CESARETİM OLSA

Bölüm 23 annem

"beni bu kadar kolay mı ? sildin yazık sana nasıl bunu yaparsın demek beni seviyorsun beni unutmadın sen beni hic bi zaman sevmedin " bu sözleri diyen zeynepti yaşıyodu ölmemişti nasıl olur ama ölmüştü kemal hala donmuştu öle kalmıştı sadece zeynepe bakıyodu sonra ireme bir soru sordu sende benim görüğümü görüyomusun dedi iremde korkarak evet dedi herkes ona bakıyodu gercektende yaşıyodu zeynep öle ağlıyodu ki sonra ordan koşarak uzaklaştı kemal hala bakıyodu öle sesini cıkarmıyodu sonra birşey olup koşarak zeynepin peşinden gitti zeynep hala koşuyo ağlıyodu kemal zyenepe yetişti arkasından sarıldı gitme zeynep bağırıyodu gitme diyodu irem geldi onları izliyodu uzaktan ve ağlıyordu zeynep bırak bırak diyodu sonra kemal bırakmam sen yaşıyosun nasıl olur ama nasıl ölmedin nasıl yaşıyosun neden gelmedin bunca zamandır zeynep durdu sonra yüzünü kemale döndü gelseydim bu vaziyetini görücektim yine yıkılcaktım ben evet ölmedim o gömülen ben değilim karıştırıldık eğer gelip beni görseydin benim olmadığımı anlardın kemal, kemal birden durdu sana kavuştum ben hep bu günleri bekledim ölmedin biliyodum kimse bana inanmadı ama bak yaşıyosun

kemal sakın beni sevdiğini söyleme bak arkana bir o kızı seviyosun artık onunla evlenceksin hee seni geri almak icin gelmedim sadece bu yaptığını yüzüne vurmaki icin geldim nikah masasında kızı bırakma sana mutluluklar hoşcakal kemal der ve giderken kemal arkasından seslenir gitme ben sensiz mutlu olamam ki gitme zeynep gitme der ama zeynep arkasına bile bakmadan gider kemal o anda hem şaşkın olanlara hemde üzgün ne yaptığını şimdi anlamıştı sonra kemalin yanına irem geldi oda öle şeyler dedi ki "sen kimsenin sevgisine haketmiyosun sen kimseye bir daha söz verme cünkü kimseyi üzmeye hakkın yok senin anladın mı ? şimdi o kızın yaptığı gibi AYNISINIDA BENDE YAPIYORUM HOŞCAKAL diyip ardına bakmadan gider hem ağlar hem gider kemal bu şokuda atlatamadan oracıkta ağlar sonra ölece yere düşer zeynep seni unutmadım seni cok seviyorum gitme lütfen gitme kemal evine gider hala ağlıyodu üzgündü zeynepte ağlıyodu iremde ağlıyodu .

akşamdı zeynep daralmıştı evdesonra sıkılıp sahile gitti sora birden aklına bişey geldi hemen telefonunu alıp birini aradı aradığı kişi cesurdu . cesur telefonu actı alo merhaba ben zeynep cesur sen nediyosun zeynep öldü sacmalama yok sacmalamıyorum ben zeynep gercekten ölmedim ben sıla nasıl onu görmek istiyorum cesur hala şaşkındı ölece donmuştu ses cıkarmıyodu zeynep alo alo ordamısın cesur cesur telefonu düşürür sılada gelir yanına telefonu alır telefonla oynar alo der ee 5 yaşında olmuştu zeynep kızının sesini duyunca başlar gözlerinden yaş akmaya kızım sıla iyimisin kızım sıla ses vermez cesur hala şaşkındı sonra telefonu alıp edirnede eski evimizde oturuyorum der hemen kapatır telefonu zeyenp öle ağlıyodu ki kızın sesini duymuştu biletini alımıştı son kez olsun kemali görmek icin evine gitti kapıyı caldı caldı kimse acmadı sonra giderken kapı acıldı kapıyı acan bir kadındı arkasına döndü karşısında kadını görünce şaşırdı neoluyo ya sen kimsin ki icinden dedi ben kemalin evine geldim siz kimsiniz ben nisa peki isz kimsiniz zeynep öle kalır sen bu evde napıyosun kemali nerden tanıyosun ya aslında dün barda tanıştıkta siz kimsiniz der kız zeynep hicbirşey demeden girder ve ağlar kemal kapıya gelir kim geldi nisa der zeynep diye biri geldi der ekmal öle şaşırır hemen apar topar arkasından koşar ama yetişemez coktan gitmişti ben ne yaptım ben ne yaptım der kendi kendine zeynep ağlıyodu buna inanamıyordu .

otubüsüne bindmişti hala ağlıyodu edirneye gidiyodu cok kötüydü hemde mutluydu cünkü kızını görücekti edirneye eski evlerine geldi kapıyı caldı kapıyı acan sılaydı zeynep kızını karşısında görünce donup kalır ve gözlerinden damlalar düşer sıla zeynepe bakar sonra babasını cağırır baba biri geldi cesur kapıya doğru gider karşısında zeynepi görünce donup kalır zeynep hoşgeldin gelsene der zeynep hızlıca sılaya sarılır kızım cnaım kızım seni cok özledim iyimisin he iyimisin sıla baba bu kadın kim neden bana annem diyo zyenep birden cesura bakar aslıunda sıla haklıydı kac yaşına kadar görmemişti kızını sonra iceriye girdi hep sılayı izliyodu sonra cesur yanına cağırdı sılayı sıla hani annem nerde diyodun ya ben de gelicek uzakta diyodum bak geldi annen karşında geldi annen sıla zeynepe bakar sonra annem diye kucucuk kollarınla zeynepe sarılır zeynepte sarılır sıla zeynepi öle öperki beni bırakma anne diyodu zeynep bırakmam kızım bırakmam seni asla bırakmam cesur kızını öle görünce ağladı sıla zeynepe öle sarılmıştı ki kokusunu icine cekiyo saclarını okşuyodu.