pencerenin camından dışarıya bakan bırısı özgürlüğünü mutsuszulugunu anlatıyor hüznünü anlatıyor hayatına anlatıyor aşkını anlatıyor sevdiği kişiyi anlatıyor bir an olsun sevdiği kişiyi unutmuyor o kişi kim biliyorsunuz "kemal " biliyorum sen beni görüyorsun ama ben seni göremiyorum biliyorum ben agladıgımda sende agliyorsun ama ne çare benim aglamamam için bir neden var oda senin geri gelmen biliyorum geri gelemıceksın biliyorum gidenler geri gelmiyor bunu da biliyorum ama yedıremıyorum kendime zeynep geri dön seni çok özledim senin gulusunu gözlerini sesini çok özledim ama sen yoksun ben yalnızım
Mutsuzum gel ne olur gel diyerek hep ağlıyordu bir erkek sevdiği için aglıyosa onu gerçekten seviyodu demektir o gözlerinden düşen damlalar hiç dinmiyor klinikte odadan dışarıya cıkmıyordu sadece yemek yiyip düzelmesi için ilaçlarını içiyordu başka hiç birşey yapmıyordu birgün kemali ziyarete bir geldi . Gelen ırem'di odaya girdiğinde kemal onu görmek istemiyordu neden geldin kemal seni merak ettim merak edilecek bir şey yok emınmısın evet sadece nasılsın diye sormak için geldim kötü niyetim yok benim iyi gördün ışte çıkabilirsin neden böyle yapıyorsun ben seni çok seviyorum ama ben seni sevmiyorum dediği zaman ırem birden dondu kaldı ve ağlayarak odadan çıktı arabasına binip bir sahile gitti orda kendi kendine şunları dedi
seviyorum diyorum aşığım diyorum ama kimse anlamiyor sadece benim ol istiyorum başka birşey istemiyorum beni sev beni koru istiyorum ama sen beni sevmıyorsun bu beni çok üzüyor hoşçakal demek çok zor seni bırakmam beni seven kadar seni bırakmıcam" deyip ole agladi ki kemal çok mutsuz du zeynep fotoğraflarına bakıp ağlıyordu
sonra birden zeynep geldi kemalin yanına son gelişim beni unutma kendine iyi bak seni cok seviyorum gitme lütfen zeynep gitme ben sesiz ne yaparım yaşayamam gitme gitmek zorundayım der yanağından öper ve kaybolur kemal zeynep diye bağırır ...
bak şu hayata bak sana nasılım mutluyum mu ? ne oldu bana nasıl böyle nasıl oldum ben ben biliyorum galiba cünkü sevdiğimi kaybettim aşkımı nefesimi kaybettim hayatımın anlamını kaybettim şimdi ben nasıl böyle olmuyim ki insanlar gülerler ama mutlu değillerdir ki sanmayın bu mutlu baksana kahkaha atarak gülüyo sakın öle sanmayın cünkü onun icinde kalbinde olan duyguları bilmiyosunuz insan üzgün olduğunu ila dışarıya mı ? vermesi gerekir sen eğer o mutlu dersen o zaman hic birşeyi anlamıyosundur anlamsızsındır sen kimseyi anlayamazsın böyle düşüncelerle yorma kendini yazık sana sen insanları anlama bide üstüne onları kır başka bişey yapmazsınız ki kendi cıkarlarınız icin seviyorum dersiniz ama üzersiniz boşuna seviyorum diye gezinmeyin ortalıklarda .
insan sevdikleri icin herşeyi yaparlar onların mutluluğu icin onların bir tebessümü icin ellerinden geleni yaparlar ama bunun kıymetini kimse anlamaz kendini harcasanda kimse seni anlamaz hep kendilerini düşürler oysaki sen onu cok seviyorsundur ama bunu kimse anlamaz sen birilerine bişeyler ispat etsende kimse sana inanmaz sana güvenmez insanlar işte boş davranırlar boşverceksin onları kim neye inanıyosa inansın sen sevmene bak hayatına bak kim ne derse desin umurumda mı hayır boşver ..........
hayatı boşver sene sevmene bak ......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CESARETİM OLSA
RomanceİNSAN BAZEN PES ETME NOKTASİNA GELİR BAZENDE SAVASİR VE ELİNDE SONUNDA KAZANİR PEKİ NEDEN PES ETMEYİ SECTİNİZ NEDEN MUTLU OLMAYİ DEGİLDE UZGUN OLMAYİ SECTİNİZ SADECE AKİSİNA BİRAKİRİZ HERSEYİN SONUNDA ÜZÜLÜRÜZ NEDEN SAVASMİYORUZ AAA DOGRU YA SİZİN...