagsasabi ko. But now, they're all on the same page with me. We can now treat her as family. Ang isang aspeto sa buhay niya na she's lacking off. Family love.

All my life, thankful ako kahit hindi ko nakita ang biological kong Mama. But someone took care of me. Hindi ako pinabayaan hanggang sa mag-reunite ulit kami ng totoong Papa ko. I didn't lack family love.

But Lux, she's a different case. A very very different case. May Papa nga siya, but he doesn't treat his like her daughter. Dahil siguro sa sobrang mas mahal ng Papa niya ang mafia nila na mas napagtutuunan niya ito ng pansin kesa sa mismong anak niya. And as for her mom, hindi ko pa alam kung anong trato sa kanya ng Mama niya. She's right, we don't know her nor her story enough to judge.

"Aw."

I rubbed my forehead nung maramdaman kong may pumitik dito. Did I spaced out again? Tumingala ako to see a very unexpected person. Actually, marami akong hindi din alam tungkol kay Darwin. Ni hindi ko nga rin alam kung ano ang pinagkakaabalahan niya dito sa Tantei High, or kung saan siya natutulog. I don't really know. Does that make me a bad friend?

"Kain tayo?"

Gutom na din ako eh. "Tara, plaza tayo."

Tumayo ako at sumabay din sa paglalakad niya. Ngayon habang pinagmamasdan ko yung mukha niya. Unti-unting nawawala yung scar niya below the eye. Nilalagyan niya siguro ng gamot. Darwin is hood looking at masasayang naman yun kung magkakaroon ng permanent damage sa mukha niya.

"Darwin."

"Curious ka sakin no?"

"Baliw." hinampas ko yung braso niya at ngumiti, "Well, medyo."

"Shoot."

Inalis ko yung tingin ko sa kanya at tumingin sa dinadaanan namin. Lunch break pala ngayon kaya yung ibang students nasa labas din para kumain.

Pinakamabenta ngayon yung Pizza parlor sa may medyo gitna ng plaza. Ang sarap kaya ng pizza doon.

"Ano.. saan ka ba natutulog?"

"Sa kama."

Sinamaan ko siya ng tingin at hinampas ulit siya sa braso niya, "Isa."

"Sorry na." nag-peace sign siya sa akin at ngumiti, "Sa may malapit sa Boy's Dorm."

"How.." yumuko muna ako at pinaglaruan yung kamay ko. What I'm about to ask him is so private. "Saan yung Mama mo?"

Bumuntong hininga siya at ngumiti sa akin. "Doon tayo diba?"

Okay. Sorry. Confidential. Sabi ko na nga ba na it's private. Dapat hindi ko nalang tinanong. I'm so nosy. Pinaka-ayaw kong trait sa sarili ko iyon. He just ignored my question. Alam kong may tinatago siya sa akin. but I think I'm not so much of a good friend na hindi niya kayang i-share sa akin ang mga problema niya. He doesn't trust me enough. At okay lang sa akin yun. It's not a big deal for me. I'm still earning his trust. At kapag na-earn ko na yun, I can be his shoulders to cry on.