Bölüm 69

17 1 0
                                    

kemalin anlatımından

 zeynepin  uyanmasını bekliyorduk ben ziyaretinde sıla doruk cok yorulmuştuk uykusuzduk o ​​yüzden sılayı arifesinde yolladım bide hamile o yüzden bişey olsun istemem zeynepin yanına sandalye cektim ziyaretinde elini tuttum Başımı elinin   üstüne Koydum düşündüm Sonra Birden gözlerim kapandı 

"Sen Herseyimsin"

"Sen benim Nefesimsin"

"Beni yalnız bırakmadın beni kurtardın yetiştin Eger gelmeseydin Ucurumun Dibinden atlamama az kalıcaktı elini bırakmıştın anladım ki sen yıkıldın Ettik artık ayaktasın ayaktayız gözlerimi senin için açıcam"

"Seni bekliyorum gözlerini ac"

"Uykundan ne zaman uyanırsan o zaman gözlerimi açıcam"

"Cocuklar seni cok özledi sana bişey olucak diye cok korktum"

"Bana bişey olmadı ben iyiyim"

"Gözlerini özledim gülüşünü özledim"

"Hadi uyansanavgilim seni bekliyorum" seni bekliyorum kafamda bu cümleler dolaşıken Birden uyandım baktım zeynepe

"Uyan uyan sevgilim" 

zeynepin anlatımından

 sen seviyorum seni bırakmam istemesemde bırakamam sen benim mutluluğum Herseyimsin huzurumsun ilk aşkımsın kemalim senin icin direndim senin için cabalıyorum senin icin yaşıyorum hayatım sana sarılmak seni öpmek cocuklarıma sarılıp doya doya kokusunu içime cekip öpmek istiyorum sizi seviyorum ben Sizin sayenizde yaşıyorum

 gözlerimi yevaş yavaş Açarken karşımda kemali gördüm gözlerimi açtım ağzımdan direk 

"Kemal"

"Zeynep zeynep uyandı uyandı" öle mutlu ölmüştü ki duklarım Birden gülümsedi Sonra kemal öptü yanağımdan

"Yetiştim sevgilim" dedi anlamamıştım

"Nereye"

" boşver sevgilim" ona küçükte olsa gülümseye bilmiştim 

 sılanın anlatımından

"Annem uyanmış annem uyanmış"

"Canım tamam çocuğa bişey olucak1

"Hah tamam"

"Seni deli"

"Gidelim hadi"

"Gidelim" hemen cantamı filan aldım hemen arabaya bindik

"bebekleride alsak mı ?"

"alalım zeynep abla özlemiştir onları" hemen eve gittik bebekleride hazırlayıp selenede teşekkür edip arabaya bindik bebekler gülücükler sacıyoru her yere bende onalrla beraber arkada oturdum ve hastaneye doğru gittik hastaneye geldiğimiz arabadan indik ben elvirayı aldım elnuru doruk aldı hemen annemin odasına cıktık odadan iceriye girdik annem bizi görünce ağladı ben hemen elvirayı babama verdim 

"annem sana bişey oldu diye cok korktum iyimisin ? bir an gidiceksin yine bidaha gelmiceksin diye düşündüm"

"sılam bak ben burdayım bir yere gitmiyorum seni sizi bırakmam bidaha bırakmam " sonra babam birden konuşmaya başladı herkes ona döndü baktı onu dinledi

"sen ameliyat olurken cok korkmuştum yine beni bırakıp gidicen diye birden ne olduysaa ayaklarım beni o ucurumun dibine sürükledi ben oraya gittim ucurumun kenarına oturdum birden biri omzuma dokundu"şimdi annem başladı konuşmaya

"sonra ben sana şunu dedim eğer gelmezsen eğer zamanında oraya gelmezsen ben ölücem sen düştüğün icin bende düşücem şimdi hadi kalk beni kurtar dedim sana sonra kayboldum sen öle koşuyordun ki son anda yetiştin o arada da zaten senin sayende yaşadım sonra odada bana yetiştim sevgilim dedin sonra bir kac sonra sen uyudun benim uyanmamı bekliyordun biz seninle konuştuk sen uyandığında ben uyanıcam demiştim sana sende uyandın ve sonra bende uyandım işte bu kadar"biz tabi birşey anlamadık saf saf bakıyorduk babam şaşkındı

"b-bbu nasıl olur ama sen ameliyattaydın uyuyordun bunları nasıl bildin"

"ben ameliyattayken bişey oldu uykudaydım birden kendimi o ucurumun dibinde gördüm sen ağlıyordun ben bilmiyorum ama gercekten yaşamışım o anı eğer gercekten sen yetişmeseydin ben ölücektim " babm birden cocuğu kucağıma bırakıp anneme öle sarıldı ki ben ağladım bunalrı yaşamışlar nasıl olurda yaşarlar hiç anlamadım.


2 yıl  sonra

 ben sıla  benim cok tatlı bir oğlum oldu adı da mert oldu  cok tatlı bir cocuktu  tıpkı doruğa benziyordu dorukla cok iyidik daha cok birbirimizi seviyorduk annem ve bebekler ve babam onlarda cok iyi annem eskisinden sağlıklı oldu bebekler 4 yaşına girdi tabi benim bebeğimde 2 yaşında ama cok tatlıydılar hepsi cok iyi anlaşıyorlardı birbirlerinle tabi bu yaşta elnur dayı elvirada teyze oldu ya gülüncek durumdayız şuan aman neyse biz cok iyiyiz mutluyuzda bundan sonra yine ne olur bilemedim zaten şu iki yıl icinde herşey oldu batuyla doruk kavga etti tam o sırada ben sancılandım bebeğpin doğmasına az kalmıştı cünkü zaten o gün doğmuştu ahh doruk ahh neden kavga ettiler hiç anlamadım bana da söylemiyor zaten ondan beridir batuyu görmüyorum annem hergün soner abinin mezarına gidiyor babam biraz şey olsada yinede bir şey demedi doruk olsa allah yani yanmıştık batuyu cok merak ediyorum ne olmuştu ki ona aman dorukduymasın küser valla gelde onun tiribinle uğraş ee selen de cok iyi hehh selen demişken emre diye birinle evlendi selimle aralarında bişey oldu ve kimseye anlatmıyor selen artık mutsuz emreyle evlendi ama sanki onu seviyor gibi ben bir onunla konuşiyim en iyisi dorukta onun durumuna üzülüyor selimi arıyoruz acmıyor zaten selende ondan ümidini kesmişti onun için üzülüyorum 

"aşkım nerdesin mert parka gitmek istiyor"

"tamaam geliyorum" bunları defterime yazmıştım defteri cekmeceye koydum aşağıya indim mert huysuzca ağlıyor cirkin

"neoldu cirkin yine niye ağlıyon"

"anne park"

"ama daha dün gittik bitanem"

"sıla böyle mi ? cocuğu ikna ediyon ne dediysem ikna olmadı illa gidicek"

"annem şimdi biz seninle havuza giricektik yüzücektik "

"sen varya "

"şimdi anneciğim park mı ? yüzmemi?"

"anne yüzme hadi yüzelim" yüzmeyi cok seviyor onu hic birşeye değişmiyor

"tamam ama kahvaltı yaplım hemen gireriz havuza babanda etrafı topalar doruğa bakarak dedim bunu doruk onu duyunca bana şaşkın şaşkın baktı

"şaka aşkım şaka"

"Heee bir an korktum"

"ne yani yapmazmısın"

"başlama yine hadi acıktım" heemn kahvaltı hazırladım mert hemen doydu hemen gitti hazırladı bende ortalığı topladım dorukta bana yardım etti bende hazırlanıp doruk mert ve ben havuza girdik o kadar eğleniyorduk ki fotoğraf filanda cekildik.

zeykem anlatımından

bebekler cok büyümüştü biri dayı diyeri teyze olmuştu bu yaşta ya kemalle beraber kararlaştırıp cocukları parka götürdük biri salıncağa bindi diğeri kaydı filan filan oynadılar sonra dondurma filan yedik eve geldik baya yorulmuşlardı yolda uyudular kemalle benim canım cıktı

"Aşkım bunlar ne yiyo böyle ya bu kadar ağır olunmaz ki ?"

"aşkım senin yediklerini yiyorlar " beraber gülüp cocukları yatırıp bizde biraz flim izledik sonra beraber uyuya kaldık.

multimedia : mert

CESARETİM OLSAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin