Vico"Vico!" When I heard that signal ay agad kong sinalo ang bola ng ipasa sa akin ng ka-team mates ko. Agad kong ni-dribble iyon at sinubukang ipasok sa ring. Nagsigawan ang mga ka team mates ko ng pumasok iyon, hudyat ng pagkapanalo namin. The loud cheer echoed in the court while my team mates gather around to celebrate such victorious moment. 'Di ko naman napigilan ang mapangiti sa sarili dahil sa natamong panibagong panalo.
This is the only thing that I knew I excel so I make the most out of it.
"Nice one Vico! Angas mo doon pare!" bati ng isa kong ka team at nakipag apir pa. Binato naman ako ni coach ng isang Gatorade bago lapitan. Agad ko naman iyong binuksan at uminom para pawiin ang uhaw dahil sa mainit na laro kanina.
"You are really promising Vico! Ano bang balak mo sa college? Mukhang ngayon pa lang liligawan na kita para dito ka na sa school mag-aral." sabay naman kaming humalakhak dahil sa sinabi niya. Coach and I knew that he was not just joking about what he said and will take it seriously for me to stay in this school. After all grade 11 pa lang naman ako at may halos isang taon pa ako para magdesisyon.
Kahit pa kasasali ko pa lamang sa team ng taong ito ay kasama na agad ako sa starting line up dahil sa magandang paglalaro at matangkad na pangangatawan. I was just really bless with the height given by my father and a perseverance from my mother to not give up on the things that I want in life.
After the game ay agad naman kaming nagkayayaan na kumain. Pasok na naman kami sa finals ng ISAA kaya naman pinayagan na kami ni coach na mag-celebrate para ngayong araw bago ang susunod na bakbakan sa training. This whole league is new to me, dati kasi ay inter-school lang naman ang alam kong league ng basketball, pero ang makapaglaro sa isang full court, sa harap ng madaming tao. Damn, its exhilarating!
"Hoy! Crush daw ni Trent iyong magandang may mahaba at itim na buhok sa STEM-11-Zeus!" That remarks got the whole attention of the boys. Busy naman ako sa pagpili ng makakain sa menu namin. Para naman silang nataranta dahil sa na-open na topic. Sinulyapan ko lamang sila ng bahagya bago ibalik ang tingin sa menu para maka-order na.
"Iyong may dalawang kaibigan? Alam ko 'yong isang friend niya ung sumali ng chemistry quiz bee tas nag champion sa may university sa Taft."Quiz Bee champion? Wow. I wish that I have that same enthusiasm when I study. Kung ang kaibigan niya ay quiz bee champion, for sure into study rin iyong crush ni Trent. Never knew she's into those kind of girls. Kadalasan kasing pinag-uusapan ng grupo ay mga babaeng balingkinitan at iyong higher batch sa amin.
"Oo! 'Tas iyong isa ung malditang math lord!"I look over the boys and napansin na mukhang wala pa silang balak umo-order dahil busy pa sila sa usapan tungkol sa mga babaeng iyon. Well, I think I'm wrong when I say sporty guys are not really into smart girls dahil sa mga descriptions nila. I never heard of these girls kaya naman nagdesisyon na lamang akong makinig sa usapan nila.
"So si Monique? I remember her from one of the bio labs that we had! Super hinhin and mabait!" Saad naman noong isa kaya naman napahalumbaba na ako at walang choice kundi ang makinig sa kanila. That got there attention na parang ang swerte niya dahil nakasama niya sa isang lab activity ang babaeng iyon.
I never heard of her.
"Siya! Siya! I was in the library once trying to cram this biology homework and then she slid this book na andoon lahat ng sagot! She's like an angel from heaven! Mahinhin, mabango at sobrang bait!"
"What's her full name!? Search natin sa Facebook! Patingin!" Lahat sila ay nagkagulo dahil sa suggestion na iyon. All of them fish out their phone and search her name. Para silang mga hindi mapakali dahil sa naisip na ideya. Humalumbaba naman ako at inaantay silang matapos para maka-order na nang pagkain.
BINABASA MO ANG
How Do We Live?
Любовные романыContes De Scientia #2 How Do We Live? She was young when she experience how cruel the world could be. Monique has suffered injustice and lost half of her soul with it along with the resting of her love one. This has taught her that oppressed will...